Στο Μαρακές του Μαρόκου πρόκειται να υπογραφεί στις 10 και 11 Δεκεμβρίου 2018 το Σύμφωνο Παγκόσμιας Μετανάστευσης που εισηγείται ο ΟΗΕ, με στόχο την ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας για μια «ασφαλή, ομαλή και τακτική» μετανάστευση. Η τελική επικύρωση της επικείμενης συμφωνίας που υπογράφεται στο Μαρόκο θα γίνει στις 19 Δεκεμβρίου στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Το κείμενο της επικείμενης Συμφωνίας που έχει δημοσιοποιηθεί, επικαλούμενο θεμελιώδεις αρχές, όπως την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την προστασία των παιδιών και την αναγνώριση της εθνικής κυριαρχίας, καταγράφει προτάσεις για να βοηθηθούν οι χώρες στην αντιμετώπιση της μετανάστευσης, την ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειρογνωμοσύνης και την ενσωμάτωση των μεταναστών. Παράλληλα, απαγορεύει τις αυθαίρετες κρατήσεις μεταναστών, επιτρέποντας, μόνο ως ύστατο μέτρο, τις συλλήψεις.
Το Σύμφωνο νομιμοποιεί όλους τους μετανάστες, καταργώντας τις διακρίσεις (κυρίως πρόσφυγα – μετανάστη) που το μέχρι σήμερα ισχύον Διεθνές Δίκαιο κατοχυρώνει. Νομιμοποιεί κάθε μορφής αθρόες, μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, κυρίως ανιθαγενών, δηλαδή χωρίς πιστοποιητικά ταυτοποίησης. Επί της ουσίας, καταργείται το «παράνομο» για κάθε μεταναστευτική μετακίνηση. Έτσι όμως, ουσιαστικά, νομιμοποιείται η κατάργηση των υφιστάμενων εθνικών συνόρων και αφαιρείται από τα κράτη το κυριαρχικό δικαίωμα εφαρμογής εθνικής μεταναστευτικής πολιτικής.
Υιοθετούνται πολιτικές και στρατηγικές, ανάλογες με εκείνες που ως τον 18ο αιώνα εφαρμόστηκαν στο όνομα του εκχριστιανισμού και εκπολιτισμού των «βάρβαρων» λαών των αποικιών της Δύσης, νομιμοποιώντας τη δουλεία και το διηπειρωτικό μαζικό δουλεμπόριο των «απολίτιστων» φυλών για την ικανοποίηση των αναγκών της υπό εκβιομηχάνιση Δύσης.
Ο ΟΗΕ, που εισηγείται το Σύμφωνο της Παγκόσμιας Μετανάστευσης, αγνοεί άραγε ότι με τη μετανάστευση, και μάλιστα σε τόσο ευρεία και μαζική κλίμακα, ζημιώνονται ποικιλοτρόπως τόσο τα κράτη προέλευσης, όσο και τα κράτη υποδοχής μεταναστών; Ότι διαιωνίζονται, παράλληλα, οι παράγοντες της ένδειας, της φτώχιας και της εξαθλίωσης; Ότι παραβιάζονται οι διατάξεις της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που προβλέπουν τα δικαιώματα ευημερίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, καθώς και προστασίας της παιδικής ηλικίας;
- Το παράδοξο είναι ότι το Σύμφωνο, παρότι νομιμοποιεί τη μαζική μετανάστευση, εντούτοις σκόπιμα φαίνεται ότι αγνοεί ένα σύνολο γενικών και ειδικών, διεθνών κανόνων, για την ασφαλή μεταφορά από ξηρά και θάλασσα, των μεταναστών. Κανόνες που εκ προθέσεως παραβιάζονται από τις παρανόμως τελούμενες πράξεις των διακινητών. Δηλαδή, το διαπραττόμενο διεθνές έγκλημα των διακινητών με την σκόπιμα παράνομη πράξη της λαθραίας εισαγωγής μεταναστών (Protocol 15-11-2000 against the Smuggling of Migrants by Land, Air and Sea, supplementing the United Nations Convention against Transnational Organized Crime), τώρα νομιμοποιείται και καθαγιάζεται στο όνομα ενός κατ’ επίφαση ανθρωπισμού.
