Καταργούν την ιστορία κάθε χώρας για να γίνουμε όλοι... ένα

Στην σταδιακή κατάργηση της εθνικής ιστορίας κάθε ευρωπαϊκής χώρας, ώστε να "ολοκληρωθούμε" ως Ευρωπαίοι πολίτες ενός "καλύτερου" κόσμου, προχωράει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η έκθεση Verheyen που ψηφίστηκε από τους ευρωβουλευτές μας (ναι αυτούς που χρυσοπληρώνουμε να μένουν στις Βρυξέλλες και να ψηφίζουν ότι "κουλό" τους δοθεί), βάζει την ευρωπαϊκή ιστορία πάνω από την ιστορία κάθε έθνους. Ξαναγράφει την ιστορία με έναν δικό της τρόπο και μας λέει ότι η Ε.Ε. είναι πιο σημαντική από κάθε χώρα.

➤ Μερικά από τα βασικά σημεία της έκθεσης Verheyen:

Καλεί τα κράτη μέλη να επικαιροποιήσουν τα τρέχοντα προγράμματα σπουδών και τις μεθοδολογίες διδασκαλίας με σκοπό να μετατοπιστεί η εστίαση από την εθνική στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ιστορία και προκειμένου να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση σε μια υπερεθνική ιστορική κατανόηση, ιδίως καθιστώντας δυνατή μια πολυπρισματική θεώρηση της ιστορίας και προωθώντας αντίστοιχους τρόπους διδασκαλίας που ευνοούν τον προβληματισμό και τη συζήτηση σχετικά με τη μεταβίβαση γνώσεων και διαπνέονται από τον γενικό στόχο με τον οποίο επιδιώκεται οι μαθητές να μάθουν «πώς να σκέφτονται» και όχι «τι να σκέφτονται».

Ζητεί η διδασκαλία της ευρωπαϊκής ιστορίας και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, να προσεγγίζεται εντός ενός σφαιρικού πλαισίου μέσω προγραμμάτων και δράσεων όπως: το Jean Monnet, καινοτόμες και εστιασμένες στον εκπαιδευόμενο "παιδαγωγικές μεθόδους"στις οποίες θα πρέπει διαρκώς να "εκπαιδεύονται" οι εκπαιδευτικοί, την χρησιμοποίηση διασυνοριακών και διακρατικών διδακτικών βιβλίων ιστορίας, την εκπαίδευση μέσω προγραμμάτων Erasmus + και άλλα πολλά.

Καλεί τα κράτη μέλη να παρέχουν προσαρμοσμένο στις ιδιαίτερες ανάγκες (ιστορικό) εκπαιδευτικό υλικό και αντίστοιχη επιμόρφωση, η οποία θα δίνει τη δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς να επικεντρώνονται καλύτερα στις διεθνικές πτυχές και στην πολυπρισματικότητα της ιστορίας, θα μεταλαμπαδεύει επαρκή διδακτική και τις αρχές της σύγχρονης διδασκαλίας και θα θέτει πρωτίστως ως στόχο τη διάπλαση νέων με αναστοχαστική σκέψη.

Επικροτεί το έργο εξειδικευμένων κυβερνητικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό, συμπεριλαμβανομένων του Παρατηρητηρίου για τη διδασκαλία της ιστορίας στην Ευρώπη του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Καθηγητών Ιστορίας (EuroClio), τονίζει ότι είναι αναγκαία η συμμετοχή περισσότερων κρατών μελών της ΕΕ στο Παρατηρητήριο.

Τονίζει ότι οι ευκαιρίες μαθησιακής κινητικότητας σε διασυνοριακό επίπεδο που παρέχονται από ευρωπαϊκά προγράμματα και άλλα προγράμματα κινητικότητας ευνοούν την ανταλλαγή ιδεών και προωθούν τη διαθεματική γνώση και τη διαπολιτισμική κατανόηση, συμβάλλοντας στην άρση των εθνικών φραγμών και διασφαλίζοντας καλύτερη κατανόηση του παρελθόντος και του παρόντος.

Καλεί την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να ενισχύσουν τα εργαλεία που είναι επί του παρόντος διαθέσιμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο προκειμένου να προωθήσουν μια κριτική και αναστοχαστική ευρωπαϊκή ιστορική συνείδηση, ιδίως το πρόγραμμα Erasmus +, το οποίο στηρίζει την κινητικότητα και τη διαπολιτισμική μάθηση ως βασικά εργαλεία για την καλύτερη κατανόηση άλλων πολιτισμών και εθνών, και το πρόγραμμα CERV, το οποίο παρέχει στήριξη σε διακρατικά έργα ιστορικής μνήμης και προωθεί τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά.

Ενστερνίζεται το ιδανικό ενός «πολιτισμού μνήμης» και ιστορικής συνείδησης που βασίζεται σε κοινές ευρωπαϊκές αξίες και πρακτικές για την προσέγγιση του παρελθόντος, αποφεύγοντας ταυτόχρονα κάθε αδικαιολόγητη εξίσωση ή απλούστευση της ιστορίας.

Οραματίζεται ότι οι συλλογικές μνήμες τελικά θα συγχωνευθούν και θα συμβάλουν στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής δημόσιας σφαίρας, όπου οι διαφορετικοί πολιτισμοί μνήμης θα αλληλοσυμπληρώνονται αντί να ανταγωνίζονται, και η ενασχόληση με την ιστορία θα καταστεί ζήτημα που θα αφορά τη δράση των πολιτών και όχι την πολιτική δράση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια κοινότητα με κοινό πεπρωμένο (Schicksalsgemeinschaft) και θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως τέτοια και όχι ως κοινότητα μιας κοινής συλλογικής μνήμης. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεται το «ιστορικό ταξίδι» των Ευρωπαίων. Επομένως, ο κύριος σκοπός της μελέτης της ιστορίας θα πρέπει να είναι η διαμόρφωση της ιστορικής συνείδησης τόσο ως συλλογικής όσο και ατομικής ικανότητας.

➤ Η έκθεση Verheyen εδώ: www.europarl.europa.eu/doceo/document

* Image by Hans from Pixabay