Δεν φοβάμαι-δεν ελπίζω-δεν φωνάζω μοναχός μου,
Μόνο μέσα μου ακούω μια κραυγή,
Μου λέει πως ήρθε τώρα η στιγμή,
Στον κόσμο αυτό, να βρω ξανά το φώς μου.
Μυριάδες χέρια με κρατούν,
Με σπρώχνουν στο γκρεμό μου,
Να πάψω να είμαι ελεύθερος,
Να είναι αυτό το ριζικό μου.
Εγώ είμαι ελεύθερη ψυχή,
Τις γέφυρες ξανά θα χτίσω,
Να τις διαβαίνω άφοβα,
Πίσω μου όλους να αφήσω.
Κ’αν έρθουν πάλι να με βρουν,
Το σώμα μου να αιχμαλωτίσουν,
Θα δουν μια ελεύθερη ψυχή,
Που αυτοί, ποτέ δεν θα αποκτήσουν.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
