Η Μικρασιατική Καταστροφή θεωρείται από τις μεγαλύτερες, αν όχι η μεγαλύτερη, συμφορά του ελληνισμού διαχρονικά.
Ο απολογισμός της καταστροφής ήταν τραγικός: χιλιάδες νεκροί και τραυματίες, λεηλασίες, εξαφάνιση του μικρασιατικού ελληνισμού.
Οι Τούρκοι ήθελαν να εξαφανίσουν κάθε ελληνικό στοιχείο από την Μικρά Ασία, προβαίνοντας σε ανείπωτα εγκλήματα, σύμφωνα και με τις μαρτυρίες των αυτόπτων μαρτύρων: Μαζικές πυρπολήσεις κτηρίων και ανθρώπων, βιασμοί, σφαγές, εκτελέσεις, βασανιστήρια, πυρπολήσεις αρρώστων μέσα σε νοσοκομεία και παιδιών μέσα σε σχολεία αλλά και εκκλησιών με όλες τους χριστιανούς που κατέφυγαν σ αυτές.
Η Ελλάδα δέχθηκε ένα τεράστιο κύμα προσφύγων, ιδίως μετά τη Συνθήκη της Λοζάνης (1923) και τη συμφωνία για την ανταλλαγή πληθυσμών. Το προσφυγικό ζήτημα σημάδεψε τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα
Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες ενσωματώθηκαν σταδιακά στην ελληνική κοινωνία, εμπλουτίζοντάς την με τις επιχειρηματικές τους ικανότητες και τις πολιτιστικές τους παραδόσεις, αλλά και διατηρώντας ανεξίτηλη την ανάμνηση της χαμένης πατρίδας.
Τώρα, 100 χρόνια μετά το διωγμό, καθήκον όλων μας είναι να διατηρήσουμε στη μνήμη μας την ιστορία του ιερού αυτού τόπου και να τη μεταφέρουμε με τη σειρά μας στους απογόνους μας.
Αν δεν το κάνουμε, οι αλησμόνητες αυτές πατρίδες, όπως μας αρέσει να τις αποκαλούμε, θα είναι οριστικά χαμένες.
Η Σμύρνη μπορεί να χάθηκε, ο ελληνισμός όμως δε θα χαθεί ποτέ!
