«Μη μιλάς, κοίτα τη δουλειά σου και την οικογένεια. Θα φας το κεφάλι σου. Κάτσε στ΄ αυγά σου. Δεν θα σώσεις εσύ τον κόσμο».
Αυτή είναι η παράλογη λογική του σύγχρονου, καταναλωτικού κατεστημένου. Δεν πρέπει να παρεκκλίνεις της δομημένης ακατάστατης τάξης. Πρέπει να ανέχεσαι για να επιζείς. Αν σηκώσεις κεφάλι θα γονατίσεις χωρίς να το καταλάβεις. Θα σε φάνε τα ανθρώπινα άγρια θηρία που φυλάνε με ασφάλεια την ανισότητα των υποταγμένων πολιτών.
Συμβιβασμένοι με το ψέμα και την υποκρισία. Οι καλύτερες ταινίες υποκριτικής εξελίσσονται στην καθημερινότητα. Σε όλους τους τομείς της κοινωνικής μας δράσης αποδειχθήκαμε ηθοποιοί. Είμαστε πρωταγωνιστές σε μια κωμωδία που εξελίσσεται, αργά-αργά, σε μια τραγωδία. Αν ξεφύγουμε από το θίασο, αν απουσιάσουμε από τη στημένη σκηνή θα τεθούμε στο περιθώριο και οι συνέπειες θα είναι επιβαρυντικές για το μέλλον μας.
Ο καθένας μας έχει τη δική του ευθύνη για το δράμα που έχει εγκατασταθεί στη ζωή μας. Ακολουθούμε πίσω από την ουρά, χωρίς να μιλάμε, αποσιωπώντας την αλήθεια, ενισχύοντας την ανισότητα, επιβραβεύοντας ουσιαστικά τη φθορά ιδεών και αξιών.
Δίνουμε συμβουλές στους διπλανούς μας, ενώ στην πράξη εμείς χρήζουμε άμεσης ψυχοπνευματοθεραπευτικής αγωγής. Θάρρος επιδεικνύουμε μόνο για να αποθεώσουμε το κακό. Το καλό και την αλήθεια την αποκρύπτουμε τεχνηέντως για να είμαστε αρεστοί στους επίγειους διασώστες μας.
Συμβιβαζόμαστε και ανεχόμαστε το περιορισμό των πολλών αγαθών στους λίγους γιατί μας έχουν υποσχεθεί ένα μικρό κομμάτι από τη τεράστια μερίδα της συστημικής κυριαρχίας. Έχουμε αποκλείσει κάθε περιθώριο αυτοκριτικής.
Είμαστε όμως και σωστοί χριστιανοί, τηρούμε το τυπικό της εκκλησίας, αλλά μπροστά στην αλήθεια, το δίκαιο και την ταπείνωση που μας δίδαξε ο Χριστός σιωπούμε για να μην ξεφύγουμε από τον όχλο της ανειλικρίνειας και της υποταγής.
Μπορεί άραγε ένας απλός, λιτός ανθρωπάκος της καθημερινότητας να πει την αλήθεια και να ξεφύγει από το κοπάδι της υποκρισίας χωρίς να λαβωθεί ποικιλοτρόπως; Μπορεί το θάρρος μας να τιθασεύσει το θράσος που φιμώνει και τυφλώνει;
Με τον τρόπο που συμβιβαζόμαστε και λειτουργούμε ενθαρρύνουμε, δυστυχώς, την ανισσοροπία της κοινωνίας μας. Όσο υποχωρεί η λογική μας θα θριαμβεύει, θα πρωταγωνιστεί το μαύρο χρώμα του παραλογισμού που ωφελεί τους λίγους και αποδυναμώνει τους πολλούς.
Αυτή είναι η παράλογη λογική του σύγχρονου, καταναλωτικού κατεστημένου. Δεν πρέπει να παρεκκλίνεις της δομημένης ακατάστατης τάξης. Πρέπει να ανέχεσαι για να επιζείς. Αν σηκώσεις κεφάλι θα γονατίσεις χωρίς να το καταλάβεις. Θα σε φάνε τα ανθρώπινα άγρια θηρία που φυλάνε με ασφάλεια την ανισότητα των υποταγμένων πολιτών.
Συμβιβασμένοι με το ψέμα και την υποκρισία. Οι καλύτερες ταινίες υποκριτικής εξελίσσονται στην καθημερινότητα. Σε όλους τους τομείς της κοινωνικής μας δράσης αποδειχθήκαμε ηθοποιοί. Είμαστε πρωταγωνιστές σε μια κωμωδία που εξελίσσεται, αργά-αργά, σε μια τραγωδία. Αν ξεφύγουμε από το θίασο, αν απουσιάσουμε από τη στημένη σκηνή θα τεθούμε στο περιθώριο και οι συνέπειες θα είναι επιβαρυντικές για το μέλλον μας.
Ο καθένας μας έχει τη δική του ευθύνη για το δράμα που έχει εγκατασταθεί στη ζωή μας. Ακολουθούμε πίσω από την ουρά, χωρίς να μιλάμε, αποσιωπώντας την αλήθεια, ενισχύοντας την ανισότητα, επιβραβεύοντας ουσιαστικά τη φθορά ιδεών και αξιών.
Δίνουμε συμβουλές στους διπλανούς μας, ενώ στην πράξη εμείς χρήζουμε άμεσης ψυχοπνευματοθεραπευτικής αγωγής. Θάρρος επιδεικνύουμε μόνο για να αποθεώσουμε το κακό. Το καλό και την αλήθεια την αποκρύπτουμε τεχνηέντως για να είμαστε αρεστοί στους επίγειους διασώστες μας.
Συμβιβαζόμαστε και ανεχόμαστε το περιορισμό των πολλών αγαθών στους λίγους γιατί μας έχουν υποσχεθεί ένα μικρό κομμάτι από τη τεράστια μερίδα της συστημικής κυριαρχίας. Έχουμε αποκλείσει κάθε περιθώριο αυτοκριτικής.
Είμαστε όμως και σωστοί χριστιανοί, τηρούμε το τυπικό της εκκλησίας, αλλά μπροστά στην αλήθεια, το δίκαιο και την ταπείνωση που μας δίδαξε ο Χριστός σιωπούμε για να μην ξεφύγουμε από τον όχλο της ανειλικρίνειας και της υποταγής.
Μπορεί άραγε ένας απλός, λιτός ανθρωπάκος της καθημερινότητας να πει την αλήθεια και να ξεφύγει από το κοπάδι της υποκρισίας χωρίς να λαβωθεί ποικιλοτρόπως; Μπορεί το θάρρος μας να τιθασεύσει το θράσος που φιμώνει και τυφλώνει;
Με τον τρόπο που συμβιβαζόμαστε και λειτουργούμε ενθαρρύνουμε, δυστυχώς, την ανισσοροπία της κοινωνίας μας. Όσο υποχωρεί η λογική μας θα θριαμβεύει, θα πρωταγωνιστεί το μαύρο χρώμα του παραλογισμού που ωφελεί τους λίγους και αποδυναμώνει τους πολλούς.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
