Ήταν να μην μπει σε κωπηλατικό σκάφος… Είναι αυτό που λέμε
έρωτας με την πρώτη ματιά… Η Κατερίνα Νικολαΐδου το 2007 έκανε σαν δώρο
γενεθλίων στον πατέρα της την πρώτη της βόλτα με κουπί και το 2015 χάρισε σε
όλη την Ελλάδα ένα ασημένιο μετάλλιο στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα της
Γαλλίας.
συνέντευξη Σεβαστή Βρακατσέλη
vrakatseli@sportsfeed.gr
Στη Γαλλία εκπλήρωσε και το πρώτο της μεγάλο όνειρο αυτό της
συμμετοχής της σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Το δεύτερο θέλει να το εκπληρώσει σε 11
μήνες από τώρα κρεμώντας στο στήθος της ένα Ολυμπιακό μετάλλιο.
Ξετυλίγοντας το παγκόσμιο πρωτάθλημα θέλω να μου πεις τις
σκέψεις σου φεύγοντας από την Ελλάδα αλλά και αυτές κατά την παραμονή σας στην
Γαλλία.
Ήταν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι που για να είμαι ειλικρινής
το δούλευα αρκετό καιρό πέρα από τις ώρες της προπόνησης. Ήξερα πολύ καλά μέσα
μου πόσο πολύ έχω κουραστεί και προσπαθήσει όλα αυτά τα χρόνια για τον
συγκεκριμένο αγώνα και δεν ήθελα να αφήσω το άγχος να με επηρεάσει στο
παραμικρό. Έτσι, προσπάθησα να ξεχάσω το θέμα της πρόκρισης και των 11 πρώτων
θέσεων αλλά να έχω την ίδια ακριβώς ψυχολογία και σκέψη με τα προηγούμενα
παγκόσμια πρωταθλήματα. Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν άφησα τον εαυτό μου να
σκεφτεί το ενδεχόμενο κάποιας αποτυχίας. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πόσο πολύ
ήθελα αυτή την πρόκριση και το να έχω καθαρό μυαλό ώστε να αντιμετωπίζω τις
καταστάσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Από κούρσα σε κούρσα τι ήταν αυτό που λέγατε με την Σοφία;
Με την Σοφία και το προπονητικό επιτελείο γνωρίζαμε πολύ
καλά πριν καν αρχίσουν οι αγώνες ότι είχαμε βελτιωθεί πολύ κατά τη διάρκεια του
τελευταίου σταδίου της προετοιμασίας και νοιώθαμε πολύ καλά. Ωστόσο, δεν ξέραμε
που θα βρισκόμαστε σε σχέση με τα υπόλοιπα πληρώματα. Κάτι που είδαμε μετά τον
προκριματικό. Από εκεί και πέρα κοιτάξαμε μονάχα να παραμείνουμε συγκεντρωμένες
και να ανεβάσουμε στις επόμενες κούρσες ακόμα πιο πολύ την απόδοση μας.
Τι εικόνες περνάνε από μπροστά σας τη στιγμή που ανεβαίνετε
στο βάθρο;
Είναι μία εικόνα που όποιος έχει ανεβεί εκεί πάνω γνωρίζει
πολύ καλά αλλά δύσκολα μπορεί να περιγράψει και να ξεχάσει. Μέσα σε μερικά
κλάσματα του δευτερολέπτου περνάνε από μπροστά σου εικόνες από όλα αυτά τα
χρόνια, από την προετοιμασία και ιδίως οι άσχημες στιγμές. Στιγμές που το σώμα
σου ή η ψυχολογία σου κατέρρεε, στιγμές τραυματισμών, ιδρώτα και ατελείωτης
κούρασης. Και μόλις τελειώσει η ανασκόπηση αυτή, έρχεται η στιγμή που λες…
«Τελικά άξιζε τον κόπο για να βρίσκομαι τώρα εδώ πέρα!».
