Με διαφορετικό, από το προηγούμενο, εκλογικό σύστημα διενεργήθησαν οι δημοτικές εκλογές της 21ης Νοεμβρίου του 1954 δημοτικές εκλογές.
Στις εκλογές αυτές αναμετρήθηκαν από τη μια ο Σολομών Παπαδόπουλος που εκπροσωπούσε τις πολιτικές δυνάμεις του κέντρου και της αριστεράς, κι από την άλλη ο Δημ. Βακάλης που εκπροσωπούσε τη συντηρητική παράταξη.
Νικητής αναδείχτηκε ο Σ. Παπαδόπουλος. Τα εκλογικά αποτελέσματα της πόλης της Κατερίνης δεν έδιναν σαφή εκλογική νίκη υπέρ κανενός υποψηφίου. Το εκλογικό αποτελέσματα της Γανόχωρας και το οποίο δημοσιοποιήθηκε αργά το βράδυ βάρυνε αποφασιστικά υπέρ του Παπαδόπουλου και του χάρισε την εκλογική νίκη και τον δημαρχιακό θώκο.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΟΛΩΜΩΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Τα πρώτα χρόνια
Ο Σολομών Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Φάτσα του Πόντου. Εκεί τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Σε ηλικία 16 ετών, το 1909, φύση ανήσυχη και φιλελεύθερη, κατέφυγε στη Ρωσία για εργασία και επιχειρηματικές δραστηριότητες. Εργάστηκε στα καπνά ως καπνεργάτης και στη συνέχεια ως μεσίτης. Κατά το 1920, μαζί με άλλους Καυκάσιους και Καρσλήδες πρόσφυγες, κατήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε αρχικά στον Μακρύγιαλο Πιερίας. Εκεί διετέλεσε πρόεδρος της προσφυγικής ομάδας των προσφύγων του Μαρυγιάλου, και ασχολήθηκε εκτός από τη γεωργία, και ως επιστάτης της Αλυκής του Κίτρους. Ειδικεύτηκε ως βαθμολογιτής άλατος του θαλασσίου ύδατος.
Επιχειρηματικές δραστηριότητες
Γύρω στα 1927 εγκαταστάθηκε στην Κατερίνη και άρχισε να ξεδιπλώνει το επιχειρηματικό του ταλέντο. Αρχικά άνοιξε παντοπωλείο. Στα 1930 ανήγειρε τον πρώτο στην πόλη μας κινηματογράφο τα «ΔΙΟΝΥΣΙΑ». Με το επιχειρηματικό του πνεύμα σημείωσε μεγάλη πρόοδο και απέκτησε μεγάλη περιουσία.
Παράλληλα με τα επιχειρηματικά του έργα, δεν έπαυσε να ασχολείται και με τα κοινά. Πρωτοστατούσε σε σωματειακές εκδηλώσεις. Διετέλεσε επανειλημμένα πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων. Ταμίας του Συλλόγου Αστών Προσφύγων. Ενδιαφερόταν ζωηρά για την πολιτική ζωή και ασκούσε μεγάλη πολιτική επιρροή στον κόσμο της Πιερίας και ιδιαίτερα στον προσφυγικό κόσμο. Ήταν μέλος της ΕΠΕΚ. Ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας και αρχηγός της ΕΠΕΚ τον τιμούσε με την φιλία του. Κατά τις επισκέψεις του στην Κατερίνη ο στρατηγός φιλοξενήθηκε στην οικίας του Σολομώντα Παπαδόπουλου.
Δήμαρχος Κατερίνης
Τις πολιτικές του φιλοδοξίες απεκάλυψε στις δημοτικές εκλογές του 1954, στις οποίες κατήλθε ως υποψήφιος δήμαρχος και επέτυχε να εκλεγεί δήμαρχος Κατερίνης.
