Η συμμετοχή του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη και είναι αξιοσημείωτο ότι στο κοινό βρέθηκαν και ακροατές που ήρθαν για να παρακολουθήσουν την ομιλία από διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Ο Μάνος Δανέζης αναφέρθηκε στις ανάγκες οι οποίες ωθούν στην δημιουργία ενός πολιτισμού. Δημιουργείται λόγω των φόβων που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, απέναντι στα φυσικά φαινόμενα, των σχέσεων μεταξύ τους σχέσεις και του φόβου του θανάτου και του πόνου. Έτσι αναπτύχθηκαν η επιστήμη, η φιλοσοφία και η θεολογία. Και οι τρεις βασίζονται σε τρεις πυλώνες την ύλη, τον χρόνο και τον χώρο.
Εδώ και πολλές δεκαετίες οδηγούμαστε στην κατάρρευση του Δυτικού πολιτισμού. Όλο αυτό που βιώνουμε δεν είναι το αίτιο αλλά το αποτέλεσμα της κατάρρευσης. Πίσω από τα γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα κρύβονται απολίτιστοι άνθρωποι, άνθρωποι που μέσα τους έχει καταρρεύσει το νόημα του πολιτισμού όπως αναπτύχθηκε τον 16ο και 17ο αιώνα. Στην ουσία το πνεύμα του πολιτισμού μπορεί να αναθεωρηθεί με μία αλλαγή στην στάση του ατόμου. Να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Το υποκείμενο στον πολιτισμό είναι ο άνθρωπος. Στην ουσία το πνεύμα του πολιτισμού μπορεί να αλλάξει μόνο αν αλλάξει στάση το άτομο.
Πολλοί μεγάλοι φιλόσοφοι μας λένε τον στόχο, δεν μας λένε τα βήματα για να φτάσουμε εκεί.
Αν υποθέσουμε ότι είμαστε όλοι στο ίδιο στάδιο εξέλιξης, η σοφία δεν θα αποκτηθεί μόνο από την γνώση. Θα πρέπει να διαμορφώσουμε την ανθρώπινη συνείδηση. Για να καταφέρουμε να αποκτήσουμε συνείδηση χρειάζεται εκπαίδευση, και αυτή ακολουθεί κάποια βήματα. Πρώτα χρειάζεται να αποκτήσεις ατομική, κοινωνική και τέλος πλανητική συνείδηση.
Όταν καταφέρεις να αποκτήσεις συνειδητότητα σε αυτά τα τρία μονοπάτια αρχίζεις να γίνεται ο Homo sapiens. Αρχίζει πραγματικά να υλοποιεί αυτό που λέμε σοφός άνθρωπος. Τότε μόνο είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το μεγάλο βήμα προς την πλανητική συνειδητότητα.
Για να φτάσουμε εκεί χρειαζόμαστε καινούργια εργαλεία. Την α-λήθεια (α-λήθη = να θυμηθώ πράγματα που έχω ξεχάσει). Η γνώση, είναι ένα σύνολο παρελθοντικών γεγονότων που έχουμε ξεχάσει. Ότι βλέπω γύρω μου είναι παρελθοντικές εικόνες.
Η συνείδηση είναι ο χώρος που συγκεντρώνονται οι πληροφορίες, το λογισμικό του υπολογιστή μας. Η παιδεία είναι το πρόγραμμα του υπολογιστή που θα του πει πως θα χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες.
Η πλέον δύσκολη υπέρβαση που πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει τον φόβο του να γνωρίσει τον εαυτό του και το πεπρωμένο του. Προστατεύουμε τον εαυτό μας και την ιδανική εικόνα του με διάφορες τεχνικές μέσω των οποίων αποφεύγουμε να συνειδητοποιήσουμε δυσάρεστες ή επικίνδυνες για μας αλήθειες. Εμείς δεν είμαστε εμείς, είμαστε η εικόνα που πουλάμε προς τα έξω.
Η κατανόηση των πραγματικών ψυχικών αναγκών μας, μας οδηγεί στην κατανόηση των πραγματικών υλικών αναγκών μας. Η μη εκπλήρωση των αναγκών μας δημιουργεί φόβους πλαστούς ή πραγματικούς. Ζούμε σε μια κοινωνία με 10 πραγματικές ανάγκες για να είμαστε ευτυχισμένοι και έχουμε φορτωθεί με 500 πλαστές ανάγκες.
Η κατάκτηση της ατομικής μας συνείδησης σημαίνει κατάκτηση της εσωτερικής μας ελευθερίας. Όταν κατακτήσουμε την κοινωνική συνείδηση αλλάζουμε την σχέση μας στην οικογένειά μας στη γειτονιά μας στην κοινωνία μας. Λειτουργούμε με πραγματική αλληλεγγύη και αγάπη. Όταν κατακτήσουμε την πλανητική συνείδηση κατανοούμε την σχέση μας με το πλανητικό μας περιβάλλον την γη. Περιβαλλοντική συνείδηση όχι ως ένα κοινωνικό προφίλ αλλά γιατί συνειδητοποιώ την σχέση μου με το περιβάλλον.
Πολύ σημαντικές στο δρόμο της συνειδειτότητας είναι η μετάνοια. Είναι η κατάσταση μετά την συνειδητοποίηση των παρελθοντικών πληροφοριών, βαθιά κατανόηση. Όταν βιώσουμε την μετάνοια τότε έχουμε δύο δρόμους να ακολουθήσουμε, ή τον δρόμο της απλής εμπειρίας ή τον δρόμο της εσωτερικής μεταμόρφωσης. Δυστυχώς μπαίνουμε στον ρόλο μας και λειτουργούμε με το συμφέρων. Ο μεγαλύτερος εχθρός της ελευθερίας και της πνευματικότητας είναι ο βολεμένος σκλάβος. Έχει πλήρη επίγνωση, όμως δεν τον βολεύει.
Η μη επανάληψη των λαθών μας οδηγεί στον δρόμο της εσωτερικής αναμόρφωσης. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την συνείδηση για την χάραξη ενός νέου δρόμου. Εδώ ο άνθρωπος θυμήθηκε, και θέλει να αλλάξει και ζητάει συγνώμη ( συν- γνώμη = τώρα έχω ίδια γνώμη με σένα). Η αποκάλυψη φανερά στον άλλο είναι μία πράξη πάταξης του εγωισμού. Μετά την συγνώμη είναι η συγχώρεση ( συν-χώρος= ζητάω από τον άλλο να υπάρξει στον ίδιο χώρο).
Ο δρόμος της συνειδητότητας δεν τελειώνει εδώ, ακολουθεί η συνειδησιακή πνευματικότητα και η συμπαντική πνευματικότητα, φτάνοντας στον Hommo Universalis. O άνθρωπος είναι ήδη στον δρόμο των πραγματικών νόμων και ιδιοτήτων του σύμπαντος. Αλλάζει την άποψή του. Εισάγει τις καινούργιες έννοιες μέσα στον προηγούμενο δρόμο. Είναι μία πόρτα από το αισθητό αλλά μη υπάρχων στο μη αισθητό αλλά υπάρχων.
Τέλος είναι ο δρόμος του αναχωρητή......
Όλα όσα αναφέρθηκαν στην ομιλία ως θεωρίες έχουν αποδειχτεί με πειράματα.
