η ακρίβεια σχεδόν στα πάντα, εκτοξεύεται καθημερινά, με τον πολίτη ανήμπορο να αντιδράσει, έρμαιο των λανθασμένων επιλογών του, δέχεται αδιαμαρτύρητα τις αυξήσεις σε προϊόντα και υπηρεσίες.
Δεν διαδηλώνει, δεν διαμαρτύρεται σε αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις που επηρεάζουν την ζωή του και με μια πρωτοφανή γαλήνη λες και είναι λοβοτομημένος, συνεχίζει ακόμα να ζει επειδή του το επιτρέπουν ακόμα.
Ο πολίτης δέχεται να υποβαθμιστεί το βιωτικό του επίπεδο, το επίπεδο εκπαίδευσης των παιδιών του, των νοσηλευτικών υπηρεσιών που θα έπρεπε να είχε. Δέχεται αδιαμαρτύρητα φόρους και αυξήσεις. Δέχεται χωρίς κουβέντα την δημιουργία τεχνητών χρεών που ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν δημιουργήθηκαν με δικιά του ευθύνη. Π.χ. χρωστάς αν δεν έχεις αποδείξεις, χρωστάς αν δεν έχεις κάνει αγορές με πιστωτικές-χρεωστικές κάρτες. Χρωστάει αν δεν μπορεί να καλύψει π.χ. το "τεκμαρτό εισόδημα" που το κράτος του επιβάλλει. Πληρώνει ενοίκιο (ΕΝΦΙΑ) για το σπίτι που μένει και έχει φτιάξει ο ίδιος και το έχει χρυσοπληρώσει άπειρες φορές. Πληρώνει χαράτσια-φόρους για την αντιμετώπιση της δήθεν "κλιματικής αλλαγής". Εκατοντάδες τα παραδείγματα...
Ο πολίτης δέχεται να κάνουν βόλτα τα προσωπικά του δεδομένα στο ίντερνετ, στα κινητά, σε βεβαιώσεις που τις βλέπουν από το γκαρσόνι της καφετερίας μέχρι την πωλήτρια της γειτονιάς του. Δέχεται να τον "εμβολιάσουν" με σκευάσματα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, απλά επειδή το είπε η... τηλεόραση. Ανταλλάζει τα δάση του με "τσιμεντένια τέρατα". Και δέχεται να ανταλλάξει τους κόπους της ζωής του με επιδόματα και ελεημοσύνες.
Ο πολίτης πιστεύει το καινούργιο παραμύθι της ψηφιακής ευκολίας, ότι δήθεν θα γίνει καλύτερη η ζωή του, αλλά δεν καταλαβαίνει ότι η ζωή του γίνεται όλο και πιο ελεγχόμενη. Σε λίγο δεν θα μπορεί ούτε ένα μπουκαλάκι νερό να αγοράσει αν δεν έχει στο κινητό όλα τα στοιχεία του!
Πάει για ψώνια στα σούπερ μάρκετ και με τα ίδια χρήματα αγοράζει λιγότερα αγαθά, ξεχνώντας τι σημαίνει η λέξη "αγαθά". Το ψωμί, το νερό, η ενέργεια, αντί να είναι ελεύθερα για όλους, αποτελούν πλέον δικαίωμα αυτών που (ακόμα) έχουν καλύτερους μισθούς από κάποιον άλλο. Χρωστάς νερό στο κόβουν, χρωστάς ρεύμα στο κόβουν, χρωστάς στην εφορία, σου παίρνουν για ένα κομμάτι ψωμί το σπίτι, σε βάζουν φυλακή.
Θα λέγαμε ότι τώρα είναι καλοκαίρι και ο πολίτης έχει να σκεφτεί τα πανηγύρια και τα μπάνια, αλλά και την άνοιξη, το φθινόπωρο και τον χειμώνα, ο πολίτης δεν αντιδρούσε. Την ίδια στάση κρατούσε και τότε την ίδια στάση κρατάει και τώρα. Την απάθεια.
Αρκετοί βλέπουν τι έρχεται και δεν αντιδρούν περιμένοντας κάτι, κάποιον να τους πάρει από το χέρι και να τους τραβήξει έξω από αυτό το πηγάδι χωρίς πάτο μέσα στο οποίο έχουν πέσει και δεν κουνούν τα δικά τους χέρια να κολυμπήσουν, τα πόδια τους για να σκαρφαλώσουν και να βγουν έξω στο φως, στο οξυγόνο.
Οι φωνές αυτές της αφύπνισης που περιμένει ο πολίτης για να τον βοηθήσουν, υπάρχουν εδώ και χρόνια, αλλά ο ίδιος δεν τις ακούει, κλείνει τα αυτιά του. Είναι οι "ψεκασμένοι", οι "συνωμοσιολόγοι", οι "αρνητές", κ.α. Έτσι του είπαν να πιστεύει ότι είναι αυτές οι φωνές... Και το πίστεψε. Έτσι ο πολίτης προτιμάει να εμπιστευτεί τις φωνές της «λογικής» που του παίρνουν το σπίτι, του φορτώνουν χρέη και του κάνουν τον βίο αβίωτο (ζωή ανυπόφορη).
Αν δεν βγει στους δρόμους ο πολίτης, αν δεν διαμαρτυρηθεί σε αυτούς που διαχειρίζονται την ζωή του, αν δεν διεκδικήσει και δεν ανοίξει τα μάτια του, θα καταλήξει να ζει την ζωή ενός προβάτου, ίσως και χειρότερα να γίνει ο ίδιος ένα ηλεκτρονικό πρόβατο...