Ειδικά οι δράστες – διακινητές της παράνομης μετανάστευσης δια θαλάσσης, με τα ανασφαλή πλωτά μέσα που χρησιμοποιούν, τελούν σκοπίμως και εκ προθέσεως παράνομες πράξεις, παραβιάζοντας τις διατάξεις των ειδικών Διεθνών Συμβάσεων του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού για την ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα (SOLAS 1974) και για τη διευκόλυνση της διεθνούς ναυτιλιακής κινήσεως (ΔΣ FAL 1965), καθώς και τις διατάξεις που προβλέπονται για την καταστολή παράνομων πράξεων κατά της ασφαλούς ναυσιπλοΐας (ΔΣ SUA του 1988). Επιπρόσθετα, είναι γνωστές οι εγκληματικές πράξεις αφαίρεσης και πώλησης οργάνων ανθρωπίνου σώματος και αίματος, κυρίως παιδιών μεταναστών, καθώς και η εκμετάλλευση παιδιών μεταναστών χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα στη διεθνή παιδική πορνεία και παιδεραστία.
- Η εξήγηση αυτών των αντιφάσεων έγκειται στο ότι το Σύμφωνο, προωθώντας, όπως ρητά αναφέρει, την εφαρμογή της Ατζέντας 2030, υιοθετεί τους στόχους της Παγκόσμιας Τράπεζας και Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών που θεωρούν τις μεταναστευτικές ροές ως κύριο μοχλό για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας ένδειας. Προφανώς γι’ αυτό προβλέπεται αλλαγή του εθνικού εργασιακού δικαίου των χωρών που θα το υπογράψουν. Συνεπώς, το Σύμφωνο αυτό, παρά τις διακηρύξεις περί του αντιθέτου, ουσιαστικά δικαιώνει και αναγνωρίζει τη μετατροπή του ανθρώπου σε εμπόρευμα!
- Δεδομένου ότι οι μαζικές μεταναστευτικές ροές οφείλονται σε διάλυση κυρίαρχων κρατών, είτε με οικονομικά, είτε με στρατιωτικά μέσα, το Σύμφωνο αναγνωρίζει ως νόμιμη τη διάλυση χωρών και κυρίαρχων κρατών προς όφελος της παγκοσμιοποίησης και των ισχυρών λόμπυ που τη στηρίζουν. Αυτό νομιμοποιείται τώρα και από τον ΟΗΕ!
Ένας από τους στόχους του συμφώνου, είναι η ελαχιστοποίηση των δομικών παραγόντων που αναγκάζουν τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τις χώρες προέλευσής τους και οι οποίοι περιγράφονται με τον γενικό όρο «φυσικές καταστροφές». Οι παγκόσμιας κλίμακας πολεμικές συρράξεις όχι μόνο δεν κατονομάζονται και δεν καταδικάζονται ως αίτιο μετανάστευσης, αλλά αντιθέτως, εμμέσως, δικαιολογούνται με το πρόσχημα της οικονομικής ανάπτυξης και σταθερότητας της γεωγραφικής περιοχής, επιτρέποντας «ιδιωτικές και ξένες άμεσες επενδύσεις», «χρηματοδοτούμενες από ποικίλες πηγές και σε βάθος ετών».
- Συνεπώς, με βάση το Σύμφωνο αυτό, το πλαίσιο του έθνους κράτους φαίνεται ότι δεν θεωρείται πλέον ικανό να εγγυηθεί τη διεθνή ασφάλεια, σταθερότητα και ειρήνη. Το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών παρουσιάζεται σαν κάτι ξένο από την παγκόσμια ιστορία. Παραβλέπεται ότι ανέκαθεν βασική επιδίωξη των λαών και των κρατών που συγκροτήθηκαν από αυτούς, ήταν η εγγύηση της ασφαλούς διαβίωσής τους, προκειμένου να διασφαλιστούν τα απαραβίαστα ανθρώπινα δικαιώματα του Ανθρώπου, και προπαντός το θεμελιώδες δικαίωμα του κάθε λαού να έχει πατρίδα.
