Το θέμα είναι σοβαρής μορφής και μάλιστα απαλλαγμένο από τις επιβαρύνσεις μιας «δήθεν» διανοουμενίστικης προσέγγισης καθώς δεν είναι ακαδημαϊκό, δεν μου το έθεσε κανείς συνάδελφος ή κάποιος πετυχημένος επαγγελματίας που έχει διετέλεσε φοιτητής μου στα Πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, ούτε καν κάποιος δημοσιογράφος από κάποιον από τους προσφιλείς μου «ιστότοπους» και blogs (ως γνωστόν, από τα Ρ/Τ μπαλκόνια και παράθυρα απέχω εδώ και 12 συναπτά χρόνια αλλά αρθρογραφώ συχνότατα στο διαδίκτυο).
Μου το έθεσε ο παλιός συμμαθητής και φίλος μου Ανέστης περιγράφοντας ως «απολογητικό» το ύφος τους Πρωθυπουργού μας Κυριάκου Μητσοτάκη στη χθεσινή συνέντευξή του στο κανάλι ΑΜΦΑ και τον δημοσιογράφο κ Σρόϊτερ.
Γιώργο, μου είπε ο Ανέστης, εγώ θυμάμαι την ημέρα του 1988 όταν πιεζόμενος ασφυκτικά από τον Πατέρα του σημερινού Πρωθυπουργού κ Μητσοτάκη μέσα στη Βουλή των Ελλήνων στη συζήτηση για τη συμφωνία με τον κ Ozal στο Davos ο Ανδρέας Παπανδρέου, έφερε την παλάμη στο στέρνο έσκυψε ελαφρά και είπε:
«Meaculpa…»
«Meaculpa…»
Ανέστη μπράβο στη μνήμη σου γιατί οι περισσότεροι συμπατριώτες μας με όσα περνάμε πανάκριβη ενέργεια σε ηλεκτρικό και καύσιμα, πανάκριβες τροφές στα σουπερμάρκετ, Τράπεζες που χρεώνουν πολλά για να δανείσουν αλλά μας δίνουν ελάχιστο τόκο, με ενοίκια απλησίαστα για όλους μας, με δραματική έλλειψη κατοικιών και αστρονομικές τιμές ενώ τα hedgefunds θησαυρίζουν, με τεράστιους αριθμούς φιλοξενούμενων «λαθρομεταναστών» έχουμε καταντήσει Λαός με μνήμη χρυσόψαρων...
Την πρώτη φορά που οι Έλληνες και οι Ελληνίδες ακούσαμε το ιστορικό πια «MeaCulpa» ήταν όταν το εκστόμισε ο Ανδρέας Παπανδρέου στις 6 Ιουνίου 1988 στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας στην Κυβέρνηση που κατέθεσε η Ν.Δ. για τον χειρισμό του Κυπριακού στο Νταβός καθώς παραδέχθηκε ότι ήταν «σφάλμα» του η συμφωνία «μη-πολέμου» με τον τότε Τούρκο Πρωθυπουργό TurgutOzal.
Φίλε Γιώργο, με ρώτησε ο Ανέστης. σε έπεισε χθες ο κ Πρωθυπουργός που «σκύβει το κεφάλι στην κ Καρυστιακού» ότι πράγματι παραδέχθηκε τα λάθη, τις λαθεμένες στο πεδίο αποφάσεις, την ειλικρινή πρόθεση να χυθεί άπλετο φως και όντως να τιμωρηθούν γνωστά και άγνωστα πρόσωπα που έχουν ποινικές ή πολιτικές ή και τις δυο μαζί ευθύνες;
Ανέστη, φίλε μου, λυπάμαι αλλά θα το πως χωρίς πρόθεση προσβολής σε κανένα ότι ΔΕΝ μέ έπεισε ο κ Μητσοτάκης όταν στην αναφορά του κ Σρόϊτερ για την παραίτηση του Σέρβου Πρωθυπουργού και την ερώτησή του εάν ο ίδιος σκέφτεται παραίτηση η απάντηση του κ Μητσοτάκη ότι ο Σέρβος Πρωθυπουργός ΔΕΝ έχει τον δικό του ρόλο (είναι περισσότερο διακοσμητικός όπως και ο ρόλος του δικού μας Προέδρου της Δημοκρατίας) και στη Σερβία ΔΕΝ ήταν μόνο τα θύματα στον σιδηροδρομικό σταθμό αλλά και τα υπόλοιπα κοινωνικό-οικονομικά προβλήματα και χαμογέλασα πολύ πικρά καθώς στην Ελλάδα τα προβλήματα της Σερβίας δεν υπάρχουν.
