Είναι γνωστό ότι ήδη έως τώρα όλες οι Ομοσπονδίες του δημοσίου (πάνω από 30) και η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ έχουν πάρει απόφαση «για αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα», απόφαση η οποία συναντά την καθολική αποδοχή όλων των εργαζομένων στο δημόσιο.
Θλιβερή εξαίρεση αποτελεί η πλειοψηφική ηγεσία της ΟΛΜΕ, με την επαίσχυντη στάση των ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ, οι οποίες όταν συζητήθηκε το θέμα για την επιλογή και «αξιολόγηση» των διευθυντών των σχολικών μονάδων, αντί να στηρίξουν την καθολική απόφαση των συνδικάτων του δημοσίου, αποφάσισαν «να βάλουν πλάτη» για να περάσει η αντιδραστική-αντιπαιδαγωγική «αξιολόγηση» στην εκπαίδευση.
Αλλά και στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πιερίας στις 13-6, όπου ο εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών (ΑΣΕ) έφερε πρόταση ψηφίσματος με θέμα «δε συμμετέχουμε στη διαδικασία αξιολόγησης για την επιλογή διευθυντών σχολικών μονάδων», η πλειοψηφία του ΔΣ (παρά τη σωστή στάση του προέδρου της ΕΛΜΕ στο σύλλογο όπου ανήκει) με 4 «λευκά» (ΔΑΚΕ-ΚΕΕ) και 1 «κατά» (της εκπροσώπου-«αξιολογήτριας» της ΑΑΚ, ο έτερος εκπρόσωπός της απουσίαζε), λειτουργώντας ως «δούρειος ίππος», καταψήφισε την πρόταση, συμπλέοντας ουσιαστικά με το σχετικό σχέδιο νόμου, το οποίο βασίζεται σε όλο το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει εδώ και χρόνια (βλ. Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας, Καθηκοντολόγιο, ν.3848/10-«Διαμαντοπούλου», ν.4186/13-«Αρβανιτόπουλου»).
Η διαδικασία εμπλοκής του συλλόγου διδασκόντων στην επιλογή των διευθυντών είναι μέρος της γενικότερης διαδικασίας «αξιολόγησης» που προωθείται και στην εκπαίδευση. Πρόκειται για εφαρμογή ακριβώς των διαδικασιών της λεγόμενης αξιολόγησης οι οποίες προβλέπονται στο ν.4369/16-«Βερναρδάκη» για το δημόσιο, στο τμήμα που αφορά την «αξιολόγηση» του προϊσταμένου από τους υφισταμένους. Το Σεπτέμβριο του 2017 σκοπεύουν να βάλουν σε εφαρμογή και το υπόλοιπο κομμάτι της «αξιολόγησης», αρχικά με την αξιολόγηση των υφισταμένων από το διευθυντή (ολοκληρώνοντας την «εσωτερική αξιολόγηση»/«αυτοαξιολόγηση») και στη συνέχεια με την «εξωτερική», η οποία σύμφωνα με το ν.4142 μπορεί να ανατίθεται από την ΑΔΙΠΠΔΕ (Αρχή ΔΙασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση) ακόμη και σε ιδιωτική εταιρεία πιστοποιημένη στον τομέα της «αξιολόγησης».
Ο ασφυκτικός κρατικός έλεγχος στη ζωή του σχολείου και των εκπαιδευτικών, η λεγόμενη «αξιολόγηση», φαίνεται ότι έχει ανοίξει τα πανιά της, όχι μόνο με την κυβέρνηση και τις πλάτες των συνδικαλιστικών δυνάμεων που προαναφέρθηκαν, αλλά και με διοικητικό δυναμικό που στρατεύεται σ’ αυτή την υπόθεση, επιδιώκοντας μάλιστα τη συναίνεση του κλάδου. Στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πιερίας στις 6-7, η ΑΣΕ, το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, έφερε πρόταση ανακοίνωσης για την «πρωτοβουλία» διευθυντή/τριας να ανοίξει και πάλι «πιλοτικά» θέμα «αξιολόγησης» και «απολογισμού εκπαιδευτικού έργου» στην προγραμματισμένη συνεδρίαση συλλόγου διδασκόντων για το τέλος της σχολικής χρονιάς. Οι άλλες δυνάμεις δεν έκαναν δεκτή την πρόταση με 5 «λευκά» και 1 «κατά» (ο ένας εκ των δύο εκπροσώπων της ΑΑΚ), ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ένας εκπρόσωπος της ΑΑΚ και ένας της ΚΕΕ τοποθετήθηκαν ανοιχτά υπέρ της λεγόμενης «αξιολόγησης».
Υπενθυμίζουμε σε κάθε καλοπροαίρετο εκπαιδευτικό ότι η έννοια της αξιολόγησης ή πολύ περισσότερο της συνώνυμής της κριτικής (και αυτοκριτικής) δε μας βρίσκει αντίθετους γενικά και αόριστα. Κάθε άλλο μάλιστα. Δεν εναντιωνόμαστε στο αφηρημένο ουσιαστικό «αξιολόγηση», αλλά στο πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο, στους στόχους και τις επιδιώξεις που δίνει σ’ αυτόν τον όρο το αστικό κράτος. Υπενθυμίζουμε, ακόμη, ότι βασική κατεύθυνση της «αξιολόγησης» είναι η αυτονομία της σχολικής μονάδας. Αυτό σημαίνει αυτονομία στη διαχείριση των «οικονομικών και ανθρώπινων πόρων» (λ.χ. προσλήψεις και απολύσεις σε επίπεδο σχολικής μονάδας, δίδακτρα, λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια κ.λπ.), διαμόρφωση αναλυτικού προγράμματος κατά 25% σε επίπεδο σχολείου (που παραβιάζει ακόμη πιο ωμά την όποια ισότιμη πρόσβαση και φοίτηση των παιδιών), με άμεση συνέπεια την κατηγοριοποίηση των σχολείων. Κατηγοριοποίηση, βέβαια, υπάρχει ήδη και στο πλαίσιο κάθε σχολείου, όταν π.χ. υλοποιούνται προγράμματα της ΕΕ με τα οποία πηγαίνουν εκδρομή στην Ευρώπη 40 από τα 300 παιδιά ή αλλιώς 2-3 παιδιά από κάθε τμήμα…
Συνάδελφε/συναδέλφισσα,
Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αυταπάτες. Τα ζητήματα που τίθενται, είναι σοβαρά: Και το δικαίωμα των παιδιών στη μόρφωση και τα εργασιακά και μισθολογικά μας δικαιώματα. Διότι αυτό για το οποίο πασχίζει η κυρίαρχη πολιτική και οι νεροκουβαλητές της είναι να προσαρμοστεί το σχολείο στις σημερινές ανάγκες της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων με εργαλείο τη λεγόμενη «αξιολόγηση» (ή αποτίμηση ή όπως αλλιώς την ονομάζουν), κατά την πάγια τακτική τους να αντιστρέφουν την πραγματικότητα με τις λέξεις. Όποιος όμως δεν κατανοεί την πραγματικότητα, δεν μπορεί να βγάλει νόημα από τις λέξεις. Και βέβαια, μόνο η γνώση της πραγματικότητας μπορεί να οδηγήσει στην αλλαγή της.
Έχουμε πια πείρα. Έχουμε υποχρέωση να τους σταματήσουμε. Μπορούμε. Ὀπως το 2010 απορρίψαμε τη λεγόμενη «αυτοαξιολόγηση», όπως επανειλημμένα ακυρώσαμε στην πράξη το νόμο Μητσοτάκη για την «αξιολόγηση».
Εκείνο που χρειάζεται είναι συσπείρωση στο πρωτοβάθμιο σωματείο με αλλαγή των συσχετισμών, ενημέρωση μαθητών και γονἐων, οργάνωση ενός πλατιού κοινωνικού μετώπου ενάντια στη λεγόμενη «αξιολόγηση».
Κανείς εφησυχασμός, αγωνιστική εγρήγορση.
Ούτε βήμα πίσω στον αγώνα για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους.
Ούτε βήμα πίσω στον αγώνα για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά.
Αλλά και στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πιερίας στις 13-6, όπου ο εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών (ΑΣΕ) έφερε πρόταση ψηφίσματος με θέμα «δε συμμετέχουμε στη διαδικασία αξιολόγησης για την επιλογή διευθυντών σχολικών μονάδων», η πλειοψηφία του ΔΣ (παρά τη σωστή στάση του προέδρου της ΕΛΜΕ στο σύλλογο όπου ανήκει) με 4 «λευκά» (ΔΑΚΕ-ΚΕΕ) και 1 «κατά» (της εκπροσώπου-«αξιολογήτριας» της ΑΑΚ, ο έτερος εκπρόσωπός της απουσίαζε), λειτουργώντας ως «δούρειος ίππος», καταψήφισε την πρόταση, συμπλέοντας ουσιαστικά με το σχετικό σχέδιο νόμου, το οποίο βασίζεται σε όλο το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει εδώ και χρόνια (βλ. Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας, Καθηκοντολόγιο, ν.3848/10-«Διαμαντοπούλου», ν.4186/13-«Αρβανιτόπουλου»).
Η διαδικασία εμπλοκής του συλλόγου διδασκόντων στην επιλογή των διευθυντών είναι μέρος της γενικότερης διαδικασίας «αξιολόγησης» που προωθείται και στην εκπαίδευση. Πρόκειται για εφαρμογή ακριβώς των διαδικασιών της λεγόμενης αξιολόγησης οι οποίες προβλέπονται στο ν.4369/16-«Βερναρδάκη» για το δημόσιο, στο τμήμα που αφορά την «αξιολόγηση» του προϊσταμένου από τους υφισταμένους. Το Σεπτέμβριο του 2017 σκοπεύουν να βάλουν σε εφαρμογή και το υπόλοιπο κομμάτι της «αξιολόγησης», αρχικά με την αξιολόγηση των υφισταμένων από το διευθυντή (ολοκληρώνοντας την «εσωτερική αξιολόγηση»/«αυτοαξιολόγηση») και στη συνέχεια με την «εξωτερική», η οποία σύμφωνα με το ν.4142 μπορεί να ανατίθεται από την ΑΔΙΠΠΔΕ (Αρχή ΔΙασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση) ακόμη και σε ιδιωτική εταιρεία πιστοποιημένη στον τομέα της «αξιολόγησης».
Ο ασφυκτικός κρατικός έλεγχος στη ζωή του σχολείου και των εκπαιδευτικών, η λεγόμενη «αξιολόγηση», φαίνεται ότι έχει ανοίξει τα πανιά της, όχι μόνο με την κυβέρνηση και τις πλάτες των συνδικαλιστικών δυνάμεων που προαναφέρθηκαν, αλλά και με διοικητικό δυναμικό που στρατεύεται σ’ αυτή την υπόθεση, επιδιώκοντας μάλιστα τη συναίνεση του κλάδου. Στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πιερίας στις 6-7, η ΑΣΕ, το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, έφερε πρόταση ανακοίνωσης για την «πρωτοβουλία» διευθυντή/τριας να ανοίξει και πάλι «πιλοτικά» θέμα «αξιολόγησης» και «απολογισμού εκπαιδευτικού έργου» στην προγραμματισμένη συνεδρίαση συλλόγου διδασκόντων για το τέλος της σχολικής χρονιάς. Οι άλλες δυνάμεις δεν έκαναν δεκτή την πρόταση με 5 «λευκά» και 1 «κατά» (ο ένας εκ των δύο εκπροσώπων της ΑΑΚ), ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ένας εκπρόσωπος της ΑΑΚ και ένας της ΚΕΕ τοποθετήθηκαν ανοιχτά υπέρ της λεγόμενης «αξιολόγησης».
Υπενθυμίζουμε σε κάθε καλοπροαίρετο εκπαιδευτικό ότι η έννοια της αξιολόγησης ή πολύ περισσότερο της συνώνυμής της κριτικής (και αυτοκριτικής) δε μας βρίσκει αντίθετους γενικά και αόριστα. Κάθε άλλο μάλιστα. Δεν εναντιωνόμαστε στο αφηρημένο ουσιαστικό «αξιολόγηση», αλλά στο πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο, στους στόχους και τις επιδιώξεις που δίνει σ’ αυτόν τον όρο το αστικό κράτος. Υπενθυμίζουμε, ακόμη, ότι βασική κατεύθυνση της «αξιολόγησης» είναι η αυτονομία της σχολικής μονάδας. Αυτό σημαίνει αυτονομία στη διαχείριση των «οικονομικών και ανθρώπινων πόρων» (λ.χ. προσλήψεις και απολύσεις σε επίπεδο σχολικής μονάδας, δίδακτρα, λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια κ.λπ.), διαμόρφωση αναλυτικού προγράμματος κατά 25% σε επίπεδο σχολείου (που παραβιάζει ακόμη πιο ωμά την όποια ισότιμη πρόσβαση και φοίτηση των παιδιών), με άμεση συνέπεια την κατηγοριοποίηση των σχολείων. Κατηγοριοποίηση, βέβαια, υπάρχει ήδη και στο πλαίσιο κάθε σχολείου, όταν π.χ. υλοποιούνται προγράμματα της ΕΕ με τα οποία πηγαίνουν εκδρομή στην Ευρώπη 40 από τα 300 παιδιά ή αλλιώς 2-3 παιδιά από κάθε τμήμα…
Συνάδελφε/συναδέλφισσα,
Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αυταπάτες. Τα ζητήματα που τίθενται, είναι σοβαρά: Και το δικαίωμα των παιδιών στη μόρφωση και τα εργασιακά και μισθολογικά μας δικαιώματα. Διότι αυτό για το οποίο πασχίζει η κυρίαρχη πολιτική και οι νεροκουβαλητές της είναι να προσαρμοστεί το σχολείο στις σημερινές ανάγκες της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων με εργαλείο τη λεγόμενη «αξιολόγηση» (ή αποτίμηση ή όπως αλλιώς την ονομάζουν), κατά την πάγια τακτική τους να αντιστρέφουν την πραγματικότητα με τις λέξεις. Όποιος όμως δεν κατανοεί την πραγματικότητα, δεν μπορεί να βγάλει νόημα από τις λέξεις. Και βέβαια, μόνο η γνώση της πραγματικότητας μπορεί να οδηγήσει στην αλλαγή της.
Έχουμε πια πείρα. Έχουμε υποχρέωση να τους σταματήσουμε. Μπορούμε. Ὀπως το 2010 απορρίψαμε τη λεγόμενη «αυτοαξιολόγηση», όπως επανειλημμένα ακυρώσαμε στην πράξη το νόμο Μητσοτάκη για την «αξιολόγηση».
Εκείνο που χρειάζεται είναι συσπείρωση στο πρωτοβάθμιο σωματείο με αλλαγή των συσχετισμών, ενημέρωση μαθητών και γονἐων, οργάνωση ενός πλατιού κοινωνικού μετώπου ενάντια στη λεγόμενη «αξιολόγηση».
Κανείς εφησυχασμός, αγωνιστική εγρήγορση.
Ούτε βήμα πίσω στον αγώνα για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους.
Ούτε βήμα πίσω στον αγώνα για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ» ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Κατερίνη, 7-7-2017
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΙΕΡΙΑΣ,
το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το Π.Α.ΜΕ.
