Όσα προσέφερε ο κύριος Αλέκος στο μπάσκετ και τον Πιερικό, τα έχει γράψει η ιστορία με χρυσά γράμματα και θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη συνείδηση όσων σέβονται και εκτιμούν την προσφορά του εκλιπόντος.
Μέσα από τον Σύλλογο Φίλων Ιστορίας Πιερικού, την ώθηση του προέδρου Στέλιου Καραγεώργη και του γραμματέα Γιώργου Λάλα, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω αρκετές ώρες μαζί του αποκομίζοντας σημαντικές πληροφορίες για τον ίδιο, το μπάσκετ και τον Πιερικό. Αντιλήφθηκα ότι ο χαρακτήρας του και οι ιδέες του δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την διαχρονικά παγιωμένη και άρρωστη νοοτροπία του ποδοσφαιρικού, κυρίως, κατεστημένου. Εδώ υπάρχει ανιδιοτέλεια, ήρεμη δύναμη, σοφές κουβέντες που γίνονται πράξη, πολιτισμός και επίπεδο που απέχουν κατά πολύ από την μιζέρια και τον βάλτο των απίθανων παραγόντων που εκπροσωπούν, υποτίθεται, τον αθλητισμό.
Οι όμορφες και ιδιαίτερες απόψεις του, η ευγένεια και η καλοσύνη του, ταυτιζόταν απόλυτα με τα καλαίσθητα λουλούδια του ανθοπωλείου του. Διακριτικά, κάθε Κυριακή, και όχι μόνο, γαλήνια και ταπεινά, προσεύχονταν στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού.
Κάθε φορά που διάβαζε τα κείμενα μου με κολάκευε με τα ευγενικά και ενθαρρυντικά του σχόλια. Τεράστια η τιμή στο πρόσωπο μου από έναν πανελλήνιας εμβέλειας σπουδαίο άνθρωπο, όπως ήταν ο κύριος Αλέκος.
"Θεωρώ ότι είναι καλό να απονέμεται ο προσήκων έπαινος του Δήμου και των πολιτών σ' όσους ξοδεύουν χρόνο και αγωνίζονται για τα κοινά, παρότι η κοινή προσφορά συνήθως δεν αποτιμάται". Αυτά ήταν λίγα από τα επαινετικά λόγια του Αλέκου Τσιώτσιου προς τον Απόστολο Πόδα για τη θετική πορεία του μπάσκετ του Πιερικού Αρχέλαου.
Ο Αλέκος Τσιώτσιος, αν και δεν καταγόταν από την Κατερίνη, τίμησε και πρόβαλε την πόλη Πανελλαδικά. Η προσωπικότητα του ήταν πολυτέλεια για τα δεδομένα της κοινωνίας μας.
Το λιγότερο που μπορούμε κι έχουμε την υποχρέωση να πράξουμε εμείς οι μικροί στην μνήμη ενός σπουδαίου και μεγάλου, είναι να δώσουμε το όνομα του στο κλειστό γυμναστήριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού Κατερίνης.
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του καλού, σεβαστού και αγαπημένου Αλέκου Τσιώτσιου.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