- Η Συμφωνία αυτή, παράλληλα, δικαιώνει τη χρήση του μεταναστευτικού ως μοχλού διάλυσης άλλων χωρών και σύστασης πολυεθνικών κοινωνιών, όπου θα κυριαρχεί η εξαθλίωση, η φτώχια, η ανέχεια, οι κοινωνικές διακρίσεις, η γκετοποίηση, η άνευ ελέγχου εγκληματικότητα, η παραβατικότητα, η επιθετικότητα, το δίκαιο του ισχυρού, δηλαδή το Χάος σε κοινωνικό επίπεδο.
- Η Συμφωνία αυτή, επιπροσθέτως, προλειαίνει το έδαφος για τη διαμόρφωση ενός Διεθνούς Δικαίου για τους πρόσφυγες εκ διαμέτρου αντίθετου, ως προς τη λογική και το πνεύμα, από αυτό που καθιερώθηκε μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και ισχύει μέχρι τις μέρες μας (Συνθήκη της Γενεύης του 1951 & Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης του 1967).
Η ελληνική κυβέρνηση προθύμως θα υπογράψει το Σύμφωνο, με πλήρη συνείδηση των ολέθριων συνεπειών του για τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας και την εθνική ασφάλεια. Με πλήρη συνείδηση ότι ενισχύεται ένας ακόμη παράγοντας διάλυσης της Ελλάδας! Με πλήρη συνείδηση ότι μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική και πολυφυλετική χώρα κατά τα πρότυπα της παγκοσμιοποίησης, και ότι κάθε υφιστάμενη μορφή συνοχής και ομοιογένειας (κοινωνική, πολιτισμική, θρησκευτική, εθνική) διαταράσσεται, διαλύεται και ανασχηματίζεται κατά το πρότυπο της νέας παγκόσμιας τάξης. Με πλήρη επίγνωση ότι η χώρα, ως κυρίαρχη εδαφική επικράτεια, μεταβάλλεται σε χώρο, σε απλή γεωγραφική περιοχή, κατοικούμενη από ανομοιογενές και ετερόκλητο πλήθος χωρίς καμιά συνοχή, χωρίς ιστορικό δικαίωμα στα εδάφη αυτά, συνεπώς χωρίς λόγο αντίστασης και προάσπισής τους. Με πλήρη επίγνωση ότι η χώρα μετατρέπεται σε τάφρο του φρουρίου-ΕΕ. Με πλήρη συνείδηση ότι η χώρα και ο λαός θυσιάζεται για να προωθηθούν τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, και του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, όπου διαλύουν τα εκεί κράτη.
Σε αντίθεση με την προθυμία της ελληνικής κυβέρνησης, χώρες, όπως το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, που πρωτοστατούν στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή, έχουν δηλώσει ότι δεν θα το υπογράψουν, με το επιχείρημα ότι θίγεται το κυριαρχικό δικαίωμα των κρατών να διαχειρίζονται το σύστημα μετανάστευσης. Επίσης, έχουν επισήμως δηλώσει ότι δεν θα το υπογράψουν άλλες έντεκα (11) χώρες: Αυστραλία, Ελβετία, Αυστρία, Ιταλία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Εσθονία, Σλοβακία, Κροατία, Βουλγαρία. Παράλληλα, έντονες πιέσεις έχουν ασκηθεί από την κοινή γνώμη σε άλλες χώρες όπως το Βέλγιο, τη Βραζιλία και τη Γερμανία. Μόνο ο ελληνικός λαός όχι μόνο δεν έχει ερωτηθεί, αλλά ούτε καν ενημερώθηκε για το τι πρόκειται η Συμφωνία αυτή να επιφέρει.
Ο ελληνικός λαός, όμως, επιχειρείται με κάθε μέσο και τρόπο να αποπροσανατολιστεί από το ουσιαστικό διακύβευμα: την απώλεια της εθνικής του κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Να ασχολείται με το δέντρο και όχι με το δάσος, με την πέτρα και όχι με αυτόν που την εκσφενδονίζει, με τον μετανάστη και όχι με αυτούς που τον κατάντησαν μετανάστη. Επιχειρείται με κάθε μέσο ο διχασμός και η διαίρεση του ελληνικού λαού, η κατηγοριοποίησή του απ’ τη μια μεριά σε «φασίστες», «εθνικιστές», «ρατσιστές» και από την άλλη σε «ανθρωπιστές», «δημοκράτες» κ.ο.κ, με στόχο να ωθηθεί είτε στην ακραία αντίδραση που τροφοδοτείται με τη μεθοδευμένη διάχυση της ρατσιστικής ιδεολογίας, είτε στην αδράνεια του ανήμπορου, του ανυπεράσπιστου, του υποταγμένου στο δόγμα του «τίποτα δε γίνεται». Κι αυτό γιατί δεν πρέπει να αντιδράσει, αλλά να αποδεχτεί παθητικά και αδιαμαρτύρητα ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα στον τόπο του!
