Δυστυχώς ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας πίστεψε το «παραμύθι με τον δράκο», την προπαγάνδα κατά των ανεμβολίαστων και έγινε «όπλο» πρώτης γραμμής στα χέρια κυβερνήσεων και πολυεθνικών οργανισμών κατά όσων είχαν και διατύπωναν μία διαφορετική άποψη για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού.
Πρόσφατη έρευνα από την Δανία των καθηγητών πολιτικών επιστημών (Alexander Bor, Frederik Jørgensen, Michael Bang Petersen), έρχεται να επιβεβαιώσει τα παραπάνω. Ότι ένα σημαντικό κομμάτι των εμβολιασμένων, περιφρονεί τους ανεμβολίαστους, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να ζητεί τον κοινωνικό τους αποκλεισμό.
Μια παγκόσμια αίρεση δημιουργήθηκε, που πρόσταζε τυφλή πίστη σε κάτι που είχε μεταμφιεστεί σε… επιστήμη. Το φαίνομενο είναι πιο έντονο σε χώρες που είχαν μεγάλα ποσοστά εμβολιασμού.
Στην έρευνα συμμετείχαν περισσότεροι από 15.000 εμβολιασμένοι συνάνθρωποι μας από 21 χώρες. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Aarhus κατά την διάρκεια που επικρατούσε η ήπια παραλλαγή Όμικρον.
Μερικά από τα απογοητευτικά ευρήματα της έκθεσης:
1. Σε ερώτηση για το αν κάποιος στενός συγγενής θα παντρευόταν έναν ανεμβολίαστο αντί κάποιον εμβολιασμένο, το ποσοστό άρνησης και δυσαρέσκειας είναι 13% περισσότερο στους εμβολιασμένους ερωτηθέντες.
2. Η επιθυμία των εμβολιασμένων να αποκλείσουν από οικογενειακές εκδηλώσεις τους ανεμβολίαστους, είναι 2,5 φορές ισχυρότερη από την επιθυμία να αποκλείσουν άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες πολιτών όπως π.χ. τους παράνομους μουσουλμάνους μετανάστες.
3. Οι εμβολιασμένοι, έχουν πιο έντονο τον φόβο της μόλυνσης.
4. Οι εμβολιασμένοι, αντιπαθούν κατά 14% περισσότερο τους ανεμβολίαστους, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν στον ίδιο χώρο.
5. Οι εμβολιασμένοι αντιπαθούν τους ανεμβολίαστους όσο και τους ναρκομανείς και περισσότερο από ότι πρώην φυλακισμένους και ανθρώπους με ψυχική νόσο ή τους άθεους.
6. Στις ΗΠΑ, οι εμβολιασμένοι θα προτιμούσαν να επιβληθούν συγκεκριμένα μέτρα αποκλεισμού των ανεμβολίαστων, όπως: περιορισμό στις δημόσιες μεταφορές, να μην παίρνουν επιδόματα παιδιών-ανεργίας κ.α., να μην μετακομίζουν στις γειτονιές τους, η το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου.
Η εχθρότητα θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνία, λένε οι ερευνητές. «Η σύγκρουση μεγαλώνει μεταξύ εκείνων που έχουν εμβολιαστεί κατά του COVID-19 και εκείνων που δεν απειλούν την κοινωνική συνοχή ως μια νέα κοινωνικοπολιτική διάσπαση και οι εμβολιασμένοι φαίνεται ξεκάθαρα να είναι αυτοί που βαθαίνουν αυτό το ρήγμα», δηλώνει ο επικεφαλής ερευνητής Alexander Bor, PhD.
Τα εμβολιασμένα άτομα αγανακτούν με εκείνους που θεωρούν ότι αρνούνται να παίξουν τον ρόλο τους στην εξασφάλιση του δημόσιου καλού. «Οι εμβολιασμένοι αντιδρούν με πολύ φυσικό τρόπο ενάντια σε αυτό που αντιλαμβάνονται ως δημόσιο αγαθό», είπε ο Petersen. "Αυτός είναι ένας πολύ γνωστός ψυχολογικός μηχανισμός και επομένως μια απολύτως φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση. Ωστόσο, θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες για την κοινωνία."
Βραχυπρόθεσμα, είπε ο Petersen, η προκατάληψη προς τα μη εμβολιασμένα άτομα μπορεί να οδηγήσει σε δυσπιστία, περιπλέκοντας τη διαχείριση της πανδημίας. «Γνωρίζουμε ότι η δυσπιστία εμποδίζει την απορρόφηση του εμβολιασμού», είπε. «Μακροπρόθεσμα, μπορεί να σημαίνει ότι οι κοινωνίες αφήνουν πίσω τους την πανδημία πιο διχασμένες και πολωμένες από ό,τι εισήλθαν σε αυτήν».
Οι ερευνητές προειδοποιούν τις αρχές να μην χρησιμοποιούν μια ρητορική ηθικής καταδίκης για να προσπαθήσουν να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να εμβολιαστούν, όπως αυτή που χρησιμοποίησε ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος είπε ότι θέλει να «τσαντίσει» τους ανεμβολίαστους για να τους παρακινήσει να εμβολιαστούν.
«Η ηθική καταδίκη μπορεί να ενισχύσει τις διασπάσεις και τα περαιτέρω αισθήματα αποκλεισμού που οδήγησαν πολλούς μη εμβολιασμένους να αρνηθούν το εμβόλιο εξαρχής», είπε ο Πέτερσεν. «Η προηγούμενη έρευνά μας έχει δείξει ότι η διαφανής επικοινωνία σχετικά με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων είναι μια πιο βιώσιμη στρατηγική δημόσιας υγείας για την αύξηση της πρόσληψης εμβολίων μακροπρόθεσμα».
* Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την έρευνα εδώ: https://www.nature.com/articles/s41586-022-05607-y
