Παραιτήθηκε από τη θέση του Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ο πρώην Πρόεδρός του και πρώην Πρωθυπουργός μας κ. Αλέξης Τσίπρας και θα αρχίσει πανελλαδική περιοδεία μετά την ανακοίνωση της σύστασης νέου Κόμματος στα αριστερά της Κυβέρνησης.
Κάποιοι χειροκρότησαν θερμά την είδηση, άλλοι αισθάνθηκαν ρίγη στις συμβολικές πολιτικές σπονδυλικές τους στήλες, ενώ τα ΜΜΕ μίλησαν για αναστάτωση στην Αριστερά, «προσπερνώντας» ακαριαία την επιτυχία του αγώνα του χαροκαμένου πατέρα των Τεμπών κ. Ρούτσι, που ακύρωσε το Κυβερνητικό αφήγημα.
Επέλεξα να παραφράσω τον τίτλο του γνωστού μυθιστορήματος του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες «Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου».
Κάποιοι ελπίζουν, ή ακόμη και προεξοφλούν, στο εγγύς μέλλον την ανακοίνωση του πρώην Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και πρώην Πρωθυπουργού μας κ. Αντώνη Σαμαρά (τον οποίο ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης «διέγραψε» από τη Ν.Δ. τον περασμένο Νοέμβριο) για την επιστροφή του στα δεξιά της Κυβέρνησης.
Καθώς οι σχετικές συζητήσεις για επιστροφή Τσίπρα και Σαμαρά στα πολιτικά μας δρώμενα είχαν αρχίσει εδώ και καιρό, έγραψα και δημοσίευσα το άρθρο μου με τίτλο «Εμπρός ολοταχώς προς το Χθες, ή επιστροφή στο μέλλον;» το οποίο θα μπορούσε να γίνει και θεατρικό έργο.
Όμως είναι δυνατόν, πρακτικό και ασφαλές να χτίσει κανείς νέα οικοδομή με παλιά, μεταχειρισμένα τούβλα;
Οι μετεωρολογικές προβλέψεις κάνουν λόγο για βαρύ χειμώνα (θα παγώσουν πολλοί συμπολίτες μας και θα καούν από το κόστος της θέρμανσης πάρα πολλοί άλλοι), και θα γίνουν ακόμη πιο δυσπρόσιτα τα ράφια των σούπερ μάρκετ για τους φτωχοποιημένους συμπολίτες μας.
Αλλά το πολιτικό μας σύστημα, και αυτό που βλέπουμε επειδή το έχουμε ψηφίσει, και το άλλο που εμμέσως μας κυβερνά ενώ ποτέ δεν το έχουμε δει, με τη βοήθεια των ΜΜΕ θα στρέφει το βλέμμα μας όχι στα πραγματικά προβλήματα, αλλά στα υποθετικά ποσοστά και στα φημολογούμενα «νέα ξεκινήματα» που ανακυκλώνουν τα ίδια πρόσωπα με διαφορετικούς τίτλους.
Από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η συνταγή ήταν απλή και αποτελεσματική: κάθε φορά που προέκυπταν σοβαρά ή δυσεπίλυτα προβλήματα και κοινωνική αναταραχή, ρίχνανε μερικούς Χριστιανούς στα πεινασμένα λιοντάρια του Κολοσσαίου και ανοίγανε διάπλατα τις πόρτες για να εισέλθουν χιλιάδες πεινασμένοι πολίτες και χαζοχαρούμενοι θεατές να απολαύσουν:
«Αντί άρτου, θέαμα!»
«Αντί άρτου, θέαμα!»
Κάποιοι βλέπουν στην ενδεχόμενη «επιστροφή» Αλέξη Τσίπρα και Αντώνη Σαμαρά τη συνταγή για να εμπλουτιστεί με «νέο αίμα» το παλαιό και ανυπέρβλητα απαξιωμένο πολιτικό μας Σύστημα, αυτό που πάντα «θέλει αλλά και δεν θέλει» εκλογές, αναλόγως ποιος κρατά το τιμόνι.
Αιωρείται στον ελληνικό πολιτικό ορίζοντα η εκτίμηση, με βάση την αρχαϊκή έκφραση «το μη χείρον βέλτιστον» και τη σύγχρονη «μεταξύ των τυφλών ο μονόφθαλμος κυριαρχεί», ότι και στις επόμενες εκλογές θα επικρατήσει ο κ. Μητσοτάκης.
Πρώτο ζητούμενο για αμέτρητους Νεοδημοκράτες είναι εάν θα συνεχίσει να κρατά τη θέση του «καπετάνιου» ή αν θα υπάρξει κάποια ανατροπή.
Και δεύτερο, έντονα ουσιαστικό, ζητούμενο είναι εάν η χώρα θα οδηγηθεί, μετά τα εκλογικά αποτελέσματα, σε 2-κομματική ή 3-κομματική (θυμηθείτε την περίπτωση ΔΗΜΑΡ) συγκυβέρνηση.
Ίσως, τελικά, το πιο ανθεκτικό πολιτικό δόγμα της χώρας να παραμένει το ίδιο εδώ και δεκαετίες:
Αλλάζουμε πρόσωπα, για να μη χρειαστεί ποτέ να αλλάξουμε ΟΛΟ το Σύστημα!
Αλλάζουμε πρόσωπα, για να μη χρειαστεί ποτέ να αλλάξουμε ΟΛΟ το Σύστημα!
