"Η λογική δεν αρκεί, τα σπουδαία πράγματα πραγματοποιούνται πέρα απ’ αυτή. Άνθρωποι που πέτυχαν κάτι μεγάλο πάντα αγαπούσαν τη μουσική, την ποίηση, την πειθαρχία, τη θρησκεία και τη γενναιοψυχία.
Πρίν από λίγες μέρες εδώ στην αγαπημένη μας πόλη, τη Κατερίνη έλαβε χώρα ένα περισπούδαστο τέτοιο γεγονός με τη Χορωδία της "Εστίας Πιερίδων Μουσών" στον αξιοζήλευτο χώρο λατρείας της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας.
Σε έναν ιερό χώρο ποτισμένο από τις αναμνήσεις της προσφυγιάς και με τη φωτιά της Ευαγγελικής πίστεως δουλεμένο, ανέβηκε η χορωδία της Εστίας Πιερίδων Μουσών Κατερίνης ένα σκαλί χαμηλότερα από τον Άμβωνα του κήρυκα, για να κατέλθει μάλλον το Πνεύμα Εκείνου μέσα από τα διαλείμματα σιωπής μεταξύ των υμνωδιών τους, για να τελέσει αυτό που συνιστά το ιερό δισκοπότηρο κάθε τέτοιου μουσικού ολογραφήματος, ότι δηλαδή η μουσική, είναι η μοναδική θρησκεία που πραγματοποιεί όσα υπόσχεται!
Ένα οποιοδήποτε γεγονός, όταν αναγγέλλεται με μουσική, προξενεί πάντοτε συγκίνηση. Μορφοποιημένες ενσαρκώσεις επουρανιών αγγελμάτων συνελήφθηκαν από ανθρώπους, μελοποιήθηκαν υπό την επίδραση του Ζώντος Θεού και υμνήθηκαν από σκεύη εκλογής όπως η χορωδία της Εστίας. Η Μουσική αυτή στο χρονο που διήρκεσε, ήταν η ηδονή που αισθάνεται η ανθρώπινη ψυχή όταν μετράει, χωρίς να έχει συναίσθηση ότι μετράει.
Ο κύριος νοσφιστής αυτής της μεγαλοπρέπειας ,τούτος ο σεμνός και κατά πάντα αξιοπρεπής μαέστρος του σχήματος κος Ευθύμιος Μαυρίδης , ξέπλυνε μέσα στον χρόνο αυτό, τον χώρο και την ψυχή των παρευρισκομένων από τη σκόνη της καθημερινότητας, προσδιόρισε μια τέτοια απόλαυση των αισθήσεων χωρίς αμαρτία και πιστός στη ρήση του Κοκτώ ότι δηλαδή, «Ο βιρτουόζος δεν υπηρετεί τη μουσική, υπηρετεί τον εαυτό του.» Εξάλλου το όνομα του μαέστρου δηλώνει την «εύθυμη διάθεση, την καλή καρδιά και τον μεστό ,εσωτερικό κόσμο αυτού. Το έργο κάθε ανθρώπου, είτε πρόκειται για λογοτεχνία είτε μουσική είτε οτιδήποτε άλλο, είναι πάντα ένα πορτραίτο του εαυτού του.
Αν υπήρχαν είκοσι επιχειρήματα για την ύπαρξη του Θεού, η μουσική που παραδόθηκε τη Κυριακή εκείνη είναι ένα από αυτά. Όποιος άκουσε εκείνο το βράδυ αυτή τη μουσική αισθάνθηκε πως η μοναξιά του γέμισε με κόσμο μονομιάς. Η ομορφιά αυτής δεν βρέθηκε στις νότες, αλλά στην ηχώ της καρδιάς μας, εκεί ενθρονίστηκε δια παντός!
Μέσα από τις μη υπάρχουσες πλέον στάχτες του κτίσματος της εκκλησίας που η συναυλία παραδόθηκε στο κοινό, ανα-γεννήθηκε και φωτίστηκε το σκοτάδι της ύπαρξης μας…πλησιάσαμε εγγύτερα στον Ποιητή και Δημιουργό του Φωτός και Ζωής γιατί , όπως έγραψε και ο ποιητής: «αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;»
Ένα μεγάλο μπράβο στην Εστία Πιερίδων Μουσών Κατερίνης, σε όλους τους χορωδους και φυσικά στον υπεύθυνο για όλα αυτά Κο. Ευθύμιο Μαυρίδη!"
Μαρία Βούλγαρη
