(Κατερίνη 08-07-2022, απόσπασμα από το Ποιητικό Έργο "γιατί;")
Λυπάμαι. Λυπάμαι. Λυπάμαι πολύ.
πολλά τα λυπάμαι, αμέτρητα, γιατί ;
δύναμη δε βρίσκω, να μείνω, να παλέψω.
ψάχνω για θάρρος, όπου βρω, θα το κλέψω.
Όταν βολεύει η τύχη, όλα γελούν.
όταν με βάζουν στη μέση, όλοι μετρούν.
όταν νέκταρ με δίνουν, κραιπάλη, μαγεία.
όλοι είναι δικοί μου, χαρά, υστερία.
……………….
δύναμη δε βρίσκω, να μείνω, να παλέψω.
ψάχνω για θάρρος, όπου βρω, θα το κλέψω.
Όταν βολεύει η τύχη, όλα γελούν.
όταν με βάζουν στη μέση, όλοι μετρούν.
όταν νέκταρ με δίνουν, κραιπάλη, μαγεία.
όλοι είναι δικοί μου, χαρά, υστερία.
……………….
Τώρα πια γίναμε πολλοί, γιατί ;
άβολα νιώθω με άλλους ίσους, πάλι γιατί ;
δε μίσησα κανέναν, δεν το κρύβω.
όμως την άκρη σας δε την μπορώ, θέλω να φύγω.
Θέλω να είμαι αρχηγός, μοναδικός.
έστω και νόθος, δε με νοιάζει, ουτοπικός.
θέλω να μπω πάλι στη μέση, να κυβερνώ.
τα σχόλιά σας δεν με τρομάζουν, αδιαφορώ.
…………….
Θα χάνομαι και θα πετάω στους ουρανούς.
να μοιάζω θέλω στους αφέντες και στους θεούς.
θα χαίρομαι, και θα κομπάζω, θα προσπαθώ.
τον άδειο κόσμο της ψυχή μου, να ξεγελώ.
Θα βαυκαλίζομαι με τρόπο, στη κάθε στιγμή.
μεγάλη τέχνη η αυταπάτη, βράδυ, πρωί.
ρουφώ το ψέμα, ανάγκη έμμονη, παντοτινή.
τα πάντα δίνω, μη με ξεχάσεις, οικτρή στιγμή.
