Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Η ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚ) τις τελευταίες μέρες πήρε τη σκυτάλη από τη ΔΑΚΕ και βγάζει ανακοινώσεις και σποτάκια που ξεφεύγουν από τις συνηθισμένες παραταξιακές καταγγελίες και προτάσεις διεκδίκησης.
Ξεπερνούν τη «διαφημιστική δεινότητα – προπαγάνδα» ακόμα και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μιλώντας για μαύρη Βίβλο στην εκπαίδευση και ειδικότερα στην πρωτοβάθμια. Ανακαλύπτουν ότι τα 2 τελευταία χρόνια ξεκίνησε για την εκπαίδευση μαύρη εποχή!
Δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν ή αμνήμονες είναι ή ζήλεψαν και εμπνέονται από Θεοδωρικάκο - Μπεκίρη- Κικίλια , το επικοινωνιακό επιτελείο του Μητσοτάκη, γι αυτό και έχουν βασικό πολιτικό στόχο οι εκπαιδευτικοί να ξεχάσουν τι είχε συμβεί τα προηγούμενα χρόνια , και να παρουσιάσουν τα προβλήματα που υπάρχουν στην εκπαίδευση ως δημιούργημα της σημερινής κυβέρνησης, της κυβέρνησης όχι του ΣΥΡΙΖΑ των ΑΝΕΛ και των Οικολόγων, αλλά του «ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» όπως την αποκαλούν.
Να ξεχάσουν οι εκπαιδευτικοί το κλείσιμο δύο χιλιάδων (2000) σχολικών μονάδων, τις απολύσεις που υπήρξαν, να ξεχάσουν την αξιολόγηση-χειραγώγηση, ελεγκτή για την εκπαιδευτική και εργασιακή ομηρία των εκπαιδευτικών, την αξιολόγηση πόρτα και παράθυρο για απολύσεις. Να ξεχάσουν τα περίφημα ποσοστά, τα ποσοστά κόφτες για το πέρασμα για βαθμολογική και μισθολογική και μόνον κατόπιν προσωπικής αξιολόγησης, να ξεχάσουν πόσο μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις τα προηγούμενα χρόνια.
Να ξεχάσουμε ότι αυτοί που έκαναν τις μετατάξεις των κοινών ειδικοτήτων με τον τρόπο που τις έκαναν ήταν πολιτικοί τους συνοδοιπόροι, απειλώντας με απόλυση εκπαιδευτικούς των ειδικοτήτων της δευτεροβάθμιας, και χωρίς να πάρουν υπόψη καθόλου τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων της Α/θμιας, κατάφεραν να δημιουργήσουν αβεβαιότητα για όλους και κατάφορη αδικία για πολλούς συναδέλφους και συναδέλφισσες της Α/θμιας.
¨Ήταν αυτοί που μαζί με τη ΔΑΚΕ εναντιώθηκαν ώστε να μην έχουν λόγο οι εκπαιδευτικοί για την επιλογή των διευθυντών με τη δικαιολογία της «συνταγματικότητας» θεωρώντας τους εκπαιδευτικούς λίγους και ανάξιους στο να έχουν λόγο για τα στελέχη της εκπαίδευσης, ενώ ξέρουν ότι πχ οι φοιτητές ψηφίζουν στα πανεπιστήμια για προέδρους τμημάτων, κοσμήτορες , πρυτάνεις και οι ίδιοι οι δικαστές εκλέγουν με μυστική ψηφοφορία από τις Ολομέλειες των οικείων δικαστηρίων, τους προέδρους και τα μέλη των συμβουλίων τους. Προφανώς το κάνουν γιατί είναι υπερασπιστές και περήφανοι για την γνωστή προφορική συνέντευξη που γίνονταν για την επιλογή των διευθυντών. Αυτοί που στήριζαν πολιτικά την κυβέρνηση Σαμαρά που 10 μέρες πριν την παραίτηση (Δεκέμβρης του ’14) διόρισε 3000 χιλιάδες στελέχη στη δημόσια διοίκηση με τριετή τουλάχιστον θητεία και χωρίς καμιά αξιολογική διαδικασία, δεν βγάλαν «μισή» ανακοίνωση γι αυτό, κοινώς έκαναν την πάπια, βλέπουν τώρα κομματικό κράτος στην εκπαίδευση.
Αυτοί που στήριζαν ή στην καλύτερη περίπτωση σιγοντάριζαν σιωπώντας κόμματα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) που ήταν χωμένα στη διαφθορά και στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, με αποτέλεσμα το χρέος να εκτιναχθεί στα 340 δις και να πληρώνει σήμερα η χώρα 28 δις το χρόνο βρήκαν την απάντηση στα προβλήματα που υπάρχουν: ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει! Συμπορευτές με αυτούς που δέχτηκαν τα πορίσματα του ΟΟΣΑ του 2011 να εφαρμοστούν στην εκπαίδευση (προσωπική αξιολόγηση με δέσμευση για απολύσεις χιλιάδων εκπαιδευτικών). Ευτυχώς και άτομα ακόμα που ήταν στα ψηφοδέλτιά τους δεν ακολούθησαν πολιτικά τις παραπάνω επιλογές.
