Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστούσε τον Απρίλιο 2020 την χρήση μάσκας μόνον από ασθενείς και το Υγειονομικό προσωπικό, ενώ δεν θεωρούσε απαραίτητη την τακτική χρήση της από τον γενικό πληθυσμό.
Μετά από δύο μήνες (Ιούνιος 2020) συνιστούσε την χρήση μάσκας και από υγιείς, σε χώρους πολυσύχναστους.
Από μια ανάλυση πολλών μελετών, η οποία δημοσιεύτηκε στο LANCET, αποδεικνύεται ότι δεν προέκυψε κανένα όφελος από την γενικευμένη χρήση μάσκας, ενώ κάποια αξία έχει η κοινωνική απόσταση του ενός μέτρου για την αποφυγή μετάδοσης.
Υπάρχουν επιστημονικές εργασίες οι οποίες αναφέρουν σημαντικές παρενέργειες που προκύπτουν από την καθημερινή χρήση μάσκας και τεκμηριώνονται με συγκεκριμένες μετρήσεις:
1. Η συγκέντρωση οξυγόνου (Ο2) κάτω από την μάσκα παρουσιάζει σημαντική μείωση (υποξία)κατά 12,4%, σε σχέση με τον αέρα της ατμόσφαιρας (18,3% αντί για 20,9%).
2. Υπάρχει αύξηση της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακος CO2 (υπερκαπνία) κάτω από την μάσκα, μάλιστα σε τρομακτικά επίπεδα, περίπου 30 φορές (14.142 ppm, αντί για 464 ppm).
• Αυτές οι δύο διαταραχές των αερίων προκαλούν διάφορα προβλήματα στον ανθρώπινο οργανισμό:
1. Αύξηση αναπνευστικής αντίστασης (μεταξύ εισπνοής-εκπνοής) της τάξης του 128%.
2. Αύξηση του όγκου του νεκρού χώρου κατά 80%.
• Τα ανωτέρω έχουν ως αποτέλεσμα την μείωση της ανταλλαγής αερίων κατά 37%.
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ:
1. Αύξηση της υγρασίας και της θερμοκρασίας κάτω από την μάσκα, με αποτέλεσμα να ευνοείται η ανάπτυξη λοιμώξεων από μικρόβια - ιούς και μύκητες.
2. Αύξηση των καρδιακών παλμών - της αρτηριακής πίεσης όπως και κόπωση ακόμη και κατόπιν ελαφράς άσκησης (είναι ιδιαίτερα εμφανές σε αθλητές και στα παιδιά κατά το μάθημα της γυμναστικής).
• Η υποξία προκαλεί σύσπαση της πνευμονικής αρτηρίας και η υπερκαπνία αγγειοδιαστολή των αγγείων του εγκεφάλου, όποτε έχουμε αντιστοίχως μικρό πνευμονικό και εγκεφαλικό οίδημα με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να παραπονούνται για συμπτώματα όπως: αναπνευστική δυσφορία - ζάλη - κεφαλαλγία και υπνηλία.
---------------------------
* Ο κ. Απόστολος Ζέρβας είναι συνταξιούχος Παιδίατρος, σπούδασε Ιατρική στο ΑΠΘ, διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης της Παιδιατρικής Κλινικής του ΑΧΕΠΑ επί 7ετία και Σύμβουλος στο Υπουργείο Υγείας την περίοδο 2004 - 2009 επί Κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή.
