Μία ακόμη πολυδιαφημιζόμενη απεργία χθες που δεν πρόσφερε τίποτα ουσιαστικό (όπως και οι προηγούμενες), μας τελείωσε και όσοι γενναίοι απήργησαν επιστρέφουν σήμερα στην καθημερινότητα τους.
Η αποτυχία μίας ακόμα γενικής απεργίας που θα "στρίμωχνε" την κυβέρνηση, βαραίνει εκτός από τους νωθρούς συμπολίτες μας, τα συνδικάτα, τους συλλόγους και τις κάθε λογής συνδικαλιστικές οργανώσεις. Η αποτυχία τους να πείσουν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να βγουν στους δρόμους, να κλείσουν τα μαγαζιά τους, να διαμαρτυρηθούν, είναι δεδομένη. Η κοινωνία έχει γυρίσει την πλάτη στους συνδικαλιστές και το βλέπουμε όχι μόνο από την μηδαμινή σχεδόν ανταπόκριση στο κάλεσμα για απεργία, αλλά και στην μη συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες, ψηφοφορίες, συνελεύσεις, κ.α.
Η αποτυχία βαραίνει φυσικά και τα πολιτικά κόμματα. Που από την "ασφαλή" θέση της αντιπολίτευσης είναι με τον λαό και όταν καταφέρουν και πάρουν την εξουσία, είναι απέναντι του.
Η κοινωνία χρειάζεται αυτο-οργάνωση. Να ξεκινήσουν οι άνθρωποι να μιλάνε μεταξύ τους. Από τις γειτονιές, τις συνοικίες να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν. Να βγουν στους δρόμους, να διαμαρτυρηθούν. 10 άνθρωποι την μια μέρα, 20 την επόμενη, 100 μετά, μέχρι που η ανθρωπότητα θα γίνει ποτάμι που κανείς δεν θα μπορεί να το συγκρατήσει.
Τα συνδικάτα έχουν αποτύχει. Δεν το λέμε εμείς. Το λέει η ιστορία, το λέει η πραγματικότητα, το λέει η καθημερινότητά μας.
* Στην χθεσινή απεργία, αν θέλαμε να μετρήσουμε τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, που βγήκαν στους δρόμους με την αγωνία για ένα καλύτερο μέλλον και αυτούς που είναι κομματικά στελέχη, ποιοι ήταν οι περισσότεροι;
Μην απαντήσετε. Η ερώτηση είναι ρητορική...
