Ιστορίες και πρακτικές που πιστεύαμε ότι ανήκουν στο παρελθόν. Να σας θυμίσω με την ευκαιρία δύο από τους «εθνικούς μας κοριούς» του παρελθόντος. Σας λένε κάτι τα ονόματα Θεοφάνης Τόμπρας και Χρήστος Μαυρίκης;
Ο Θεοφάνης Τόμπρας ήταν προσωπικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου και γνωστός από το σκάνδαλο Κοσκωτά (το παρατσούκλι του ήταν αρχικοριός) ενώ ο Χρήστος Μαυρίκης ήταν ο πρωταγωνιστής του σκανδάλου υποκλοπών του 1994 το οποίο συνδέθηκε με τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Όπως όμως βλέπετε τέτοιες ιστορίες δεν αποτελούν παρελθόν αλλά έρχονται να μας θυμίσουν ότι η Ελλάδα απέχει έτη φωτός από τις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν κατοχυρώσει τέτοια θέματα με τα πολιτικά και θεσμικά τους συστήματα.
Φαίνεται ότι οι εξουσίες σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με τριτοκοσμικά πολιτικά χαρακτηριστικά δεν μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό να υπερβούν τα όρια. Ανεξάρτητα του τι ακριβώς έχει συμβεί, για ποιους λόγους έχει συμβεί και ποιοι ακριβώς είναι εμπλεκόμενοι και με ποιους ρόλους, το χτύπημα της υπόθεσης Ανδρουλάκη είναι βαρύ σε ένα σύστημα, το οποίο προφανώς ελέγχεται για τη σοβαρότητά του.
Το σπουδαιότερο βέβαια είναι ότι σε μια περίοδο με τόσο σοβαρά προβλήματα για την χώρα, την υγεία, την οικονομία και την κοινωνία αλλά και εν αναμονή θύελλας των επόμενων μηνών και ετών λόγω των διεθνών καταστάσεων και της ενεργειακής κρίσης, στη χώρα μας ο πολιτικός διάλογος θα διολισθήσει στις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις. Σαφώς πρόκειται για πολύ σοβαρό θεσμικό ζήτημα που πρέπει να ξεκαθαριστεί αλλά τη στιγμή που ο πολιτικός διάλογος οφείλει να επικεντρωθεί στα πολύ δύσκολα οικονομικά θέματα και στις προκλήσεις των εθνικών μετώπων που βρίσκονται μπροστά μας η δημόσια συζήτηση και η αντιπαράθεση στην επερχόμενη προεκλογική περίοδο είναι βέβαιο ότι θα επικεντρωθεί γύρω από την «πολιτική κλειδαρότρυπα».
Μαρία Νικολαΐδου
Δημοσιογράφος
Πολιτευτής Ελληνικής Λύσης Πιερίας
