Τι μπορεί να κρύβεται πέρα από τους ορίζοντές του Θωμά Φίλιου; Όπως σημείωσε ο ίδιος, τα σύννεφα, που έχουν κυρίαρχη θέση στις δημιουργίες του, αποτελούν προβολές με την μαθηματική, αλλά και με την φιλοσοφική έννοια του όρου, ενώ και οι αναλογίες αποτελούν στοιχείο σύνθεσης. Όλα αυτά υπό το πρίσμα ότι η πραγματικότητα που αντικρίζουμε, δεν είναι τίποτα άλλο από εικόνα που δημιουργεί ο εγκέφαλος μας.
Βοηθητικό για την περιήγηση στα τοπία των φωτογραφιών του Θωμά Φίλιου είναι το κείμενο κριτικής που συνέγραψε για την έκθεση «Ορίζοντες» η Φιλόλογος-Ιστορικός Αμαλία Ηλιάδη:
Οι «Ορίζοντες» της ενατένισης του Θωμά Φίλιου
«Οι φωτογραφίες της έκθεσης παγιδεύουν το άυλο πάθος της στιγμής χωρίς να το παγώνουν χωρίς να του αφαιρούν την κίνηση. Έτσι, τα σύννεφα στροβιλίζονται σαν διάττοντες, τα δένδρα, είτε θαλερά είτε ξερά, μιλούν τη γλώσσα του ανθρώπινου σώματος, τα ερείπια των εγκαταλειμμένων σπιτιών κρύβουν ζηλότυπα μυστικά, τα ερημικά εικονοστάσια περικλείουν συμπαντικές δυνάμεις, τα μονοπάτια οδηγούν στον ουρανό, οι άνθρωποι και ο μόχθος τους φαντάζουν ασήμαντοι μπρος στην απολυτότητα της κυρίαρχης φύσης του βουνού.
Κάθεσαι ν’ ατενίσεις τον ορίζοντα και νιώθεις μόνος και μικρός. Ο ουρανός και η γη ενώνονται όπως τα τοξωτά γεφύρια ενώνουν αντικρινά χωριά και πνίγεται η σκιά τους στο ποτάμι. Κάποτε σηκώνεσαι και ο άνεμος του βουνού σου ανοίγει το δρόμο. Νιώθεις πως ήρθε ο καιρός να γυρίσεις γιατί περιπλανήθηκες στα πιο δύσβατα μονοπάτια της μέσα και της έξω σου πατρίδας.
Αυτή η ικανότητα του φωτογράφου ν’ απομονώνει εικόνες, να δομεί σε μια πρωτότυπη σύνθεση στοιχεία της πραγματικότητας, να επιλέγει προσεγγίσεις και οπτικές γωνίες ολότελα «ξαφνιαστικές» για τον πεζό, κοινό νου της καθημερινότητας, παραπέμπει σε πασίγνωστες εικαστικές αναφορές, για τους γνώστες της Ιστορίας της Τέχνης της ζωγραφικής: στοιχεία ιμπρεσσιονιστικά, φορμαλιστικά - δομικά, αχνοδουλεμένα «βάθη» ως ανάμνηση της τεχνικής sfumato του Leonardo da Vinci και των υψηλών επιτευγμάτων της Αναγέννησης, κλιμακωτές συνθέσεις γεωμετρικής - μαθηματικής έμπνευσης, αντιθετικές παραθέσεις - αντιστίξεις ουρανού και γης. Όλα αυτά δηλαδή, που στην ουσία τους αποτελούν την κοινή κληρονομιά ζωγράφων και φωτογράφων.
Κι έρχονται κάποιες μαγικές στιγμές που τα σύννεφα, πότε ως άυλα, ταξιδιάρικα, πουλιά, πότε ως λευκές, μεταφυσικές συγκεντρώσεις ενέργειας, πότε ως ανοιχτοί δρόμοι του απείρου, μας σκορπούν την ασημόσκονη της λήθης για να μας γοητεύσουν μ’ αυτή την άλλη αλήθεια της τέχνης. Μιας τέχνης που πλαταίνει τον, πολλές φορές, ασφυκτικά στενό ορίζοντα της ζωής μας, που μας απογειώνει ανακουφιστικά.
Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Θωμά Φίλιου, φωτισμένες από ένα φως, ανέσπερο στη σύστασή του, που λες και αντέχει και στην πιο μεγάλη καταχνιά των βουνών, και στην πιο βαθιά θαλασσινή ομίχλη, με τύλιξαν στο λεπτό υφάδι τους, σ’ ένα μαγνάδι θωπευτικό της ψυχής, σ’ ένα «όνειρο» αναίρεσης της βαρύτητας των πραγμάτων. Σ’ ένα τέτοιο «τοπίο» η αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης βρίσκει το νόημά της».
Παράλληλες εκδηλώσεις
Η έκθεση «Ορίζοντες» του Θωμά Φίλιου εμπλουτίζεται θεματικά με δύο παράλληλες εκδηλώσεις:
Παρασκευή 25/11/2016, ώρα 20:30
«Όταν η μουσική συναντά τη φωτογραφία»
Προβολή βίντεο-φωτογραφία του Θωμά Φίλιου με συνοδεία ζωντανής μουσικής από τον Χάρη Παπαδόπουλο και παρουσίαση ποιημάτων της Αμαλίας Ηλιάδη, με τις φωτογραφίες του Θωμά να αποτελούν πηγή έμπνευσης για τους τελευταίους.
Σάββατο 26/11/2016, ώρα 11:30
«Η καλλιτεχνική φωτογραφία»
Ομιλία του Θωμά Φίλιου με παράθεση παραδειγμάτων.
Προλογίζει ο Παναγιώτης Φτάρας.
Συνδιοργάνωση με τη Φωτογραφική Ομάδα Κατερίνης
Διάρκεια έκθεσης: 18/11 – 9/12/2016
