Και η δύναμη της φύσης ιδίως όταν δείχνει τα δόντια της είναι αυτή που κάνει τον άνθρωπο να κατέβει από το "καλάμι" του και να αντιληφθεί την θέση του στον κόσμο που ζει.
Γιατί όσες ψηφιακές "αναβαθμίσεις" δεχτεί ο άνθρωπος, όσες τεχνολογικές "ενέσεις" δυναμώσουν το εγώ του, η πραγματικότητα είναι μία: όταν αστράφτει και βρυχάται ο ουρανός όλοι θα τρέξουν να καλυφθούν, να βρουν ένα ασφαλές μέρος!
Και ως συνήθως, ο άνθρωπος θα πρέπει να δει κάτι με τα ίδια του τα μάτια, να αγγίξει κάτι με τα χέρια του -όπως ο άπιστος Θωμάς- για να πειστεί ότι δεν είναι αυτός το κέντρο του κόσμου. Τότε μόνο και με δέος για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του, θα συνειδητοποιήσει ότι η έπαρση και η ματαιοδοξία του μόνο κακό κάνουν στον ίδιο και τους γύρω του.
Καταιγίδα είναι λοιπόν και θα περάσει όπως πέρασαν και οι προηγούμενες, φτάνει να είμαστε σωστά προετοιμασμένοι, να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να γινόμαστε καλύτεροι και σοφότεροι στις επόμενες καταιγίδες που είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα συναντήσουμε στην ζωή μας...
