Επί τροχάδην θα αναφέρω τα βασικά χάριν της συνοχής του κειμένου. Όταν οι γεννήσεις γίνονται μικρότερες των θανάτων ο πληθυσμός γηράσκει και βαθμιαίως οι εισφορές των εργαζομένων δεν επαρκούν για την πληρωμή των συντάξεων πράγμα που συμβαίνει από καιρό στην Ελλάδα.
Εκτός αυτού οι νέοι που μεταναστεύουν εκτός από τον εαυτόν τους αφαιρούν από τον μελλοντικό πληθυσμό και τους απογόνους τους. Το σύστημα για να τους αντικαταστήσει εισάγει εκτός των προσφύγων, που τους χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία και πολλαπλάσιους μετανάστες. Αυτοί δεν τυγχάνουν μόνο καλύτερης κοινωνικής μεταχείρισης από τους ντόπιους αλλά και με ρυθμούς fast track τους δίδεται και ελληνική ιθαγένεια για να επιρρεάζουν και την πολιτική ζωή της Ελλάδος πριν καν μάθουν να μιλάνε ελληνικά αντικαθιστώντας στην ουσία τον ελληνικό πληθυσμό.
Δυστυχώς οι δικοί μας νέοι αν και έχουν έντονη σεξουαλική δραστηριότητα, αποτέλεσμα των ελεύθερων σχέσεων που πλέον επικρατούν σαν σημάδι “προόδου”, εντούτοις δεν γεννούν διότι δεν παντρεύονται και όσοι παντρεύονται περιορίζονται στο ένα με δύο παιδιά γεγονός που δεν μπορεί να αναπληρώσει τον πληθυσμό. Οι σύγχρονες ανάγκες διαβίωσης δεν επιτρέπουν στον εργαζόμενο άνδρα να συντηρήσει την οικογένεια πράγμα που αναγκάζει τις γυναίκες να εισέρχονται στην αγορά εργασίας με σοβαρές συνέπειες στο ρόλο των συζύγων, στην ανατροφή των παιδιών και την ικανοποίηση των εκατέρωθεν προσωπικών φιλοδοξιών που πλέον δεν συμπίπτουν. Η δημιουργία μόνιμης σχέσης είναι ακόμη πιο δύσκολη στα ανύπαντρα ζευγάρια λόγω ανυπαρξίας της συζυγικής δέσμευσης που όπως και να έχει το πράγμα βοηθάει στη συμβίωση. Ο άνδρας δεν είναι πλέον ο στυλοβάτης της οικογένειας, ο ρόλος του έχει αποδυναμωθεί και δεν αναλαμβάνει πλέον αυθόρμητα τις ευθύνες μίας συμβίωσης πράγμα που μέχρι πρότινος θεωρείτο αυτονόητο και οι γυναίκες δεν αφήνουν τους εαυτούς τους να εξαρτηθούν από αυτούς συνεπικουρούντος και του πνεύματος ατομικισμού που διαπνέει το σύγχρονο άνθρωπο.
Βεβαίως η φύση δεν αλλάζει με τις ιδέες των ανθρώπων και η ηδονή που προσφέρει είναι ανταμοιβή των συμβαλλομένων για την αναπαραγωγή, η οποία ανάλογα με το είδος και τις συνθήκες επιβίωσης καθορίζει και τον εκάστοτε ρόλο των δύο φύλων. Σε αντιδιαστολή με τα υπόλοιπα ζώα ο άνθρωπος στην υπεροψία του φαίνεται να αγνοεί τους νόμους της φύσεως και να συμπεριφέρεται αυτοβούλως περιοριζόμενος στο ελάχιστο του ρόλου για τον οποίο η φύση τον έχει προορίσει.
Από την μία πλευρά οι γυναίκες με το πρόσχημα της αυτοδιαχείρισης του σώματος τους απαρνούνται την μητρότητα και καταφεύγουν σε εκτρώσεις και από την άλλη οι άνδρες έντρομοι μπροστά στην ανάληψη των ευθυνών τους αποποιούνται κάθε ευθύνη της συμμετοχής τους σε μία σχέση αποτέλεσμα της οποίας είναι η δημιουργίας μίας νέας ζωής. Επακόλουθο μίας τέτοιας στάσης είναι το βάρος της δημιουργίας να επιβαρύνει τις γυναίκες που σε πολλές περιπτώσεις εκόντως ακόντως γίνονται δολοφόνοι των εμβρύων. Εάν μεν τα έμβρυα είναι ολίγων ημερών ή μηνών η κοινή γνώμη έχει φθάσει στο σημείο παρακμής να θεωρεί ένα τέτοιο έγκλημα ως δικαίωμα οικογενειακού προγραμματισμού για τα παντρεμένα ζευγάρια ή πράξη ωριμότερης επιλογής μιας σχέσης για τα ανύπαντρα. Στην τελευταία μάλιστα περίπτωση οι άνδρες απαλλάσσονται και της ηθικής αυτουργίας.
Τον τελευταίο καιρό προβάλλονται περιπτώσεις δολοφονίας εμβρύων στο στάδιο της γέννησης τους και τότε, ώ της υποκρισίας, όλη η κοινωνία εξανίσταται και κατακρίνει ένα γεγονός που εάν είχε συμβεί νωρίτερα και σε επίσημα νοσοκομεία από διπλωματούχους ή μη χειρούργους εκτελεστές ίσως και να επιδοτείτο από το κράτος. Το περίεργο είναι ότι σε όλη αυτή την οχλαγωγία δεν ακούγονται φωνές που να εγκαλούν και τον ηθικό αυτουργό που παραμένει στο απυρόβλητο. Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας για όλα αυτά και ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω. Ας μαζέψουμε τις πέτρες μας και με αυτές να κτίσουμε ένα σύστημα που να λειτουργεί τουλάχιστον με βάση τους κανόνες της φύσης όπως θέλουν να τους ονομάζουν όσοι δεν θέλουν να τους βλέπουν σαν κανόνες του ίδιου του Δημιουργού.
Από στατιστικές που υπάρχουν φαίνεται ότι τα απορριφθέντα προ της γεννήσεως τους Ελληνόπουλα είναι κατά πολύ περισσότερα από τα γεννηθέντα. Δεν πρόκειται ποτέ να μεγαλώσουν για να υπερασπιστούν την πατρίδα μας, να διατηρήσουν την γλώσσα μας αλλά ούτε και να δουλέψουν για να πάρει σύνταξη ο παππούς. Οι ευθύνες του πολιτικού συστήματος και όχι μόνο των κυβερνήσεων, είναι τεράστιες και τα προβλήματα δεν πρόκειται ποτέ να λυθούν με δάνεια και δεσμεύσεις της εθνικής περιουσίας ούτε και με την εύκολη μείωση των μισθών και συντάξεων που επιτείνουν τον βιολογικό πέραν του οικονομικού μαρασμού της χώρας. Φαίνεται ότι έχοντας αποβάλει κάθε στοιχείο ήθους και αξιών από την ζωή μας όχι μόνο δεν κατανοούμε την λειτουργία της πραγματικής οικονομίας αλλά ούτε και αυτούς τους νόμους της φύσεως.
*Ηλίας Σταμπολιάδης
Δρ. Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
Μέλος του ΙΗΑ
ΠΗΓΗ International Hellenic Association IHA (USA)
