Ο ποντικός βεβαίως φεύγει. Αλλά ο κ. Τσίπρας, προς ώρας, δυστυχώς μένει!...
«Είπαμε ψέματα πολλά, / ας πούμε και μια αλήθεια: Φορτώσαμε ένα ποντικό/ εννιά κιλά ρεβίθια, κι αυτού στα μεσοσάμαρα / σαράντα κολοκύθια. Τα κολοκύθια είχαν νερό / και το νερό βατράχια, και τα βατράχια λάλαγαν / κι ο ποντικός εσκιάχτη και το φορτίο το’ ριξε / και πιλαλώντας φεύγει».
Η Κυβέρνηση θυμήθηκε το «στοιχειωμένο» μετρό της Θεσσαλονίκης που σαν το γιοφύρι της Άρτας «ολημερίς το κτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν» και απεφάσισε να οργανώσει ένα πανηγυράκι εγκαινιάζοντας βέβαια όχι τη λειτουργία του μετρό, αλλά ένα και μοναδικό σταθμό. Εγκαινιασθείς ο ίδιος πρωθυπουργός. Η φιέστα θυμίζει το δημοτικό άσμα «Ποντικός σαμαρωμένος»:
Χάος και πολιτιστικό κενό αφήνει στη Συρία η απρόσμενη απόφαση Τραμπ να αποσύρει τις εκεί αμερικανικές δυνάμεις, ενέργεια που οδήγησε σε παραίτηση τον υπουργό του της Εθνικής Αμύνης.
Στη Συρία όλα αυτά τα χρόνια Κούρδοι μαχητές συμπολέμησαν με τις εκεί αμερικανικές δυνάμεις εναντίον του ISIS θυσιάζοντας 10.000 νέα παλληκάρια για να εξουδετερώσουν τους συμμάχους της Άγκυρας τζιχαντιστές.
Άρρητ’αθέμιτα διέφυγαν το έρκος οδόντων αρχικώς Βλαντιμίρ Πούτιν και τώρα του Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κυρίλλου εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχου. Απώλεια ψυχραιμίας, έλλειψη αυτοσυγκράτησης κατεψυγμένο μίσος; Ο Θεός να συγχωρήσει και να φωτίσει τους υβριστές και να ενδυναμώνει τον υβριζόμενο.
«Στο κολέγιο αποκαθίστανται τα μαθήματα της Λατινικής και της Ελληνικής, όχι τόσο όσο θα ήθελα, αλλά μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια θέλω μια επιστροφή Λατινικών και Ελληνικών, προσαρμοσμένων στον εικοστό πρώτο αιώνα».
Και μια απόφαση του Γάλλου Υπουργού Παιδείας ράπισμα για τον … Έλληνα ομόλογό του:
Τελικώς ο κλήρος πέφτει στον …Κλήρο να αρπάξει το μαστίγιο και να εκδιώξει τους «αργυραμοιβούς από τα ιερά της πατρίδας μας.
Από δεκαπενταετίας βιώνουμε τη ραγδαία και βίαιη μετατροπή της Ελλάδος, που μέχρι το 1989 αποτελούσε θαυμαστή περίπτωση εθνικώς ομοιογενούς χώρας, σε «πολυπολιτισμική» (ήγουν: τριτοκοσμική) κοινωνία. Εν τω μεταξύ, φαίνεται ότι το πράγμα έχει τόσο προχωρήσει, ώστε ανοικτά πλέον να εξαγγέλλεται η ιστορικών διαστάσεων αλλαγή της συνθέσεως του «Πολιτικού Έθνους» αυτής της χώρας, με την παροχή εκλογικών δικαιωμάτων σε ένα τεράστιο μέγεθος αλλογενών ερήμην της βουλήσεως του Κυριάρχου Λαού, ο οποίος ουδέποτε ηρωτήθη σχετικώς!».
Ή ταν ή επί τάς. Καλούμε τους κληρικούς να ξεσηκωθούν. Να αφήσουν τη δημοσιοϋπαλληλική τους ταυτότητα και να συμπεριφερθούν ως απόγονοι του Αθανασίου Διάκου και του Παπαφλέσσα. (…)
«Φθάνει πια το ξεπούλημα της Ελλάδος.
β) Η δήλωση του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος:
α) Το μανιφέστο των 22 Μητροπολιτών της Μακεδονίας για τις Πρέσπες και όχι μόνον.