Τα σποτάκια τους και οι ανακοινώσεις τους ανατρέχουν στο καταδικασμένο παρελθόν της Διαμαντοπούλου, του Λοβέρδου και του Αρβανιτόπουλου, υπουργών που εισήγαγαν το νεοφιλελευθερισμό και την αναξιοκρατία στην εκπαίδευση, δημόσια και ιδιωτική. Υπερασπίζονται κυβερνητικές επιλογές του χθες (πότε αλήθεια υπήρξε αίτημα του κλάδου το σχολείο ΕΑΕΠ;) και βαυκαλίζονται την «ανεξαρτησία τους». Παραγνωρίζουν ταυτόχρονα, παρά τα διάφορα προβλήματα που υπάρχουν στο ωρολόγιο πρόγραμμα που πρέπει άμεσα να διορθωθούν, την επέκταση σε όλα τα σχολεία των διδακτικών αντικειμένων των ΕΑΕΠ με συναδέλφους ειδικοτήτων, συνεχίζουν...και επιμένουν στην ύπαρξη διαφορετικών σχολείων και όχι ενός ενιαίου τύπου για όλους τους εκπαιδευτικούς και για όλα τα παιδιά.
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι ακόμα και σήμερα διαλέγουν τον δρόμου του Βενιζέλου/Λοβέρδου, εκείνων που περιμένουν τον Μητσοτάκη να γίνει πρωθυπουργός για να δώσει μάθημα στους εκπαιδευτικούς, γιατί είναι δημόσιοι υπάλληλοι.
Εμείς, οι Εκπαιδευτικοί της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, δεν έχουμε σκοπό κατακτήσεις των τελευταίων 2 χρόνων να γίνουν τα συνθήματα διεκδίκησης του κινήματος για αυριανά πανό. Αγώνες που δεν στηρίζονται στη μνήμη και συνδικάτα που εύκολα ξεχνούν υπάρχει κίνδυνος να χάσουν ό,τι κατακτήθηκε. Ακριβώς γι αυτόν τον λόγο η ΕΡΑ έχει κεντρικό της σύνθημα: Υπερασπιζόμαστε τις κατακτήσεις μας , συνεχίζουμε τον αγώνα για :
• Μόνιμοι διορισμοί των συμβασιούχων εκπαιδευτικών που χρόνια τώρα εργάζονται σε θέσεις πάγιων και διαρκών αναγκών.
• Η ώρα της σίτισης να γίνει «σίτιση-δραστηριότητες» και να δοθεί ως ώρα διδακτική σε όλους τους εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του ολοήμερου σχολείου.
• Υπεύθυνος μόνιμος και σταθερός για το ολοήμερο.
• Δίχρονο υποχρεωτικό ολοήμερο νηπιαγωγείο για όλα τα παιδιά, αναπόσπαστο τμήμα του 14χρονου υποχρεωτικού σχεδιασμού για την εκπαίδευση και αυτό γιατί το «δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή» αφήνει περιθώρια να μπορεί να γίνει αυτή και εκτός των νηπιαγωγείων.
• Στήριξη όλων των μαθητών που έχουν εκπαιδευτικές ανάγκες με λειτουργία Τμημάτων Ένταξης.
• Επέκταση του θεσμού της Παράλληλης στήριξης σύμφωνα με τις αρχές της Συμπερίληψης στα Νηπιαγωγεία και στα Δημοτικά.
• Ένας επιπλέον εκπαιδευτικός σε τάξεις που υπάρχει παιδαγωγική ανάγκη σε συνδυασμό με τη Λειτουργία τμημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας σε κάθε σχολική μονάδα.
• Ένταξη στις σχολικές μονάδες όλων των προσφυγόπουλων-μεταναστόπουλων με παράλληλη λειτουργία τμημάτων υποδοχής.
• Γενίκευση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών και στα ολιγοθέσια νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία, και εξίσωσή του με αυτό που ισχύει στη Δευτεροβάθμια, καθώς και των διευθυντών-υποδιευθυντών.
• Προγράμματα επιμόρφωσης με έμφαση στις πραγματικές παιδαγωγικές ανάγκες, αξιοποίηση όλων των μορφών επιμόρφωσης, επαναφορά των διδασκαλείων.
• Πλήρη εργασιακά μισθολογικά δικαιώματα και δωδεκάμηνη σύμβαση για τους αναπληρωτές. Κάλυψη εξόδων πρώτης εγκατάστασης των αναπληρωτών. Η αποζημίωση για τα έξοδα αυτά να ανέρχεται τουλάχιστον στο ποσό του ενός δεκαπενθημέρου και να μπαίνει στις μισθοδοτικές καταστάσεις.
