Γυναίκα: λέξη με επτά γράμματα, σαν να λέμε επτά θαύματα, που περικλείουν την απόλυτη ουσία της διαιώνισης του ανθρώπινου γένους.
Ψωμί, κρασί, φωτιά και γυναίκα, λέει ο Καζαντζάκης.
Διαχρονικά η γυναίκα, σε κάθε καμπή της ιστορίας, είναι πάντα παρούσα και τις περισσότερες φορές έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Από τα αρχαία κείμενα που διασώζονται σε όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι από την αρχή στις σημαντικότερες θεότητες, είχαν δώσει γυναικείες μορφές και ονόματα.
Και τα ιστορικά γεγονότα ακολουθούσαν κι αυτά την θηλυκή πορεία των θεοτήτων και είναι συνυφασμένα με την γυναικεία παρουσία, άλλοτε δυναμική και άλλοτε συνοδοιπόρο, αλλά πάντα σε αποφασιστικό και σημαντικό ρόλο.
Η ιστορία είναι γεμάτη από ηγερίες, γυναίκες προικισμένες που παραστέκονται, συμβουλεύουν, εμπνέουν, ασκούν επιρροή στην πολιτική, πνευματική και καλλιτεχνική ζωή και αλλάζουν τη ροή της…
Όπως οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν στις 8 Μαρτίου του 1857 ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ήταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.
Όπως και η δική μας Καλλιρρόη Παρρέν που από τα πρώτα βήματά της στον δημόσιο βίο είχε θέσει ως στόχο της την ανύψωση του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου της Ελληνίδας. Δεσπόζει με την επιβλητική και πολυσχιδή προσωπικότητά της και δίκαια ο Γρηγόριος Ξενόπουλος την αποκαλεί «αρχηγό και απόστολο του σεμνού ελληνικού φεμινισμού» .
Το επιστέγασμα των προσπαθειών της ήταν η ίδρυση του Λυκείου των Ελληνίδων στις αρχές του 1911, πάνω στα πρότυπα των ευρωπαϊκών Λυκείων Λεσχών.
Ο αιώνας που ακολούθησε ήταν γεμάτος αλλαγές και περιπέτειες. Από τότε μέχρι σήμερα η θέση της γυναίκας έχει αλλάξει δικαιώνοντας τις προσδοκίες της Καλλιρόης Παρρέν, όμως σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητας παραμένουν και επικρατούν φαινόμενα που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν μόνο με όρους ρατσισμού.
Σχεδόν παντού οι γυναίκες παραμένουν ο στόχος ενός συγκαλυμμένου, αλλά πολλές φορές βίαιου σεξισμού. Η προσπάθεια ευαισθητοποίησης όσον αφορά στην γυναικεία κακοποίηση, είναι ακόμη ένα φλέγον ζήτημα.
Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και οι σημαντικά μικρότερες αποδοχές των εργαζόμενων γυναικών, οι λιγότερες κοινοβουλευτικές έδρες και θέσεις εξουσίας που καταλαμβάνονται από γυναίκες, όλα είναι ορατές και χειροπιαστές αποδείξεις μιας παθογένειας της κοινωνίας.
Η αιτία όμως του προβλήματος κρύβεται κυρίως στις νοοτροπίες και τις αντιλήψεις που διατρέχουν την κοινωνία. Αυτές αντιμετωπίζονται μόνο από μια καθολική και πολυεπίπεδη προσέγγιση μέσα από το εκπαιδευτικό μας σύστημα, όπου θα οικοδομείται μια αντίληψη των Ίσων Ρόλων ανάμεσα στα φύλα.
Όμως πάνω από όλα, εμείς είμαστε οι πρώτες που πρέπει να πειστούμε, για να οικοδομήσουμε αυτή την αντίληψη. Ας μην ξεχνάμε ότι ως μητέρες είμαστε οι πρώτοι φορείς μηνυμάτων κουλτούρας και νοοτροπίας, άρα από εμάς θα πρέπει να ξεκινήσει κάθε αλλαγή.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν για ουσιαστική συμμετοχή και εκπροσώπηση των γυναικών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής δράσης διεκδικώντας μια καλύτερη ποιότητα σε όλους τους τομείς της ζωής μας!
Χρόνια μας Πολλά!
Για το Δ.Σ
Η Πρόεδρος
Βασιλεία Κίτσιου - Μπακαλοπούλου
