Ένα καλό μάθημα διδάχτηκε το βράδυ της Δευτέρας, η Εθνική μας ομάδα στο ποδόσφαιρο από την αντίστοιχη της Δανίας. Το ίδιο και εμείς.
Δεν ήμασταν και ούτε θα γίνουμε ποτέ υπερομάδα!
Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας ενθουσιαστήκαμε από αυτό που μας έδειξε η Εθνική Ελλάδος στα τελευταία παιχνίδια της. Με το γρήγορο και θεαματικό ποδόσφαιρο που έπαιξε, με το ταλέντο κάποιων ποδοσφαιριστών της και με νεαρό της ηλικίας τους.
Οι αγώνες ιδίως μέσα σε Αγγλία και Σκωτία ήταν κάτι παραπάνω από μαγικοί. Και ως λαός που εύκολα ενθουσιαζόμαστε και που με την ίδια ευκολία τα βάφουμε όλα μαύρα, σχηματίσαμε την λανθασμένη εντύπωση ότι γίναμε ομάδα επιπέδου Ισπανίας, Γερμανίας, κ.α.
Με το δίκαιο μας, γιατί με όσα έχουμε περάσει σαν χώρα (μνημόνια, σκάνδαλα, φτώχεια, αδικίες, κ.α.), ψάχνουμε να πιαστούμε από κάπου. Και ο αθλητισμός με τις επιτυχίες που κατά καιρούς μας φέρνει, βοηθάει στο να ανέβουμε ψυχολογικά.
Τι άλλο να περιμένει κάποιος, όταν αγωνίζεται όλη τη ζωή του να τα βγάλει πέρα κάτω από δύσκολες συνθήκες; Κάτι να πιαστεί, να ξεχαστεί από τα προβλήματα του και να βρει κάτι να πάρει δύναμη για την συνέχεια. Οπότε καλά κάνουμε που πιστεύουμε σε αυτά τα παιδιά και δεν πρέπει να τα βάψουμε μαύρα.
Έχουμε μία ομάδα που στην επίθεση της περισσεύει το ταλέντο και πετάει φωτιές. Έχουμε και καλούς τερματοφύλακες, αλλά πολλά θέματα σε κέντρο και άμυνα. Και έναν προπονητή πολύ καλό με επιθετικό προσανατολισμό και λάτρη του θεαματικού παιχνιδιού.
Δεν φτάνουν όμως μόνο αυτά. Υστερούμε σε πολλά θέματα και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να τα αλλάξουμε αυτά. Και δεν είναι μόνο τεχνικά (ποδοσφαιρικά) θέματα.
Τι είναι η Ελλάδα μας; Αν αφήσουμε στην άκρη την τεράστια ιστορία, τον πολιτισμό μας, τον ηρωισμό που έχουμε δείξει σαν έθνος στο παρελθόν, τι μας έχει μείνει, τι είναι αυτό που έχουμε να δείξουμε στον υπόλοιπο κόσμο;
Είμαστε μια μικρή χώρα που ο πληθυσμός της μικραίνει χρόνο με τον χρόνο. Σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν αρκετά παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο, μπάσκετ, χάντμπολ ή κάποιο άλλο άθλημα. Πώς θα περιμένεις από μερικές χιλιάδες παιδιά να φτιάξουν ομάδες που θα εντυπωσιάζουν και θα φέρνουν επιτυχίες. Θα περιμένεις απλά κάποια συγκυρία όπου κάποια χρονιά, θα συμπέσουν μαζί κάποια ταλέντα που θα φέρουν κάποια αποτελέσματα.
Είμαστε μία χώρα που δυστυχώς όσο περνάει ο καιρός, αναγκαζόμαστε να δούμε πώς θα τα βγάλουμε πέρα οικονομικά, πώς θα επιβιώσουμε και μετά αν μπορέσουμε θα ασχοληθούμε με τον αθλητισμό. Πόσες οικογένειες (ιδιαίτερα αυτές με πολλά παιδιά) μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους σε διάφορα αθλήματα, πληρώνοντας συνδρομές, ρουχισμό, ταξίδια, κ.α.;
Είμαστε μία χώρα που οι αθλητικές της υποδομές βρίσκονται σε τριτοκοσμικό επίπεδο! Ελάχιστοι χώροι άθλησης οι περισσότεροι σε άθλια κατάσταση, οι σύλλογοι "σκοτώνονται" μεταξύ τους για να βρουν κάποια ώρα να προπονηθούν και το κράτος (Κυβέρνηση, Περιφέρειες και Δήμοι) επιδεικνύει απίστευτη αδιαφορία για την αναβάθμιση των αθλητικών εγκαταστάσεων. Φανταστείτε όχι π.χ. Τουρκία και Σκόπια έχουν αθλητικές εγκαταστάσεις και υποδομές που ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα δεν πρόκειται να δούμε!
Οπότε αυτά που έχουν πετύχει οι εθνικές μας ομάδες στον αθλητισμό είναι άξια συγχαρητηρίων! Θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής και όχι μόνο, για κάποιον αθλητή να πάει μπροστά στην χώρα μας. Ας είμαστε λοιπόν κοντά τους, να τους στηρίζουμε και να παραμείνουμε προσγειωμένοι ώστε τα μηνύματα που θα παίρνουν από εμάς να είναι θετικά και ρεαλιστικά.