Χρόνια δίσεχτα και μήνες οργισμένοι αυτό που βιώνουμε στην πατρίδα μας. «Σβυσμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μες στη χώρα» (Παλαμάς). Όμως ακτίνες ηλίου στον κατά τα άλλα μουντόν ορίζοντα:
Αντίθετα η βία που χρησιμοποιεί σαν πρόφαση ένα ποινικό κακούργημα (στην Ελλάδα τη δολοφονία Γρηγορόπουλου) είναι μόνο παράνοια». (Χρήστος Γιανναράς, Καθημερινή, 16/12/18).
Η βία των “κίτρινων γιλέκων” θα αποδειχθεί γόνιμη (“η βία είναι μαμή της Ιστορίας”), αν φωτίσει ανάγκες, πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες.
(…)
«Η καταφυγή των “κίτρινων γιλέκων” στη βία, στους βανδαλισμούς, στις καταστροφές, δεν μοιάζει ντιλετάντικο αντιπάλεμα της ανίας και του κορεσμού πλουσιόπαιδων, δεν είναι ακροδεξιά φαντάσματα χιτλερισμού και “εθνικισμού”. Μάλλον με τριγμούς μοιάζει ρωγμών στη θωράκιση της παγκοσμιοποιημένης απολυταρχίας των “Αγορών”
Η κρίση που σοβεί στην Ευρώπη αγγίζει την ύπαρξή της. Η παταγώδης αποτυχία του πειράματος Μακρόν κυοφόρησε το κίνημα των «Κίτρινων γιλέκων».
«Η κρίση δεν είναι αυτό που φαίνεται, κίνηση στους δρόμους, στις καφετέριες, στα εστιατόρια. Δεν είναι το ένα εκατ. που εξακολουθεί να ζει καλά, αλλά τα υπόλοιπα οκτώ. Και κυρίως δεν ξεχνώ ποτέ τις 500.000 νέων που έφυγαν. Αυτή είναι η φτώχεια, η χρεοκοπία της χώρας. Φτώχεια είναι όταν δεν υπάρχει μέλλον. Αν συνεχίσει αυτό θα καταλήξουμε Χαβάη. Τουριστικός προορισμός και μόνο. Θα γίνουμε γκαρσόνια. Γιατί; Γιατί δεν μάθαμε να παράγουμε και οι κυβερνήσεις δεν ανέλαβαν ποτέ αυτήν την ευθύνη. Όχι να γινόμαστε δημόσιοι υπάλληλοι για να εξασφαλίσουμε τη ζωή μας, αλλά να κάνουμε κάτι διαφορετικό, να έχουμε ιδέες, να κάνουμε κάτι καινούργιο». (Καθημερινή 9/12/18).
Για την ελλαδική κρίση μιλάει ένας διεθνώς διαπρέπων Έλλην, ο Κώστας Γαβράς, και θέτει τας χείρας εις τύπους των ήλων, μιας τουλάχιστον πτυχής της κακοδαιμονίας μας, της παραγωγικής:
Ανεπιθύμητη και για τις Πρέσπες που στο γερμανικό πρωτίστως και δευτερευόντως στο αμερικανικό παρασκήνιο οφείλονται. Αλλά ανεπιθύμητη για την όλη συμπεριφορά της απέναντί μας στα χρόνια της κρίσης.
Αλλά με τον ρόλο αυτόν έξω από κάθε διπλωματική αβρότητα η καγκελάριος, πρέπει και η ίδια να το αντιλαμβάνεται, είναι για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ανεπιθύμητο πρόσωπο.
Η Άγγελα Μέρκελ έρχεται εδώ για να «σιγουρέψει» υπερψήφιση της επάρατης συνθήκης των Πρεσπών. Θέλει επίσης να προσγειώσει τον αντιρρησία των Πρεσπών, αν και ακίνδυνο για το τελικό αποτέλεσμα πρόεδρο της Ν.Δ.
Η γερμανίδα καγκελάριος έρχεται στην Αθήνα. Θα μπορούσε σίγουρα να έρθει για καλό. Αν π.χ. κόμιζε την εξόφληση του κατοχικού αναγκαστικού δανείου και τις πολεμικές επανορθώσεις. Θα ήταν μια πράξη έμπρακτης μετάνοιας για τα κακουργήματα που προκάλεσαν στον λαό μας οι ναζιστικές δυνάμεις κατοχής. Αλλά πού τέτοιες χειρονομίες!
*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