Σαν πλήρωμα πως δέσατε; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της
μίας και της άλλης που συμβάλουν σε αυτό το πετυχημένο δίδυμο;
Θα μπορούσα να πω ότι παρά το γεγονός ότι είμαστε μόνο πέντε
μήνες πλήρωμα, έχουμε πολύ καλή χημεία με την Σοφία. Όσον αφορά τα
χαρακτηριστικά της κάθε μίας, νομίζω ότι καταλληλότερος είναι να μιλήσει ο
ομοσπονδιακός προπονητής. Ίσως σας πει αρκετά για την κάθε μία μας. Ύψος,
δύναμη, εμπειρία. Αυτό που πιστεύω εγώ ότι αποτέλεσε κοινό χαρακτηριστικό μας
και την κινητήρια δύναμη για αυτήν την πρόκριση είναι η «δίψα». Δίψα για
δουλειά, για διάκριση, για το όνειρο αυτό που λέγεται Ολυμπιακοί Αγώνες.
Τώρα που το όνειρο έγινε πραγματικότητα τι ακολουθεί;
Σίγουρα ο στόχος των Ολυμπιακών Αγώνων σε λίγους μήνες θα
γίνει πραγματικότητα. Ωστόσο, κακά τα ψέματα κανείς δεν θέλει να πάει σε έναν
αγώνα και να χάσει. Είτε αυτός λέγετε Ολυμπιακοί Αγώνες, είτε διασυλλογικοί,
είτε παιχνίδι στο σπίτι. Πόσο μάλλον όταν είσαι με πέντε μόνο μήνες κοινής
προπόνησης και καταφέρνεις να βρίσκεσαι μέσα στα μετάλλια του παγκοσμίου
πρωταθλήματος. Οπότε από εδώ και πέρα ακολουθεί το κυνήγι του μεγαλύτερου
ονείρου κάθε αθλητή που δεν είναι άλλο από ένα Ολυμπιακό μετάλλιο.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες θυσίες που κάνεις για την
κωπηλασία και ποια είναι τα πιο δυνατά πράγματα που σου έχει προσφέρει;
Ότι και να αποφασίσεις να κάνεις στη ζωή σου απαιτεί από
εσένα να κάνεις κάποιες θυσίες για να τα καταφέρεις. Έτσι και εγώ έπρεπε να
κάνω τις δικές μου θυσίες. Για παράδειγμα τα σαββατοκύριακα ή στις διακοπές του
σχολείου δεν είχα τη δυνατότητα να κοιμάμαι μέχρι αργά το βράδυ και να
ξεκουράζομαι την άλλη ημέρα το πρωί αλλά έπρεπε να σηκώνομαι πολύ νωρίς και να
πηγαίνω για προπόνηση. Για πολλούς, αυτές οι υποχρεώσεις μου ή οι οχτώ ώρες
καθημερινής προπόνησης τους φαίνονται σαν θυσίες. Για εμένα ωστόσο, αποτελούν
απλώς κάποιους συμβιβασμούς που έχω κάνει με τον εαυτό μου ώστε να μπορώ να
συνεχίζω να απολαμβάνω τα τόσα όμορφα πράγματα που μου προσφέρει η κωπηλασία.
Αναμφίβολα υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέσαι για ποιο λόγο
συνεχίζεις και σκέφτεσαι να σταματήσεις και να ασχοληθείς με κάτι άλλο. Οι
χαρές όμως που παίρνεις καταφέρνοντας να τιμήσεις τη χώρα σου και με όλη σου τη
δύναμη να υψώσεις όσο πιο ψηλά γίνεται την σημαία μας παγκοσμίως, αποτελούν
ουσιαστικά και την κινητήρια δύναμη για την επόμενη χρονιά, συνεχίζοντας να
κυνηγάς το όνειρο για το οποίο μιλούσαμε προηγουμένως…
Πως μπήκε η κωπηλασία στη ζωή σου;
Η κωπηλασία ήρθε τελείως τυχαία στη ζωή μου. Αν και από
μικρή ευχαριστιόμουν αυτή την αίσθηση της συνεργασίας και της ανταμοιβής των
κόπων, ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι στο μέλλον θα ασχολούμουν σε τέτοιο βαθμό με
τον αθλητισμό. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Κατερίνη, όπου είναι μία πόλη με
έντονο το στοιχείο του αθλητισμού και κατά καιρούς έχει αναδείξει μεγάλες
