Ο αναγνώστης με τα αρχικά "Π.Μ." σχολιάζει τα κακώς κείμενα του αθλητισμού, κυρίως σε ότι έχουν να κάνουν με γονείς που τα ξέρουν όλα και παρεμβαίνουν ως ειδικοί του αθλήματος. Δεν έχουμε προσωπική γνώση ούτε ενημέρωση για όσα ισχυρίζεται ο αναγνώστης ότι είδαν τα μάτια του στον αγώνα μπάσκετ, αλλά δεν έχουμε και λόγο να αμφιβάλλουμε για τα λεγόμενα του, διότι αυτά που αναφέρει είναι δυστυχώς ένα χρόνιο ελληνικό φαινόμενο.
Δεν πρέπει όμως να σταθούμε μόνο στα κακώς κείμενα του αθλητισμού (όπως κακώς κείμενα υπάρχουν σε όλο το φάσμα της κοινωνικής μας ζωής), αλλά σε όλα αυτά που προάγουν το μεγαλείο του αθλητισμού, όπως το ευ αγωνίζεσθαι, την "ευγενή άμιλλα", την παιδεία και τις αξίες που προσφέρει ο αθλητισμός στη νεολαία και άλλα τόσα πολλά που δεν μας παίρνει ο χρόνος να αναφέρουμε. Με αυτόν τον τρόπο θα φέρουμε και θα κρατήσουμε τα παιδιά κοντά στον αθλητισμό.
Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της επιστολής που μας έστειλε ο "Π.Μ":
«...Παρακολούθησα έναν τέτοιο αγώνα για πρώτη φορά, από τις κερκίδες, χωρίς να έχω δικό μου παιδί να αγωνίζεται. Ένας αγώνας έκπληξη!!! Οι γονείς σε ρόλο ειδικού να παρεμβαίνουν και να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα, οι προπονητές να φωνάζουν τσακίζοντας τις ψυχές των παιδιών, οι αθλήτριες να συμβουλεύουν τους διαιτητές, ο πάγκος να διαμαρτύρεται.... Ο αθλητισμός να συναγωνίζεται την πολιτική.... Η ευχαρίστηση να αντικαθίσταται από την καταξίωση μέσα από τα νούμερα, λες και δεν παίζουν πρόσωπα αλλά άψυχα ρομπότ.... Αξίζεις αν βάλεις καλάθι, όχι γιατί θέλεις να χαρείς με την προσπάθεια...»
«...Παρακολούθησα έναν τέτοιο αγώνα για πρώτη φορά, από τις κερκίδες, χωρίς να έχω δικό μου παιδί να αγωνίζεται. Ένας αγώνας έκπληξη!!! Οι γονείς σε ρόλο ειδικού να παρεμβαίνουν και να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα, οι προπονητές να φωνάζουν τσακίζοντας τις ψυχές των παιδιών, οι αθλήτριες να συμβουλεύουν τους διαιτητές, ο πάγκος να διαμαρτύρεται.... Ο αθλητισμός να συναγωνίζεται την πολιτική.... Η ευχαρίστηση να αντικαθίσταται από την καταξίωση μέσα από τα νούμερα, λες και δεν παίζουν πρόσωπα αλλά άψυχα ρομπότ.... Αξίζεις αν βάλεις καλάθι, όχι γιατί θέλεις να χαρείς με την προσπάθεια...»
Η επιστολή καταλήγει: «...Ας διαφυλάξουμε τον αθλητισμό και τα παιδιά!!! Ας μη χάσουμε τις ψυχές μας και τον ανθρώπινο σεβασμό για ένα τρίποντο ή τον ένα πόντο..... Όλοι ξέρουμε ότι τα λόγια καθρεφτίζουν την ψυχή μας, φανερώνουν ότι κρύβει η καρδιά μας. Σας παρακαλώ μη μας απογοητεύετε!!...
ΚΑΛΑ ΚΑΛΑΘΙΑ!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!
ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΗΘΟΣ!
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!»
Π.Μ.
* Αυτά που αναφέρει ο αναγνώστης συνέβησαν σε κάποιο αγώνα μπάσκετ. Δεν έχει σημασία σε ποιο άθλημα έλαβαν χώρα και ούτε φταίει το μπάσκετ. Μπορούσαν να ήταν σε έναν αγώνα βόλεϊ, χάντμπολ, ποδοσφαίρου, παντού.
