Ο ρεαλιστικός&μαχητικός κινηματογράφος του Κεν Λόουτς άνοιξε το δρόμο για το ντοκιμαντέρ «Ludlow, οι Έλληνες στους πολέμους του άνθρακα»
Η τελευταία ταινία του καταξιωμένου βρετανού κινηματογραφιστή αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα της καταγγελτικής, βαθιά ευαίσθητης και ανθρωπιστικής φιλμογραφίας του, και κατάφερε να ευαισθητοποιήσει, να συγκινήσει αλλά και να προσφέρει στιγμές χαράς στους θεατές, δικαιολογώντας σαφέστατα την θέση του στο πρόγραμμα προβολών υπό τον γενικό τίτλο «Κινηματογραφώντας (σ)την Κρίση».
Τους παρευρισκόμενους υποδέχθηκε στην αίθουσα προβολής ο καλλιτεχνικός διευθυντής των Κινηματογραφικών Αφιερωμάτων Γιάννης Ευθυμιάδης, κάνοντας αναφορά στον σκοπό του θεματικού κύκλου, που είναι να διερευνήσει πως οι δημιουργοί της 7ης τέχνης επιχειρούν να αποτυπώσουν τις συνέπειες της κρίσης στη ζωή των ανθρώπων. «Ο Κινηματογράφος, ως απόλυτη μορφή τέχνης του 20ου αιώνα, έχει διαχρονικά αποδείξει ότι δύναται να καταγράψει το τραγικό της ανθρώπινης ύπαρξης, σε συνδυασμό με της σημαντικές ιστορικές στιγμές της ανθρωπότητας» σημείωσε, δίνοντας το λόγο στην κεντρική ομιλήτρια της βραδιάς.
Η Δωροθέα Ανδρικάκη, κριτικός κινηματογράφου (μόνιμη συνεργάτης του «Εξώστη», στον τομέα της αρχισυνταξίας) με σπουδές νομικής, κινηματογράφου και τηλεόρασης και ενασχόληση με την συγγραφή σεναρίων, ανέλαβε να φωτίσει καλύτερα την προσωπικότητα και το έργο του Κεν Λόουτς, καθώς και να θέσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο γεννήθηκε η ταινία. Είναι πράγματι αξιοσημείωτο ότι το «Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ» ξεκίνησε από την επιθυμία του σκηνοθέτη να επιστρέψει στο Nuneaton, την μικρή πόλη στη βόρειο Αγγλία όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Για την σύλληψή του «είχε τη βοήθεια του τοπικού φιλανθρωπικού κινήματος ώστε να βρει υλικό μέσα από πραγματικές ιστορίες, απόρων, ανέργων, ανθρώπων που μπαινοέβγαιναν στα συσσίτια. Μίλησε μαζί τους, επισκέφτηκε τα σπίτια τους, κατάλαβε την απόγνωση και τη ντροπή τους».
Η κα Ανδρικάκη χαρακτήρισε την ταινία «ένα σινεμά απτό, προσγειωμένο, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της πραγματικότητας. H κινηματογράφηση υποχωρεί πάντα με διακριτικότητα μπροστά στην ιστορία, την υπηρετεί πιστά, σχεδόν ταπεινά, καθώς ο Κεν Λόουτς γνήσιο τέκνο του κινηματογραφικού νεορεαλισμού υποτάσσει πάντα την κάμερα στην ουσία της αφήγησης. Το αποτέλεσμα είναι ένα γνήσια συγκινητικό φιλμ, που χωρίς περισπασμούς, με ευθύτητα και αυθορμητισμό, κάνει έκκληση απευθείας στο θυμικό του θεατή. Χωρίς να γίνεται αχρείαστα σκληρό, αλλά ούτε και να χαρίζεται, ελίσσεται άνετα ανάμεσα στην αγανάκτηση, τον οίκτο, την απελπισία και τη συμπόνια».
Το «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ», καταγγελτικό κατά της γραφειοκρατίας αλλά και ευαίσθητο, εστίασε σε μορφές της εργατικής τάξης που ζουν μακριά από το προσκήνιο και με την κριτική και τον προβληματισμό που φέρει, έθεσε το κατάλληλο κλίμα για την προβολή της Παρασκευής, η οποία κλείνει μάλιστα και τις προβολές των 2ων Κινηματογραφιών Αφιερωμάτων Κατερίνης. Το ντοκιμαντέρ «Ludlow, οι έλληνες στους πολέμους του άνθρακα» (17-3, 19.30, Κινηματοθέατρο Ευκαρπίδη), αφηγείται την ιστορία Ελλήνων μεταναστών που, στις αρχές του περασμένου αιώνα, δούλευαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες στα ορυχεία του Κολοράντο, και ξεσηκώθηκαν μαζί με χιλιάδες άλλους μετά τη Σφαγή του Ludlow, παίρνοντας τα όπλα για να υπερασπιστούν τη ζωή τους και το δίκιο τους.
Μέσα από μαρτυρίες απογόνων των εργατών του Κολοράντο, συνεντεύξεις με Αμερικανούς και Ελληνοαμερικανούς ιστορικούς και σπάνιο αρχειακό υλικό (βίντεο-συνεντεύξεις επιζώντων απεργών, φωτογραφίες, άρθρα εφημερίδων, κείμενα ντοκουμέντα και τραγούδια), φωτίζεται ο ιδιαίτερος ρόλος των Ελλήνων σε αυτή τη σύγκρουση του 1913-14 μεταξύ της Ένωσης Ανθρακωρύχων Αμερικής και των εταιρειών άνθρακα.
