Η συνέντευξη-ποταμός του τούρκου ΥπΕξ Τσαβούσογλου (ΝΕΑ 1-2/9/18) κυριαρχείται από ωμές και βάναυσες απειλές κατά της εθνικής μας κυριαρχίας και υποστάσεως και εξίσου της Κύπρου.
Ο εξαίρετος διπλωμάτης μακαριστός Μιχάλης Δούντας χαρακτήριζε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις: σχέσεις συγκρουσιακής συνύπαρξης. Και αυτό επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά από την συνέντευξη Τσαβούσογλου.
Μια τέτοια όμως αποτίμηση υποχρεώνει τον Ελληνισμό σε ανάλογη προσαρμογή της στάσης του. Οι απειλές είναι ευθείες. Στοχεύουν στην εθνική μας υπόσταση και τα ζωτικά συμφέροντά μας. Και δεν αφήνουν περιθώρια για να τις αντιπαρέλθουμε ή να αναβάλουμε τις αποφάσεις μας. Οφείλουμε ψύχραιμα να θέσουμε «τας χείρας εις τον τύπον των ήλων», να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και να αναλάβουμε εμπράκτως τις ευθύνες απέναντι στο εθνικό μας μέλλον.
Αυτονόητη και εμπρέπουσα φυσικά απάντηση είναι το «μολών λαβέ» του Λεωνίδα. Ιστορικά πρόκειται για λόγο-πράξη, όχι για λόγια κενά περιεχομένου.
Ένας τέτοιος αξιόπιστος λόγος προϋποθέτει ψυχολογία εθνικής εγρήγορσης με πρωτείο αποτρεπτικής ισχύος. Διαθέτοντας αυτά τα χρόνια κατά βάση κατευναστικές ηγεσίες δοκιμάσαμε όλους τους τρόπους κατευνασμού του εχθρού. Ο τούρκος «ουκ ηβουλήθη συνιέναι».
Στον θουκυδίδειο κώδικα «ει ξυγχωρήσετε και άλλο τι μείζον ευθύς επιταχθήσεσθε ως φόβω και τούτο υπακούσαντες» (Α, 140, 5). Εάν δηλαδή υποχωρήσετε σε μιαν αξίωση των αντιπάλων, αμέσως μετά θα σας ζητήσουν κάτι άλλο μεγαλύτερο, καθώς τους δώσατε το μήνυμα ότι από φόβο υποχωρήσατε. Ενώ αν απορρίψετε αποφασιστικά τις αξιώσεις τους, θα τους δώσετε να καταλάβουν ότι οφείλουν να σας συμπεριφέρονται ως ίσος προς ίσον. «Απισχυρισάμενοι δε, σαφές αν καταστήσαιτε αυτοίς από του ίσου υμίν μάλλον προσφέρεσθαι». Ιδού ο χρυσούς κανών των διακρατικών σχέσεων.
Το έχει αποσαφηνίσει και ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: «Το πειστικώτερον των εθνικών μας δικαίων επιχείρημα είναι η δύναμις».
Στην προκειμένη περίπτωση οι αριθμοί είναι εις βάρος μας και επομένως η αναμέτρηση είναι αναμέτρηση ποιότητας με πρώτο στοιχείο την αντίσταση της ψυχής του Έλληνα.
Αποτελεσματική και αποτρεπτική δυνατότητα εγγυάται η σύγχρονη τεχνολογία πλαισιωμένη από συσχετισμούς πολιτικοστρατιωτικής ισχύος.
Ο γράφων ήδη από την δεκαετία του ’80 με ομιλίες του εντός και εκτός Βουλής και κείμενά του υποστηρίζει την ανάγκη «ισραηλοποίησης» της Ελλάδος με την έννοια της δημιουργικής προσαρμογής στο εθνικοαμυντικό μοντέλο της χώρας αυτής. Δυστυχώς απευθυνόμεθα εις ώτα μη ακουόντων.
Όσο βαθαίνει το αμερικανοτουρκικό ρήγμα, τόσο γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά καθιστάμεθα αναντικατάστατοι για τις ΗΠΑ. Οφείλουν γι’αυτό πάραυτα οι αμερικανοί να γυρίσουν σελίδα.
Δηλώσεις όπως η προχθεσινή του αμερικανού Υφ.Εξ. Μίτσελ προκαλούν αποτροπιασμό στους Έλληνες: «Η αμερικανική διπλωματία διεδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην επίλυση της διαφοράς Ελλάδος-Μακεδονίας για το ονοματολογικό».
Πώς να «μαζέψει» ο κ. Τσίπρας τους Αμερικανούς, αφού οι δικοί του «320» επανέρχονται, χωρίς αιδώ, δριμύτεροι στην αξίωσή τους να παραδώσουμε στους σκοπιανούς και ό,τι από βιασύνη παραλείψαμε, ή δεν «προκάναμε» να το πράξουμε στις Πρέσπες;
Δεν καταλαβαίνουν οι κύριοι Τσίπρας και Κοτζιάς ότι έγιναν ρεντίκολο τού Ζάεφ;
*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
