Η παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα και η πρόωρη προσφυγή στις
κάλπες μέσα στο Σεπτέμβρη αποτελεί αναπόδραστο αποτέλεσμα της μεγάλης
αναντιστοιχίας μεταξύ της λαϊκής βούλησης όπως αυτή εκφράστηκε με το
δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και της πολιτικής που ακολουθήθηκε έκτοτε και που
οδήγησε στη ταπεινωτική συμφωνία με τους δανειστές και τελικά στην υπογραφή του
3ου μνημονίου.
Από νωρίς έγινε φανερό, ότι η νεομνημονιακή συγκυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν θα μπορούσε να πάει πολύ μακριά, ούτε θα της ήταν δυνατό να
εφαρμόσει τα προβλεπόμενα από τις συμφωνίες που υπέγραψε. Ιδιαίτερα μάλιστα με
την έντονη αντίσταση στο εσωτερικό της κυβερνητικής πλειοψηφίας, κατέστη ακόμα
περισσότερο αδύναμη να προωθήσει τις καταστροφικές επιλογές της. Έτσι δεν
υπήρχε άλλος τρόπος, είτε μέσω κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος να οδηγηθούμε σε
μια κυβέρνηση υποτίθεται εθνικής σωτηρίας από το σύνολο των «προθύμων» στο
κοινοβούλιο, είτε σε μια τέτοια κυβέρνηση, που με ισχυρή κοινοβουλευτική
εκπροσώπηση, να μπορεί να νομιμοποιηθεί μέσω των εκλογών. Και αυτό, προκειμένου
να κατευναστούν οι αναμενόμενες λαϊκές αντιδράσεις έτσι ώστε, σχετικά
απερίσπαστη, η κυβέρνηση αυτή να προχωρήσει στην εφαρμογή όλων των
συμφωνηθέντων με τους δανειστές, που θα φέρουν τη χώρα σε ολοκληρωτική διάλυση
και καταστροφή.