Ως δήμαρχος επετέλεσε σπουδαίο έργο. Επεράτωσε έργα που κληρονόμησε ημιτελή και δρομολόγησε νέα. Κατ`αρχήν συμπλήρωσε τον εξωτερικό οδηγό ύδρευσης με την τοποθέτηση και δεύτερου αγωγού υδρεύσεως. Με την τοποθέτηση και δεύτερου αγωγού, επιτέλους η πόλη, η οποία είχε περιέλθει σε απελπιστική κατάσταση, ξεδίψασε. Άλλο σπουδαίο
Η κατασκευή του δημοτικού γκαράζ επί της οδού Λαρίσης. Με το κοστούμι και τη γραβάτα ο δήμαρχος Σολ. Παπαδόπουλος. (β` μισό της δεκαετίας του `50) έργο στάθηκε η κατασκευή του δημοτικού γηπέδου στα Καταφυγιώτικα, έργο μεγάλης σημασίας, γιατί ήταν ορατός ο κίνδυνος να στερυθεί ο δήμος της έκταση αυτή από τους καιροφυλακτούντας δυστυχείς αστέγους καταπατητές, τους απόρους των οποίων επέτρεψε να στήσουν τα παραπήγματά τους, πέραν του γηπέδου προς την πλευρά του Πέλεκα.
Άλλα σπουδαία έργα ήταν η κατασκευή του δημοτικού γκαράζ, χώρο στον οποίο στάθμευαν τα οχήματα και μηχανήματα του Δήμου, οι διανοίξεις και η κατασκευή οδών εντός και περιμετρικά της πόλεως και ιδιαιτέρως η κατασκευή οδών συνδετηρίων, οδοί, δηλ., που συνέδεαν τις απομακρυσμένες συνοικίες με το κέντρο της πόλης.
Σημαντική στάθηκε η ανάπτυξη του πράσινου της πόλης και η αναμόρφωση και ο περαιτέρω εξωραϊσμός του δημοτικού κήπου και ιδιαιτέρως η κατασκευή του γνωστού και εμβληματικού, το σήμα κατατεθέν του πάρκου, το γνωστό σε όλους σιντριβάνι. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Τάκη Παπαδόπουλου, εγγονού του Σολ. Παπαδόπουλου «την ιδέα για την κατασκευή του σιντριβανιού, στην Κατερίνη, ο παππούς μου την είχε από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, όταν επισκεπτόμενος ένα πάρκο στην Κωνσταντινούπολη - πριν ακόμη γίνει δήμαρχος - είχε αναφέρει στους οικείους του, ότι αν εκλεγεί δήμαρχος θα κατασκευάσει ένα όμοιο στην Κατερίνη, όπως και τελικά έγινε». Το σιντριβάνι αυτό το διατήρησε, και ορθά, και η νέα δημοτική αρχή, στην παλιά του θέση και με το πολιό του ύφος.
Πέρα από το έργο του στο δήμο ο Σολομών έμεινε στη συνείδηση των πολιτών της Κατερίνης ως ο λαϊκός άνθρωπος ακόμη και στην περίοδο που έφερε το δημαρχιακό αξίωμα, ως οδικός τους άνθρωπος, προσηνής, ευπροσήγορος, δεκτικός να ακούει τα προβλήματα των πολιτών, προβλήματα συλλογικά, οικογενειακά, ατομικά, πρόθυμος να βοηθάει, βάζοντας συχνά το χέρι στην τσέπη του, συμπαραστάτης στον πόνο, στην ανέχεια, αλληλέγγυος στον αδύναμο, τον ανήμπορο, στον αναγκασμένο πολίτη.
