υπομνημάτισε με τον πλέον εμφατικό τρόπο τις παθογένειες λειτουργίας και πολιτικής του Δήμου, και κάθε άλλου φορέα που είναι επιφορτισμένος με την αντιπλημμυρική θωράκιση στην πόλη.
Η καθυστέρηση στο επίπεδο της αντιπλημμυρικής προστασίας, είναι τραγική:
1) Ενώ στο εξωτερικό έχουν ξεπεράσει την απλή αντιπλημμυρική προσέγγιση, και εφαρμόζουν πλέον σύνθετες πρακτικές που επιτρέπουν και στην εξοικονόμηση νερού (ημι-διαπερατά πεζοδρόμια, δενδροδόχοι που αποθηκεύουν νερό, ανοιχτές δεξαμενές οροφών κ.ά.), εδώ, δεν καταφέρνουμε να καθαρίσουμε ούτε τα φρεάτια. Κι όμως τα τελευταία χρόνια έχουν κατατεθεί πλείστες όσες μελέτες προς την προαναφερόμενη κατεύθυνση, που έχουν απομείνει ωστόσο στο συρτάρι.
2) Ο επιμερισμός ευθυνών, που υπάρχει μεταξύ Περιφέρειας και Δήμου για το σύστημα απορροής –στους μεν τα φρεάτια, στους δε οι αγωγοί– αποτελεί μνημείο αδιαφορίας. Σε κάθε πλημμύρα της Θεσσαλονίκης –που είναι και συχνές– διαπιστώνεται (και… μοιρολογείται) το πρόβλημα, το οποίο λύνεται με μια απλή απόφαση και νομοθετική παρέμβαση για το σε ποιον επιτέλους να περιέλθει η ευθύνη.
3) Το αποχετευτικό σύστημα στη Θεσσαλονίκη είναι σχεδιασμένο τις προηγούμενες δεκαετίες, με άλλα πληθυσμιακά και κλιματολογικά δεδομένα και πλέον καταφανέστατα δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες της (π.χ. είναι παντορροϊκό, τα αστικά λύματα και τα όμβρια καταλήγουν στους ίδιους αγωγούς). Άλλες πόλεις, στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, όχι μόνο έχουν εκσυγχρονίσει το σύστημα αποχέτευσης, αλλά και αξιοποιούν και ενεργειακά τη ροή τοποθετώντας τουρμπίνες εντός του. Εδώ, «ησυχία, η ΕΥΑΘ κοιμάται».
4) Η υπεράσπιση, ο καθαρισμός και η διάνοιξη των ρεμάτων που υπάρχουν στην πόλη, και που τις προηγούμενες δεκαετίες υπέστησαν συστηματικά καταπατήσεις, αποτελεί ένα έργο που όχι μόνον θα συμβάλει στην περιβαλλοντική ανακούφιση της πόλης, αλλά μπορεί να αποβεί και σωτήριο τώρα που οι νεροποντές και οι πλημμύρες πληθαίνουν. Η Ανατολική Περιφερειακή Τάφρος έσωσε την Δευτέρα τα ξημερώματα (05/09) την Ανατολική Θεσσαλονίκη.
Οι αναπλάσεις, που έχουν παραδοθεί τα τελευταία χρόνια στον Δήμο, βρίθουν κακοτεχνιών. Το διαπιστώσαμε με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο στην εικόνα που είχε το οδόστρωμα, στη διασταύρωση της πεζοδρομημένου Αποστόλου Παύλου με την Μελενίκου, την Δευτέρα το πρωΐ. Το πρόβλημα είναι σύνθετο: Στους μειοδοτικούς διαγωνισμούς για της εργολαβίες κατασκευής είθισται να επικρατεί ο εργολάβος που κάνει την πιο μεγάλη έκπτωση, δίχως να υπάρχει κάποιο κριτήριο ποιότητας. Συνήθως δε, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι που παραλαμβάνουν τα έργα δεν προβαίνουν σε διεξοδικούς ελέγχους, ενώ οι υπηρεσίες πολλές φορές του Δήμου δεν τα εποπτεύουν σωστά κατά την διάρκεια της υλοποίησής τους. Μια βόλτα να κάνει κανείς, αρκεί για να διαπιστώσει πόσες αρνητικές κλίσεις υπάρχουν γύρω από φρεάτια σε δρόμους που μόλις έχουν ασφαλτοστρωθεί ή πεζοδρομηθεί.
Μετά από τρία χρόνια θητείας, η Διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης απέδειξε ότι δεν μπορεί να αναμετρηθεί με προβλήματα αυτού του χαρακτήρα: Απαιτούν εντατική δουλειά και συντονισμό, προϋποθέτουν να πιεστούν και οι υπηρεσίες του Δήμου, δεν προσφέρουν άμεσα υπεραξία στην επικοινωνία και τις δημόσιες σχέσεις. Ωστόσο είναι ζωτικές, γιατί μας προστατεύουν από τις καταστάσεις και τις εικόνες που βιώσαμε τη Δευτέρα.
Συνοψίζοντας:
Ζητούμε την αξιοποίηση όλων των υπαρκτών μελετών, ώστε να αποκτήσει αντιπλημμυρική πολιτική ο Δήμος με έμφαση στην εξοικονόμηση των υδάτων· απαιτούμε να υπάρξει επιτέλους θεσμικό ξεκαθάρισμα για το ποιος έχει υπό την ευθύνη του το σύστημα της απορροής και να υπάρξει μια σοβαρή προσπάθεια για τον εκσυγχρονισμό του αποχετευτικού δικτύου· τέλος καλούμε τον Δήμο, την πολιτική διοίκηση, τις υπηρεσίες, αλλά και τους δημοτικούς συμβούλους που παραλαμβάνουν έργα να επιδείξουν ιδιαίτερη ευαισθησία στο ζήτημα των φρεατίων, και να ασκήσουν επιτέλους τους ελέγχους που η νομοθεσία τους επιτρέπει, ώστε να διασφαλίσουν τη λειτουργικότητά τους.
