Ίσως είναι συμπέρασμα των επιστημών ότι θα είναι φρονιμότερο ο άνθρωπος να μην ασχολείται με όλα και τούτο γιατί δεν μπορεί να τα γνωρίζει όλα.
Αν κάτι δεν το γνωρίζεις τότε ούτε σου ανήκει, ούτε και θα μπορείς να προσφέρεις κάτι περισσότερο σε τούτο. Όταν όμως οι προκλήσεις στην κοινωνία επαναλαμβάνονται τότε τα ερεθίσματα μας βάζουν σε σκέψεις. Μια από αυτές θα ήθελα να εκθέσω ζητώντας επιείκεια, αφού πρώτα αναφέρω πως δεν είμαι απόλυτα σχετικός και ούτε θα ήθελα να ξεπεράσω τους ειδήμονες.
Συχνά-πυκνά αναφέρονται ατυχήματα στον Όλυμπο. Τα ΜΜΕ αναφέρουν πότε με συντομία και πότε αναλυτικά τα περιστατικά, κάνοντας και συνεχόμενο ρεπορτάζ για να δώσουν στις περισσότερες φορές και την έκβαση της υπόθεσης. Αυτή είναι και η μια πλευρά της δουλειάς των δημοσιογράφων και των ρεπόρτερς δηλαδή να μαθαίνουν, να πληροφορούνται και στη συνέχεια να δημοσιοποιούν ότι ακριβώς συμβαίνει στις κοινωνίες.
Μέσα από αυτή την ενημέρωση και γύρω από τα ατυχήματα που συμβαίνουν στον Όλυμπο μάλλον δημιουργούνται κάποια ερωτηματικά ή προβληματισμοί.
● Πόσο συχνά επαναλαμβάνονται;
● Οι περιπτώσεις μοιάζουν μεταξύ τους;
● Σε ποιους επισκέπτες του βουνού παρουσιάζονται τα περισσότερα προβλήματα;
● Ποιοι συμμετέχουν στην διάσωση του αγνοούμενου ή των αγνοούμενων;
● Πόσο κοστίζει η κάθε διάσωση;
● Ποιος Φορέας πληρώνει τις δαπάνες διάσωσης;
● Ποιες υποχρεώσεις επωμίζεται ένας αγνοούμενος που αισίως διασώθηκε;
● Ποιες διακρατικές Συμφωνίες υφίστανται για αμοιβαίες υποχρεώσεις;
● Τι κυρώσεις επιβάλλονται σε έναν επισκέπτη του Ολύμπου που για κάποιον λόγο προκάλεσε την αναγκαστική δράση της Ομάδας Διάσωσης;
● Ποιοι έλεγχοι γίνονται πριν οι επισκέπτες ¨οδοιπόροι¨ και οι επίδοξοι ¨ορειβάτες¨ πάρουν τα ανηφορικά μονοπάτια;
● Υπάρχει Υγειονομική Εξέταση πριν από το εγχείρημα της ορεινής ανάβασης;
● Υπάρχει έστω μια εικόνα της Ψυχολογίας του επισκέπτη;
● Υπάρχει γνωμάτευση για ικανότητα Προσανατολισμού και απαραίτητη Ψυχραιμία;
● Υπάρχει Πιστοποιητικό Εκπαίδευσης με την σχετική διαβάθμιση πχ για ¨Απλή και Ολιγόωρη Πεζοπορία¨, ή για ¨Πολύωρη Πεζοπορία¨, ή για ¨Απλή Ανάβαση¨, ή για ¨Ορεινή Ανάβαση¨, ή για ¨Αναρρίχηση¨ κλπ ;
● Υπάρχει Βιβλίο καταγραφής ονομάτων και σχετικών στοιχείων των επισκεπτών;
● Κάθε πόση ώρα είναι υποχρεωμένοι οι πεζοπόροι να αναφέρουν σε κάποιο Κέντρο Ελέγχου την ακριβή θέση τους και την κατάστασή τους;
● Υπάρχει μέριμνα για αποτροπή Ζημιών στην Χλωρίδα και Πανίδα του Δάσους;
● Υπάρχει φροντίδα Πυροπροστασίας;
Το Βουνό είναι σαν το Ηλεκτρικό ρεύμα. Προσφέρει πάρα πολλά, αλλά δεν συγχωρεί το λάθος. Κάποιος δε λόγος παραπάνω είναι ότι στον Όλυμπο με τις τόσες προκλήσεις, τα λάθη μας δεν τα πληρώνουμε αποκλειστικά και μόνο εμείς αλλά ίσως και κάποιοι άλλοι αμέριμνοι επισκέπτες.
Δεν νομίζω να ήταν άκομψο προς όλους τους Έλληνες και ούτε αγένεια προς τους φιλοξενούμενους τουρίστες η απαίτηση Ειδικής Εκπαίδευσης για Ικανότητα Επίσκεψης στον Όλυμπο. Απεναντίας θα βάλουμε σε πιο σοβαρή βάση την υπόθεση Αξιοποίησης του Παγκόσμιου Μυθικού Βουνού. Παράλληλα θα μειωθούν στο ελάχιστο οι ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Το Λιτόχωρο θεωρώ πως είναι το ιδανικό σημείο όπου θα μπορούσε να οργανωθεί μια ΔΗΜΟΣΙΑ ή ΙΔΙΩΤΙΚΗ (αλλά αναγνωρισμένη) ΣΧΟΛΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΟΛΥΜΠΟΥ. Η εκπαίδευση μπορεί να είναι Εντατική ή Τμηματική και Διαβαθμισμένης Δυσκολίας ώστε ανάλογα με το αποκτηθέν ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ να δίνεται η άδεια για απλή ¨επίσκεψη¨, ή για ¨πεζοπορία¨, ή για ¨ανάβαση¨, ή για ¨αναρρίχηση¨ κλπ. Σαφώς η διδασκαλία θα γίνεται στην Ελληνική και σε άλλες γλώσσες, οι δε Πρακτικοί Εκπαιδευτές θα είναι τοπικοί παράγοντες με πλούσια δράση και εμπειρίες από το βουνό.
