Έτσι, η 25η Μαρτίου 1821 ήταν «μύθος» όπως δεν κουραζόταν να επαναλαμβάνει τόσα και τόσα χρόνια ο τοπικός της βουλευτής Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, οι παρελάσεις ήταν «μεταξικές», και η 28η Οκτωβρίου «επέτειος πολέμου» που πρέπει να υποσκελιστεί από την επέτειο της 30ής Οκτωβρίου που αφορά στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και σηματοδοτεί το «τέλος» της.
Κι όλα αυτά στο πλαίσιο μιας παραταξιακής αντίληψης για την ιστορία, σύμφωνα με την οποία το ‘40 – ‘44 δεν είχαμε, όπως ξέραμε μέχρι τώρα, εθνική αντίσταση αλλά «δραστηριότητα του ΕΛΑΣ», ο οποίος μάλιστα καπελώνεται ως «αριστερός» (ενώ ως μέτωπο το ΕΑΜ ζητούσε εθνική ενότητα από τον τότε γραμματέα του ΚΚΕ ώς τον… Βασιλιά) και νοείται ως πρόγονος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ (!)
Κι όμως, η 28η Οκτωβρίου σηματοδοτεί την έναρξη της μεγαλειώδους εθνικής αντίστασης των Ελλήνων εναντίον του φασισμού και του ναζισμού, αντίσταση που πρώτη όρθωσε το ανάστημά της στην επέλαση του Άξονα, εξανάγκασε τον Μουσολίνι σε ήττα (που σηματοδότησε την αρχή του τέλους τού φασιστικού του καθεστώτος), και καθυστέρησε τον Χίτλερ στα σχέδιά του για την κατάληψη της τότε Σοβιετικής Ένωσης.
Γιορτάζουμε την έναρξη της αντίστασης και το ΟΧΙ σημαίνει, σύμφωνα με την αντίληψη του ελληνικού λαού, ότι μεγαλύτερη σημασία έχει η πρωταρχική άρνηση υποταγής, ανεξάρτητα από τους τρέχοντες δυσμενείς συσχετισμούς στρατιωτικής κ.ά. ισχύος, και σε πείσμα τους. Κι ότι αυτό το πνεύμα της αρχικής άρνησης δίνει το έναυσμα για την κατοπινή αντίσταση. Σε κάθε περίπτωση, η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου γιορτάστηκε πρώτη φορά επί Κατοχής από το ΕΑΜ.
Η διαρκής αντίσταση του ‘40 – ‘44 ήταν το μεγάλο ηθικό πλεονέκτημα των Ελλήνων στα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο μάλιστα έτυχε παγκόσμιας αναγνώρισης, και αποτέλεσε μείζον γεωπολιτικό και πολιτικό κεφάλαιο στα χέρια της χώρας, που της έδινε μάλιστα άλλην προοπτική στο πλαίσιο της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης. Άλλο αν αυτή η προοπτική πετάχτηκε στα σκουπίδια, μαζί με τους αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία, εξαιτίας του εμφυλίου που ακολούθησε.
Αυτό το μεγάλο ιστορικό κεφάλαιο της Ελλάδας και των Ελλήνων έρχεται τώρα να απαξιώσει η ΣΥΡΙζαϊκή κυβέρνηση (μαζί με τους πατριδοκάπηλους που έχει για ουρά της). Κι αυτό όχι μόνον γιατί θέλει να δείχνει πιστή στο πνεύμα του εμφυλίου, μιας και η παραπλανητική νεκρανάστασή του είναι η μόνη της επιλογή ώστε να παραταθεί η παραμονή της στην εξουσία. Πέραν της μικροπολιτικής, η απαξίωση της εθνικής μνήμης και συνείδησης συντελείται στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, για την μετατροπή των κοινωνιών σε άθροισμα υπηκόοων, δούλων του ανταγωνισμού και της κατανάλωσης. Και φυσικά, αυτή η κυβέρνηση, που έχει ξεπουλήσει τα πάντα, είναι έτοιμη να εκτελέσει και αυτό το «συμβόλαιο» προκειμένου να φανεί πειθήνια στα ξένα κέντρα και τις πρεσβείες, που την συντηρούν στην ζωή τεχνητά.
Με αυτήν της την σπουδή, έτσι, η κυβέρνηση πετυχαίνει να μεταβάλει εντελώς το νόημα των λέξεων: Γιατί ισχυριζόμενη ότι πρέπει να γιορτάζουμε «το τέλος και όχι την έναρξη του πολέμου», στην πραγματικότητα προωθεί την εθνομηδενιστική ιδεολογία μιας νέας υποδούλωσης στην σύγχρονη υπερεθνική δικτατορία…
Συνδυασμός «Μένουμε Θεσσαλονίκη – Ούτε φυγή, ούτε υποταγή».
Πρωτοβουλία νέων Θεσσαλονικέων πολιτών
