Πρόκειται περί μιας ακόμα «τυπικής» υπόθεσης έμφυλης βίας, όπως προκύπτει από τα πρώτα ανακριτικά ευρήματα, που έρχεται να προστεθεί στη μακριά «αλυσίδα» των δολοφονημένων γυναικών και στη χώρα μας, η οποία τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει έξαρση ιδιαίτερα ανησυχητική και αναπαράγει με τον πιο δραματικό τρόπο το διαχρονικό στερεότυπο του κυρίαρχου αρσενικού («αρσενικά» στη συγκεκριμένη περίπτωση) και του «υποταγμένου θηλυκού».
Βρισκόμαστε δηλαδή και στην περίπτωση της δικιάς μας Ελένης μπροστά στο φαινόμενο δολοφονιών γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του φύλου τους, που είναι γνωστό διεθνώς με τον όρο femicide και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα άσκησης βίας από ερωτικό σύντροφο, το βασανισμό και τη δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα μισογυνισμού, τη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών «για λόγους τιμής», τη στοχευμένη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών στο πλαίσιο ένοπλων συγκρούσεων, καθώς και περιπτώσεις γυναικοκτονίας οι οποίες συνδέονται με συμμορίες, το οργανωμένο έγκλημα, εμπόρους ναρκωτικών και την εμπορία γυναικών και κοριτσιών.
Ειδικότερα η κουλτούρα του «μάτσο» άνδρα, ο οποίος δεν «ανέχεται πολλά-πολλά» από την «αδύναμη γυναίκα», και της επιβάλει τη θέλησή του, είτε με ωμή σωματική βία (όπως στην προκειμένη περίπτωση), είτε με ψυχολογική βία, έχει –κακά τα ψέματα—βαθιές ρίζες και στην ελληνική κοινωνία, γεγονός που έχει αποδειχθεί από πληθώρα ερευνών (δημοσιογραφικών ή επιστημονικών) που έχουν διεξαχθεί από διεθνείς ή εθνικούς φορείς, δημόσιους ή ιδιωτικούς.
Η κουλτούρα του «οι άνδρες δεν κλαίνε» και του «χτύπα σαν άνδρας» είναι ακόμα κυρίαρχη σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού, ενώ αναπαράγεται –δυστυχώς, και παρά τα γενναία θεσμικά βήματα που έχουν γίνει— και από τα Μ.Μ.Ε., τόσο τα παραδοσιακά, όσο και τα σύγχρονα (τα εμετικά σχόλια που κυκλοφόρησαν στα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα για το «ποιόν» της δολοφονημένης κοπέλας, είναι ενδεικτικά ενός βαθιού σεξισμού, εντυπωμένου στο συλλογικό υποσυνείδητο περί «ηθικής ευθύνης» της «παθούσας», η οποία «πήγαινε γυρεύοντας»).
Το χειρότερο είναι ότι τέτοια σεξιστικά στερεότυπα αναπαράγονται και μέσα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς (όπως έχουν αποδείξει έρευνες που έχουν διεξαχθεί και από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου), γεγονός που απαιτεί την ένταξη των Σπουδών Φύλου και την πραγματοποίηση σχετικών δράσεων και προγραμμάτων ευαισθητοποίησης σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Σε επίπεδο μάλιστα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, επιμένουμε ότι ως Ακαδημαϊκή Κοινότητα οφείλουμε, όχι μόνο να διδάσκουμε στις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας την αρχή της Ισότητας των Φύλων που αποτελεί βάση για τη ισότιμη συνύπαρξη στην κοινωνία, αλλά και να διασφαλίζουμε τη σωματική ακεραιότητα και την ψυχική τους υγεία.
Η Επιτροπή «ΑΙΓΑΙΟ 50:50», σε αυτήν την τραγική περίσταση, βρίσκεται στο πλευρό της οικογένειας της αδικοχαμένης φοιτήτριας, εκφράζοντας τα θερμά της συλλυπητήρια και τη στήριξη σε ό,τι χρειαστεί, ενώ παρακολουθεί στενά την εξέλιξη της υπόθεσης, αναμένοντας την πλήρη διαλεύκανσή της και την απονομή δικαιοσύνης με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικότερα αυτά των γυναικών. Καλεί δε τις πρυτανικές αρχές, τους φοιτητικούς συλλόγους και τους συλλόγους των εργαζομένων να τιμήσουν τη μνήμη της Ελένης με τη διοργάνωση κεντρικής εκδήλωσης με θέμα «Η σημασία της κύρωσης της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και της άμεσης εφαρμογής της».