Ανέστη αφού τις αναφέραμε αυτές οι δύο λέξεις «meaculpa» θα εξηγήσω στους φίλους και φίλες αναγνώστες που δεν το γνωρίζουν ότι είναι Λατινικές και μεταφράζονται στα ελληνικά ως «δικό μου λάθος» ή και «δικό μου σφάλμα». Προέρχονται, από τη Χριστιανική προσευχή ομολογίας αμαρτιών της Καθολικής Εκκλησίας σε ελεύθερη μετάφραση:
«Ομολογώ σε Σενα Παντοδύναμε Θεέ μου, και σε Σένα Παναγία, αειπάρθενε Μαρία, και σε Σένα Μιχαήλ Αρχάγγελε, κα σε Σένα Ιωάννη Βαπτιστή, και σε Εσάς Άγιοι Απόστολοι Πέτρο και Παύλε και στο σύνολο των αγγέλων και αγίων, και σε Σένα Πάτερ ότι αμάρτησα εξαιρετικά με λόγους και πράξεις, δικό μου λάθος, δικό μου λάθος δικό μου μέγιστο λάθος…»
Γιώργο θυμάμαι ότι υπήρξε στην Βουλή των Ελλήνων και ΔΕΥΤΕΡΗ φορά που ακούστηκε το «Meaculpa»!… Ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας (ο νεότερος) Καραμανλής το είπε στις 17 Δεκεμβρίου 2008, με καθυστέρηση 3 μηνών καθώς παραδέχτηκε ότι στην Σεπτεμβριάτικη ομιλία στη ΔΕΘ είχε υποτιμήσει το μέγεθος και τη σημασία του σκανδάλου που άκουγε και θα ακούει για πάντα στο όνομα «Βατοπέδι» αναλαμβάνοντας την ευθύνη για «το λάθος του». Προφανώς το «Meaculpa» του Καραμανλή αφορούσε σε θέμα «εσωτερικής» Κομματικής σημασίας».
Ανέστη θα κλείσω προτρέποντας την Αντιπολίτευση, Αριστερά και Δεξιά της «Δεξιό-Κέντρο-Αριστερής» Κυβέρνησης του κ Μητσοτάκη να ΜΗΝ τολμήσει να «εργαλειοποιήσει» το «έγκλημα» των Τεμπών, συμβουλεύοντας για το καλό της Πατρίδας μας την Κυβέρνηση να σταθεί στο ύψος που απαιτούν οι «ού μενετοί Καιροί» και λέγοντας στην κ Μαρία Καρυστιανού στους γονείς και συγγενείς των 57 νεκρών των Τεμπών ΣΥΝΕΧΕΙΣΤΕ!.. Τελικά ίσως η «ατυχία» της Κυβέρνησης ακούει στο όνομα Μαρία Καρυστιανού.
Είναι, νομίζω, Ηλίου φαεινότερο ότι η Κυβέρνηση θύμα της αυταρέσκειάς της έχει χάσει την επαφή με τον Λαό σε απίστευτα μεγάλο βαθμό ενώ ταυτόχρονα η Αντιπολίτευση ΔΕΝ μπορεί να οικειοποιηθεί τη Λαϊκή αγανάκτηση για σωρεία κοινωνικό-οικονομικών προβλημάτων. Με άλλα λόγια το Πολιτικό Σήυστημα φαίνεται αδύναμο να διαχειρισθεί τις προκλήσεις που ταλανίζουν τους Έλληνες.
Η συγκεκριμένη πολιτικό-οικονομική κατάσταση εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους.
