Παρακολουθώντας το προηγούμενο σαββατοκύριακο την διημερίδα που διοργάνωσε ο νεοσύστατος μελισσοκομικός σύλλογος Καρδίτσας και αφού συζήτησα εκεί με αρκετούς μελισσοκόμους κατέληξα σε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα. Το βασικότερο από αυτά είναι πως όλοι , από τον μικρότερο μελισσοκόμο σε δυναμικότητα μελισσοσμηνών έως και τον μεγαλύτερο θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι τα μελίσσια μας χρήζουν θεραπείας για τουλάχιστον δύο εχθρούς-ασθένειες της μέλισσας, το άκαρι βαρρόα και τη νοζεμίαση και μάλιστα όχι μία αλλά δύο φορές στο ίδιο έτος.
Μεγάλη σημασία τα σκευάσματα που θα χρησιμοποιηθούν να είναι εγκεκριμένα και στις συνιστώμενες δόσεις. Ακόμη όμως μεγαλύτερη σημασία έχει οι θεραπείες αυτές να γίνονται από όλους μας στο ίδιο χρονικό διάστημα για να μην επιμολύνονται τα μελίσσια όταν μεταφέρονται στις νομές . Είναι απλό να το καταλάβει κάποιος που έχει ακολουθήσει τις ενδεδειγμένες θεραπείες, όταν στο γειτονικό του μελισσοκομείο δεν έχει γίνει κάποια θεραπεία διότι οι μέλισσές του επαναμολύνονται. Μα πως, θα αναρωτηθεί κάποιος, να κάνουν όλοι οι μελισσοκόμοι στο ίδιο διάστημα τους χειρισμούς αυτούς; Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και πρέπει επιτέλους να το εκμεταλλευτούμε. Η δημιουργία ενεργών ομάδων – συλλόγων μελισσοκόμων είναι ανάγκη επιτακτική. Το περιβάλλον της μέλισσας γίνεται ολοένα και πιο αφιλόξενο για αυτήν.
Πέρα όμως από την επιβίωση της μέλισσας η ομαδική δράση θα επιφέρει και καρπούς σε ότι αφορά την τυποποίηση και την εμπορία των προϊόντων της κυψέλης. Η ενεργή συλλογικότητα είναι μονόδρομος για την επιβίωση της μέλισσας αλλά και του κλάδου. Η συζήτηση με συναδέλφους μελισσοκόμους από την Πιερία για κοινή δράση έχει ανοίξει και στο επόμενο διάστημα θα δούμε τα αποτελέσματά της.
Χατζηστογιάννης Νίκος
ΤΕΧΝΟΛΟΓΟΣ ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ-ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΣ
