Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, συλλαμβάνω τον εαυτό μου να εξωτερικεύει αισθήματα που παρέμεναν ανενεργά μέσα μου. Αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω ευχές σε ανθρώπους που δεν επικοινωνώ συχνά. Επιζητώ την αναθέρμανση σχέσεων με άτομα που δεν διατηρώ ανάλογη επαφή με το παρελθόν.
Θέλω να καθαρίσω κάθε μελανό σημείο, κάθε μικροπαρεξήγηση και διαφωνία με ανθρώπους που συναναστρέφομαι στην καθημερινότητα μου. Θέλω να ταπεινωθώ, να γίνω μικρός, να ζητήσω συγνώμη.
Και θα μου απαντήσει εύλογα κάποιος:
«Και τις υπόλοιπες ημέρες τι πράττεις κοινέ θνητέ, άπληστε και αμαρτωλέ; Φοράς τον μανδύα της καλοσύνης για δεκαπέντε ημέρες και όλο τον υπόλοιπο χρόνο ζεις στη φθορά και στη λάσπη της φιλαυτίας; Αν δεν υπήρχαν Χριστούγεννα θα σε συγκινούσε κάτι σε αυτόν τον μάταιο κόσμο;».
Αν δεν υπήρχαν Χριστούγεννα…
Δεν ξέρω πως θα βιώναμε το παρόν και τι θα ελπίζαμε για το μέλλον.
Σε ποιον θα προσευχόμασταν και από ποιον θα αναζητούσαμε την σωτηρία μας.
Χωρίς τις διδαχές, χωρίς τις παραβολές και τα θαύματα πως θα κατανοούσαμε τις υπερκόσμιες αλήθειες.
Από πού θα αντλούσαμε αγάπη αν στερούμασταν την πηγή της, τον Χριστό.
Ποιος θα φορτώνονταν το βάρος των αμαρτιών μας; Ποιος θα πάθαινε, ποιος θα σταυρώνονταν και θα ανασταίνονταν για να προσδοκούμε κι εμείς ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος;
Αν δεν σαρκώνονταν ο ενυπόστατος λόγος του Θεού, αν δεν γινόταν ο Θεός άνθρωπος, δεν θα ψέλναμε τα κάλαντα, δεν θα ανταλλάσαμε ευχές και δώρα. Δεν θα βιώναμε αυτήν την ξεχωριστή γιορτινή διάθεση και ευφορία. Δεν θα προσφέραμε χαρά στα παιδιά μας. Δεν θα γιορτάζαμε τον Χρήστο και την Χριστίνα, τον Φώτη και την Φωτεινή, τον Ιωάννη και την Ιωάννα, τον Αντώνιο και την Αντωνία, τον Αθανάσιο και την Αθανασία και πλήθος άλλων εορτών. Δεν θα γιορτάζαμε τίποτα. Δεν θα αναμένανε καμιά Ανάσταση, κανένα Πάσχα. Θα ζούσαμε στην αβεβαιότητα.
Σήμερα εγκλωβιστήκαμε στην γήινη κόλαση που μόνοι μας εγκαθιδρύσαμε στέφοντας βασιλιά το χρήμα και την ύλη. Ξέρουμε όμως πως υπάρχει ελπίδα κι αυτή πηγάζει από την πίστη στον λυτρωτή μας, τον Ιησού Χριστό.
«Η Γέννηση σου, Χριστέ, Θεέ μας ανέτειλε στον κόσμο το φως της γνώσεως διότι μ’ αυτήν εκείνοι που λατρεύουν τα άστρα διδάχτηκαν από αστέρι να προσκυνούν Εσένα, τον Ήλιο της δικαιοσύνης και Σένα να γνωρίζουν, τη σταλμένη από τα ύψη ανατολή. Κύριε, δόξα σε Σένα».
Αν δεν υπήρχαν Χριστούγεννα δεν θα υπήρχε φως, το φως της γνώσεως, το φως το αληθινό.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
