Όσο πληθαίνουν και αγριεύουν οι επιθέσεις του παλιού
καθεστώτος της διαπλοκής και της διαφθοράς εναντίον της σημερινής κυβέρνησης,
τόσο βεβαιωνόμαστε ότι αυτή βαδίζει στο σωστό δρόμο.
Δεν είναι να απορεί κανείς με τον πανικό που έχει πιάσει το
παλιό πολιτικό σύστημα και τους νεόκοπους ομοϊδεάτες συνοδοιπόρους τους, που ζητούν να φύγει εδώ και τώρα η
σημερινή κυβέρνηση. Βιάζονται να ξανα-αναλάβουν αυτοί τα ηνία της χώρας, είτε
ως κυβέρνηση εθνικής ενότητας, είτε ως κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας (τρομάρα
τους!), είτε ως κυβέρνηση διορισμένων από τη Βουλή τεχνοκρατών, για να
προλάβουν να κλείσουν τα ντουλάπια τους με τους κρυμμένους σκελετούς που
ανοίγει ένα-ένα η κυβέρνηση.
Βιάζονται να σταματήσουν την εξυγίανση του ραδιοτηλεοπτικού
τοπίου, τη διαδικασία αδειοδότησης των
καναλιών, που οι ίδιοι επί χρόνια όλο (δήθεν) ξεκινούσαν κι όλο ανέβαλλαν.
Στριμώχνονται ποιος θα υπερασπιστεί καλύτερα τους μεγαλομπαταχτσήδες,
τραπεζίτες και μιντιάρχες, που μοίραζαν και μοιράζονταν εν μέσω οικονομικής
κρίσης και μνημονίων λιτότητας (για τους άλλους) ζεστό χρήμα, εκατομμύρια ευρώ.
Κι όταν οι σκελετοί τους (που όζουν διαφθορά και διαπλοκή
και ανομία) σκορπάνε σε κοινή θέα, ρίχνουν τόνους λάσπης, κανιβαλίζουν ασύστολα
και λυσσαλέα , προσπαθώντας να «αποδείξουν» ότι όλοι το ίδιο (βρώμικοι) είναι.
Δεν είναι να απορεί κανείς που από τη μια ωρύονται για την
«άλωση του κράτους» από την κυβέρνηση της αριστεράς και από την άλλη
καταψηφίζουν το νομοσχέδιο για τη διοικητική μεταρρύθμιση, που βάζει τέλος στην
πελατοκρατία, την αναξιοκρατία και την αναποτελεσματικότητα του κρατικού
μηχανισμού.
Δεν είναι να απορεί κανείς που προσπαθούν με νύχια και με
δόντια να εμποδίσουν νομοσχέδια
ανακουφιστικά (για τα θύματα των πολιτικών τους), που η κυβέρνηση φέρνει στη
Βουλή ως παράλληλο πρόγραμμα.
Δεν είναι να απορεί κανείς
που έχουν και οι ίδιοι μπερδευτεί στην προσπάθειά τους να απολογηθούν για τις λίστες των φοροφυγάδων
που, είτε κρατούσαν κλειστές στα συρτάρια τους, είτε αρνούνταν να τις
παραλάβουν.
Σε ένα πράγμα δε μπορούμε να μην τους δώσουμε δίκιο. Ναι,
έχουν δίκιο όταν λένε «η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει …». Απλά
αποφεύγουν να συμπληρώσουν «… όπως θα κυβερνούσαμε εμείς».