Το ΕΠΑΜ, μέσω των θέσεων του για το μεταναστευτικό που έχει επικυρώσει με τα ψηφίσματα των τριών τελευταίων συνεδρίων του (2015, 2016, 2017), έχει προβλέψει και προειδοποιήσει εγκαίρως για το ουσιαστικό διακύβευμα και τις επιπτώσεις -πολιτικές, γεωστρατηγικές, εθνικές, οικονομικές και κοινωνικές- του μεταναστευτικού προβλήματος, το οποίο δημιούργησε ο ενδοτισμός και η υποτέλεια των δοσιλογικών κυβερνήσεων της Ελλάδας.
- Το ΕΠΑΜ τάσσεται κατά της υπονόμευσης της εθνικής κυριαρχίας, του διαμελισμού και της διάλυσης των εθνικών κρατών που επιτάσσουν τα συμφέροντα των παγκοσμιοποιημένων αγορών. Τάσσεται υπέρ του δικαιώματος αυτοδιάθεσης των εθνών, ώστε να ασκούν οι Λαοί τα κυριαρχικά τους δικαιώματα στις Πατρίδες τους.
- Όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα καταστρατηγούνται όταν καταργείται το βασικό, το δικαίωμα του κάθε Ανθρώπου να έχει Πατρίδα! Από αυτήν τη δημοκρατική αρχή πηγάζει και η σαφής θέση του ΕΠΑΜ κατά της μετανάστευσης, και όχι κατά του μετανάστη, κατά της προσφυγιάς, και όχι κατά του πρόσφυγα!
- Τα ίδια συμφέροντα που έχουν υποδουλώσει οικονομικά τη χώρα μας επιβάλλουν τους πολέμους, διαλύουν χώρες και χειρίζονται το μεταναστευτικό ως όπλο εδαφικών ανακατατάξεων και αναθεώρησης συνόρων. Έτσι και η Ελλάδα γίνεται αποθήκη των σύγχρονων δούλων, του φτηνού εργατικού δυναμικού που προορίζεται να επανδρώσει αφενός τις βιομηχανίες της κεντρικής Ευρώπης, αφετέρου τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες που σχεδιάζονται στη μεταμνημονιακή εποχή της «ανάπτυξης».
- Το μεταναστευτικό πρόβλημα και οι εκρηκτικές για την ελληνική κοινωνία διαστάσεις που έχει λάβει, αποτελεί άμεση απόρροια του εγκλωβισμού της χώρας μας στην Ε.Ε. και της επιβολής της ευρωπαϊκής πολιτικής έναντι των εθνικών μας συμφερόντων. Η υπογραφή του Συμφώνου, χωρίς τη γνώμη και τη συναίνεση του Ελληνικού Λαού, συνιστά συνταγματική εκτροπή!
Η μόνη ουσιαστική λύση στο μεταναστευτικό είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Μόνο έτσι ένα κυρίαρχο κράτος μπορεί να επιβάλει όρους υπερασπιζόμενο τα δικαιώματα των πολιτών του, υπερασπιζόμενο το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα του κάθε Ανθρώπου: να έχει Πατρίδα! Για να μην καταντήσει ανιθαγενής δούλος των «αγορών»!
Αθήνα, 9 Δεκεμβρίου 2018
Το Σώμα του 7ου Συνεδρίου του ΕΠΑΜ.
*Διαβάστε εδώ όλες τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του 7ου Συνεδρίου του ΕΠΑΜ : https://www.epamhellas.gr/oi-apofaseis-ta-psifismata-7oy-synedrioy-epam/
