Οι σεισμοί ήταν το τελειωτικό χτύπημα στην δυστυχία αυτών των ανθρώπων.
Που από την μία το αυταρχικό καθεστώς Ερντογάν στην Τουρκία ξοδεύει δισεκατομμύρια σε εξοπλισμούς για να διατηρήσει τον ρόλο του μαντρόσκυλου των Αμερικάνων και να αποκομίσει όσα οφέλη μπορεί, για να συνεχίσει αυτός και η αυλή του να ζουν πλουσιοπάροχα σε παλάτια και πολυτελή θέρετρα. Και την ίδια στιγμή να κρατάει τον λαό του, σε πρωτόγονες συνθήκες, στην φτώχεια και στην εξαθλίωση, ενώ την ίδια στιγμή δαιμονοποιεί τους κακόμοιρους Κούρδους ώστε να έχει απασχολημένους τους Τούρκους σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την ευημερία τους.
* Φωτογραφία από Maikol Aquino από το Pixabay
Από την άλλη ο φονικός σεισμός ήρθε να ολοκληρώσει με τον πιο οδυνηρό τρόπο στην Συρία, όσα δεινά επέφεραν στην περιοχή Αμερικάνοι και Τούρκοι, με τις εισβολές τους, τους βομβαρδισμούς και τους οικονομικούς αποκλεισμούς. Ανείπωτη η δυστυχία στην Συρία που ζει εδώ και δεκαετίες μία συνεχόμενη κόλαση.
Φτωχοί και εξαθλιωμένοι Σύριοι και Τούρκοι κυρίως τα θύματα των δύο φονικών σεισμών. Στοιβαγμένοι σε χαμόσπιτα και γκέτα με ετοιμόρροπα σπίτια και οικοδομές προσπαθούσαν να επιβιώσουν. Η παγκόσμια κοινότητα έκανε πως δεν έβλεπε την δυστυχία τους και τους είχε αφήσει στην μοίρα τους.
Δεν μπορεί να υπάρξει άνθρωπος που να μην σπαράζει η καρδιά του με την τραγωδία που έπληξε τις δύο χώρες. Αν υπάρχει κάποιος που χαίρεται επειδή τα θύματα είναι Τούρκοι, τότε δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως άνθρωπος, αλλά μόνο ως ένα αποκρουστικό τέρας. Με την Τουρκία μας χωρίζει άβυσσος, αλλά όταν βλέπεις να πεθαίνουν τόσο άδικα γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι, ανήμποροι άνθρωποι, το μόνο που πρέπει να βγαίνει από μέσα μας, είναι αγάπη, συμπόνοια και προσευχή να μην ξαναζήσουν τέτοια καταστροφή οι γείτονες μας και κανένας άλλος άνθρωπος στον κόσμο.
Ο φιλεύσπλαχνος Θεός ας τους βοηθήσει γιατί οι άνθρωποι τους έχουν ξεχάσει εδώ και πολύ καιρό...