• Το υπουργείο να δώσει οργανικές θέσεις και να καλύψει όλους τους εκπαιδευτικούς των ειδικοτήτων της πρωτοβάθμιας που δεν έχουν μετακινηθεί με μετάθεση από το 2013.
• Αύξηση των δαπανών για την παιδεία. Κατασκευή νέων νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων.
• Τα όρια συνταξιοδότησης, ο ύψος των συντάξεων και οι μείωση των μισθών δεν αποτελούν για μας γεγονός τελεσίδικο. Οι μνημονιακές επιταγές να σταματήσουν να καθορίζουν τη ζωή μας. Τα μνημόνια και οι νεοφιλελεύθερης έμπνευσης οδηγίες του ΟΟΣΑ και η πολιτική τους εφαρμογή να σταματήσουν χτες!
Υπερασπιζόμαστε τις κατακτήσεις μας
Συνεχίζουμε τον αγώνα για όλες τις διεκδικήσεις μας
Η απόφαση του ΣτΕ κόλαφος για τη διεύρυνση της Δημοκρατίας στα σχολεία
Αντισυνταγματικό να συμμετέχουν οι εκπαιδευτικοί στην επιλογή των διευθυντών των σχολείων , αλλά συνταγματικό να επιλέγουν οι ίδιοι οι δικαστές (ν. 3841/2010) τους δικούς τους προϊστάμενους, συνταγματικό το να ψηφίζουν οι φοιτητές για προέδρους σχολών, κοσμήτορες και πρυτάνεις. Συμπέρασμα: Οι εκπαιδευτικοί μάλλον δεν είναι τόσο ικανοί και άξιοι για να συμμετέχουν στην επιλογή της διοίκησης της εκπαίδευσης.
Δικαιωμένοι(!) οι ΔΑΚΕ με την ΔΗΣΥ - ΠΑΣΚ, που από την πρώτη στιγμή κατήγγειλαν την όλη διαδικασία , διαδικασία που για πρώτη φορά οι εκπαιδευτικοί συμμετείχαν στην επιλογή των εκπαιδευτικών για τη διοίκηση της εκπαίδευσης. Προφανώς γιατί η γνωστή συνέντευξη είναι πιο δημοκρατική διαδικασία και τα μέλη των συμβουλίων είναι καλύτεροι γνώστες και πιο ώριμοι να αποφασίζουν. Ανάξιοι και λίγοι λοιπόν εκπαιδευτικοί στο σύνολό τους στο να έχουν λόγο για τα στελέχη της εκπαίδευσης.
Για την ΕΡΑ η διεύρυνση της δημοκρατίας στο σχολείο δεν αποτελεί μόνο μέσο αλλά και σκοπό. Η δημοκρατία σε όλες τις πτυχές της σχολικής ζωής αποτελεί αφετηριακή μας θέση, η διοίκηση όλων των εκπαιδευτικών θεσμών όλων των βαθμίδων πρέπει να είναι συλλογική υπόθεση των μελών τους.
Αυτήν ακριβώς τη θέση δεν την δέχτηκαν ως συνταγματική το ΣτΕ αλλά και συντηρητικές δυνάμεις του κλάδου, της ΔΑΚΕ με την ΠΑΣΚ. Οι δικαστές βέβαια αποφαίνονται ερμηνεύοντας συνταγματικές διατάξεις που προέκυψαν και είναι αποτέλεσμα πολιτικής αντίληψης. Φορές δε, οι αποφάσεις τους στηρίζονται όχι αμιγώς στην δικονομική προσέγγιση των διατάξεων, αλλά αγγίζουν θα λέγαμε και τα όρια της πολιτικής ερμηνείας διότι και οι δικαστές είναι άνθρωποι που κινούνται μέσα σε συγκεκριμένο πολιτικοκοινωνικό πεδίο φέροντας και στοιχεία από την ξεχωριστή, υποκειμενική σε κάθε περίπτωση ανάγνωση διατάξεων στην λήψη των αποφάσεων. Η ΔΑΚΕ όμως και η ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚ) είναι απίστευτο το ότι εκ των προτέρων συντάχτηκαν με την άποψη του αποκλεισμού των συναδέλφων /ισσών από την διαδικασία επιλογής στελεχών για τη διοίκηση της εκπαίδευσης.
Η ΕΡΑ δεν είναι Βουλή να νομοθετεί νόμους και συνταγματικές διατάξεις, ούτε ΣτΕ για να εκδίδει αποφάσεις, αλλά τη σημαία της διεύρυνσης της δημοκρατίας και με τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην επιλογή των στελεχών της διοίκησης δεν πρόκειται να την υποστείλει.
Τίποτα στην πολιτική ζωή δεν είναι μονοσήματο και τίποτα στατικό. Πίσω δεν γυρίζουμε, ήδη η αντίδραση της μεγάλης πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών δημιουργεί το πεδίο που θα καθορίσει τελικά τις εξελίξεις στο θέμα της διοίκησης της εκπαίδευσης.
ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΕΣ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ…. Μάρτιος 2017
