Στον κυκλώνα των Αχρείων,
Όλων εκείνων των Γελοίων,
Που σου παίρνουν τα όνειρά σου,
Και σ’ αφήνουν στην σκιά σου.
Στον Κυκλώνα της σιωπής,
Της αθεράπευτης πληγής,
Ψάχνεις κάπου νάβρεις άκρη,
Να μη σε πνίξει κάποιο δάκρυ.
Στον Κυκλώνα της καρδιάς σου,
Μπήκα μεσ’τα σωθικά σου,
Να πάρω θέλω την ψυχή μου,
Να ψάξω για την ύπαρξή μου.
Στον κυκλώνα των καιρών,
Της σιωπής, των θλιβερών,
Κραυγές οργής, που σπάν τσιμέντα,
Κι’εσύ, γυρεύεις κομπλιμέντα .
Στον Κυκλώνα της ζωής,
Της κομπίνας και αρπαχτείς,
Ήρθε η ώρα να αντιδράσω,
Κι’ότι πονά, να προσπεράσω.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
