Κουράστηκα ,μία ζωή, να ζω με αναμνήσεις,
Στιγμές-ελπίδες-όνειρα,χωρίς ανταποκρίσεις.
Κουράστηκα, τον ήλιο μου, να ψάχνω στο σκοτάδι,
Κι’αυτός να απομακρύνεται, μακριά μου κάθε βράδυ.
Κουράστηκα, απέναντι, ποτέ να μην περνάω,
Φανάρια πάντα κόκκινα, εγώ να συναντάω.
Κουράστηκα, σε διαδρομές, να βλέπω κάθε μέρα,
Μάσκες, ψυχρές, αδιάφορες, να κάνουνε καριέρα.
Κουράστηκα, να σκέφτομαι, το αύριο τι θα φέρει,
Όνειρα ανεκπλήρωτα, να γράφω στο δεφτέρι.
Πολλές φορές την τύχη μου, μόνος πετροβολάω
Κι’αν κούρασα τους γύρω μου, ΣΥΓΝΩΜΗ ,τους ζητάω.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
