Στην παλιά μου γειτονιά, τα βήματα μου, με πηγαίνουν,
Να ζήσω, κάτι απ’τα παλιά, στιγμές…ψυχές, που ανασταίνουν.
Οδός ονείρου και ελπίδας, δρόμοι και φίλοι, ίδιας μοίρας.
Καημοί-αγάπες-αναμνήσεις, γραμμένα στο μυαλό, να ξαναζήσεις.
Στην παλιά μου γειτονιά, τα πάντα, έχουνε αλλάξει,
Οι φίλοι μου χαθήκανε, κανείς, δεν θα τους ψάξει.
Καινούργια πρόσωπα παντού, ζωές, σε πολυκατοικίες,
Αδιάφορα, όλοι σε κοιτούν, ξεχάστηκαν παλιές φιλίες.
Τα βήματα μου, πάλι αργά, θα φύγουν απ’την γειτονιά μου,
Και θα μετράνε τα στενά, που ζούσα, με τα όνειρα μου.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
* Φωτογραφία από Albrecht Fietz από το Pixabay
Να ζήσω, κάτι απ’τα παλιά, στιγμές…ψυχές, που ανασταίνουν.
Οδός ονείρου και ελπίδας, δρόμοι και φίλοι, ίδιας μοίρας.
Καημοί-αγάπες-αναμνήσεις, γραμμένα στο μυαλό, να ξαναζήσεις.
Στην παλιά μου γειτονιά, τα πάντα, έχουνε αλλάξει,
Οι φίλοι μου χαθήκανε, κανείς, δεν θα τους ψάξει.
Καινούργια πρόσωπα παντού, ζωές, σε πολυκατοικίες,
Αδιάφορα, όλοι σε κοιτούν, ξεχάστηκαν παλιές φιλίες.
Τα βήματα μου, πάλι αργά, θα φύγουν απ’την γειτονιά μου,
Και θα μετράνε τα στενά, που ζούσα, με τα όνειρα μου.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