προσωπικότητες του αθλητισμού. Ήμουν αθλήτρια της κολύμβησης στα παιδικά μου
χρόνια και συχνά-πυκνά ο πατέρας μου, που ήταν για χρόνια κωπηλάτης, με
παρότρυνε να δοκιμάσω και αυτό το άθλημα. Έτσι, τον Αύγουστο του 2007 αποφάσισα
να το δοκιμάσω και να κάνω το χατίρι στον πατέρα μου, που εκείνη την ημέρα είχε
γενέθλια. Αυτό ήταν! Από την πρώτη κιόλας βόλτα με το κωπηλατικό σκάφος ένιωσα
μέσα μου την επιθυμία να συνεχίσω την αθλητική μου ζωή σε αυτό το άγνωστο άλλα
τόσο ενδιαφέρον άθλημα. Επειδή η προπόνηση ήταν ήδη στοιχείο της καθημερινής
μου ζωής, δεν δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ στις απαιτήσεις του αθλήματος και από
την πρώτη μου κιόλας χρονιά κατάφερα να κερδίσω το πανελλήνιο πρωτάθλημα και να
γίνω μέλος της Εθνικής ομάδας. Τότε ήταν και η στιγμή που είπα στον εαυτό μου
ότι αυτό είναι που μου αρέσει και θέλω να κάνω για τα επόμενα χρονιά. Έτσι,
προσπάθησα ακόμα περισσότερο και μαζεύοντας σιγά-σιγά και την απαραίτητη
εμπειρία ήρθαν και οι πρώτες μου διεθνείς διακρίσεις. Και κάπως έτσι μέρα με τη
μέρα και χρόνο με το χρόνο φθάσαμε έως εδώ… Και δόξα το Θεό οι μέχρι τώρα
επιτυχίες μου αλλά και οι στιγμές που έχω ζήσει, με δικαιώνουν απόλυτα για αυτή
μου την επιλογή.
Εκτός από την κωπηλασία τι άλλο περιλαμβάνει το καθημερινό
πρόγραμμα της Κατερίνας;
Είναι αλήθεια ότι το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της ημέρας
είναι κατειλημμένο από την προπόνηση και ότι ο ελεύθερος χρόνος που σου
απομένει είναι από ελάχιστος έως ανύπαρκτος. Καθημερινά το πρόγραμμα μας
περιλαμβάνει δύο προπονήσεις την ημέρα διάρκειας τριών με τεσσάρων ωρών η κάθε
μία. Όπως καταλαβαίνετε, αν συνυπολογίσεις και το χρόνο που απαιτείται για την
προετοιμασία, τη μεταφορά και τη ξεκούραση, η ημέρα σου έχει τελειώσει.
Επιπλέον, όταν ακολουθείς αυτό το πρόγραμμα ζωής δεν είναι έχεις ούτε την «αντοχή»,
ούτε τη «δυνατότητα» να ξενυχτήσεις καθώς την επόμενη ημέρα σε περιμένει ένα
πρωινό ξύπνημα και μία δύσκολη προπόνηση. Και αυτός είναι και ο λόγος για τον
οποίο προσπαθώ να τον εκμεταλλευτώ στο έπακρο δυνατό και να κάνω πράγματα που
με ξεκουράζουν κυρίως ψυχολογικά. Έτσι, πολλές φορές μου αρέσει να δοκιμάζω
καινούργιες συνταγές μαγειρικής για τα αγαπημένα μου πρόσωπα, καφέ με καλούς
φίλους, ή απλώς να διαβάζω κάποιο καινούργιο λογοτεχνικό βιβλίο.
Ποια είναι η συμβουλή που ακολουθείς πιστά και ποιος σου την
έδωσε;
Δεν θα έλεγα ότι είναι τόσο συμβουλή όσο μία φράση του
πατέρα μου την οποία από τότε την θυμάμαι κάθε φορά που φεύγω για αγώνες. Πριν
φύγω για τον πρώτο μου διεθνή αγώνα, μου είχε πει: «Μπορεί να μην μπορούμε να
έρθουμε και εμείς αλλά να ξέρεις ότι η καρδιά μας και η ψυχή μας θα είναι εκεί
μαζί σου». Έκτοτε, όταν βρίσκομαι σε αγώνες στο εξωτερικό την θυμάμαι συχνά
αυτήν την έκφραση και με κάνει να αισθάνομαι πως δεν είμαι μόνη μου αλλά έχω
ανθρώπους στο πλευρό μου που με υποστηρίζουν και με βοηθάνε σε όλες τις
δυσκολίες που αντιμετωπίζω.