 |
| Κατασκευή του δεύτερου αγωγού υδρεύσεως. Ο δήμαρχος Σολ. Παπαδόπουλος με εργάτες και υπαλλήλους του δήμου. (β` μισό της δεκαετίας του `50) |
Γενικά η θητεία του Σολομώντα υπήρξε γόνιμη, παραγωγική και δημιουργική, γεγονός ποτ του προσέδωσε αυτοπεποίθηση να διεκδικήσει και νέα θητεία. Και μολονότι αντιμετώπισε ισχυρούς αντιπάλους κατά τις επόμενες δημοτικές εκλογές, της 5ης Απριλίου του 1959, διεκδίκησε μόνος του τη νίκη και συγκέντρωση σημαντική εκλογική δύναμη, τιμήθηκε με 1900 σταυρούς επί συνόλω 2602 του εκλογικού του συνδυασμού. Το νέο εκλογικό σύστημα προέβλεπε την έμμεση εκλογή δημάρχου από τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου. Ο Σολομών διεκδίκησε τον δημαρχιακό θώκο, αλλά ύστερα από δύο άγονες εκλογές, και παρά τις διαβουλεύσεις που προγήθηκαν, κατά την Τρίτη και τελευταία άγονη ψηφοφορία, παρόντων 19 δημοτικών συμβούλων οι υποψήφιοι έλαβαν:
Β.Ταβαντζής 8
Σ.Παπαδόπουλος 4
Ε.Ελευθεριάδης 5
Διον. Παπαδημητριου 1
Λευκή 1
Και σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο δήμαρχος εκλέχτηκε ο Β.Ταβαντζής ως ο πλειοψηφιών σύμβουλος του πλειοψηφιούντος συνδυασμού.
Ως άνθρωπος ο Σολομών ήταν πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό. Από πολύν καιρό νωρίτερα προγραμμάτιζε να ιδρύσει κονσερβοποιείο προκειμένου να παρέχει εργασία σε δεκάδες εργατικές οικογένειες και να εξασφαλίσει κάποιο στήριγμα στους φρουτοπαραγωγούς του τόπου μας. Είχε ανοικτό το βαλάντιό του για αγαθοεργίες, για φιλανθρωπία και για έργα κοινωνικής πρόνοιας. Ήταν ιδιαιτέρως φιλόθρησκος.
Ο θάνατος
Ο θάνατός του (1961), επήλθε ύστερα από μακρά και επώδυνη ασθένεια, σε ηλικία 71 ετών, αν και ανεμένετο, προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση και η κηδεία του υπήρξε πάνδημος. Άφησε καλές αναμνήσεις στους κατοίκους της πόλης και των συνοικισμών για το έργο του, τη δράση του και τις αγαθοεργίες του.
Στην κηδεία του στον μητροπολιτικό ναό παρέστησαν οι αρχές του τόπου, παρέστη και μίλησε για το έργο του, τη δράση του και τις άλλες αρετές του, ο μητροπολίτης Βαρνάβας, επικήδειο εκφώνησε ο πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Κατερίνης, Πολυκ. Κωνσταντινίδης. Ομίλησαν και κατέθεσαν στεφάνι ο δήμαρχος Βας. Ταβαντζής, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ελ. Ελευθεριάδης, ο πρόεδρος της Ένωσης Καφεπωλών Σπ. Διαμαντίδης, εκπρόσωπος της Ένωσης Κινηματογραφιστών από τη Θεσσαλονίκη. Παρέστησαν, επίσης, ο νομάρχης Πιερίας Κ. Ναλμπάντης, οι βουλευτές Κ. Παπαγεωργίου, Αλ. Δεληγιαννίδης, Κ. Δημόπουλος, σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο, ο Δ. Βακάλης τέως βουλευτής και δήμαρχος, ο Αθ. Βασιλειάδης τέως βουλευτής, ο Διοικητής Χωροφυλακής ΚΙ.Νήρας, ο φρούραρχος Κατερίνης Συνταγματάρχης Λεβεντίδης, ο Αν|χης Ηλ. Μπουρδάκος, ο δήμαρχος Κολινδρού Πλασταράς, ο πρόδρος του συνδέσμου Δήμων και Κοινοτήτων κ.π.άλλοι.
Ευχαριστώ τον Σόλωνα Παπαδόπουλο, εγγονό του δημάρχου για το πολύτιμο φωτογραφικό υλικό και το φίλο Τάκη Παπαδόπουλο, επισης, εγγονό του δημάρχου για τις πληροφορίς που μου παρείχε για τη σύνθεση του βιογραφικού.
*Ο Γιάννης Καζταρίδης, δρ φιλόλογος-ιστορικός, είναι Δ|ντής Β`θμιας Εκπαίδευσης Πιερίας
