Μήνυμα για την επέτειο του Πολυτεχνείου

Γράφει ο Τσακιρίδης Βασίλειος

               Δάσκαλος

Η ηρωική εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου παραμένει σήμερα 42 χρόνια μετά, ιστορικό ορόσημο και κορυφαία στιγμή της νεώτερης ιστορίας μας. Είναι ημέρα τιμής, μνήμης και περισυλλογής. Φωτεινό ορόσημο στους αγώνες του λαού για ελευθερία, δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία. Τιμούμε τους νέους και τις νέες που αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, το δικαίωμα στη μόρφωση και για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Ο ηρωικός αγώνας της γενιάς του Πολυτεχνείου συμβολίζει την αντίσταση του πνεύματος της ελευθερίας κατά της βίας και της τυραννίας.

 

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά. Αποτελεί τη λαμπρότερη σελίδα της ελληνικής μεταπολεμικής ιστορίας. Γι’ αυτό και σήμερα εξακολουθεί να φωτίζει, να εμπνέει, να οδηγεί. Αυτά τα «ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια», όπως έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος, αυτά τα παιδιά με τη «μεγάλη θλίψη των ανδρείων, αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια», με το που πήραν την πρωτοβουλία της εξέγερσης βρήκαν χιλιάδες συμμάχους. Και εντός του Πολυτεχνείου και εκτός. Θα πρέπει να βρουν και συνεχιστές. Θα πρέπει να βρουν σήμερα συμμέτοχους στα όνειρά τους.

Το Πολυτεχνείο αποτελεί για όλους μας ένα ανεξίτηλο σύμβολο, που πάντα ζητά μέσα στο χρόνο τη δικαίωσή τους. Μας εμπνέει για νέους αγώνες και απαιτεί μια υπεύθυνη στάση ζωής που θα εμπνέεται από οράματα και ιδανικά. Το 1973, το Πολυτεχνείο ως κορυφαίος σταθμός της αντίστασης, ήταν ο καταλύτης για τα μετέπειτα χρόνια. Οι αγώνες και οι θυσίες στα χρόνια της δικτατορίας αποτελούν αναμφισβήτητα μια πολιτική και ιστορική υποθήκη, μια υποθήκη ελευθερίας, ευαισθησίας και ηθικής στάσης.

Τα οράματα των παιδιών του Πολυτεχνείου, η αυθόρμητη εξέγερσή τους, το πάθος τους για τη δημοκρατία και την ελευθερία και η πίστη τους σε μια καλύτερη κοινωνία, όπου το συλλογικό καλό τοποθετείται πάνω από όλα, δείχνουν σήμερα το δρόμο για το μέλλον.

Σήμερα, 42 χρόνια μετά το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ, εκεί που οι αγώνες το ξαναζωντανεύουν. Αυτό είναι το μήνυμα και το πνεύμα του Πολυτεχνείου, το οποίο παραμένει ζωντανό και επίκαιρο πρωταρχικά για τους νέους, αλλά και για όλους τους Έλληνες πολίτες. Πρέπει να στέλνουμε στις νέες γενιές το μήνυμα της ενότητας, της ομόνοιας και της συλλογικής αντίστασης του Πολυτεχνείου, για δημοκρατία και ελευθερία. Το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ πρέπει να διδάσκεται με ιστορική ακρίβεια και ευαισθησία. Μόνο θα διαπαιδαγωγεί. Μόνο έτσι τιμούμε όσους χάθηκαν αλλά δεν πικραίνουμε και τους δικούς τους που έμειναν να θυμούνται και να θρηνούν.