Ο «Καλλικράτης» αλλά και τα μνημόνια ήταν τα τελικά χτυπήματα στα μικρά χωριά που αργοπεθαίνουν από την έλλειψη ανθρώπων και υποδομών.
Σχολεία, ιατρεία, αστυνομικά τμήματα έκλεισαν, υποδομές καταστράφηκαν, άνθρωποι έφυγαν για να επιβιώσουν στις μεγάλες πόλεις.
Άβουλοι και αδιάφοροι πολιτικοί στο όνομα του ορθολογισμού γύρισαν την πλάτη στην ελληνική επαρχία, αδιαφορώντας για τα προβλήματα της.
Αντί να ασχολούνται με τα προβλήματα των λίγων, κοίταξαν τους πολλούς στις μεγαλουπόλεις (όχι ότι εκεί τα πήγαν καλύτερα…), παρατώντας στις τύχες τους όσους κατοικούν ακόμα στην ελληνική ύπαιθρο.
Άγραφος νόμος είναι πλέον ότι χαλά σε ένα χωριό δεν ξαναφτιάχνεται ή θα φτιαχτεί μετά από μήνες και χρόνια…
Μια βόλτα ιδίως στα ορεινά χωριά μας θα σας πείσει.
Θα δείτε κατεστραμμένες πλατείες και δρόμους, παιδικές χαρές σε αποσύνθεση, ανύπαρκτα δίκτυα ύδρευσης και ηλεκτροδότησης που στην πρώτη κακοκαιρία ή θα υπολειτουργούν ή δεν θα δουλεύουν καθόλου.
Υπάρχουν χωριά που ή δεν έχουν καθόλου συγκοινωνία ή το λεωφορείο της γραμμής πάει μια φορά την εβδομάδα.
Αν κάποιος αρρωστήσει μπορεί να χρειαστεί περισσότερο από μια ώρα για να φτάσει σε ένα νοσοκομείο.
Τα παιδιά (όσα έμειναν ακόμα) πρέπει να σηκωθούν από τα ξημερώματα για να προλάβουν το λεωφορείο, να περάσουν από άλλα 3-4 χωριά και μετά να φθάσουν στο σχολείο.
Εννοείται ότι είναι αποκλεισμένα από άλλες δραστηριότητες όπως φροντιστήρια, αθλήματα κ.α.
Κάποια χωριά κάνουν εβδομάδες για να δουν αστυνομικό ή παπά.
Υπάρχουν χωριά που πήραν ρεύμα την δεκαετία του 90’…
Αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν οι πολιτικοί μας ή κλείνουν τα μάτια τους είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει Ελλάδα χωρίς την ύπαιθρο, χωρίς τα χωριά μας.
Η συγκέντρωση εξουσιών και αρμοδιοτήτων στις μεγάλες πόλεις μόνο κακό κάνει.
Πρέπει άμεσα να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί ένα μεγάλο σχέδιο αποκέντρωσης και ενίσχυσης της ελληνικής επαρχίας, με παροχή κινήτρων στον κόσμο πρώτα για να μην φύγει από τα χωριά και μετά να προσελκυστεί κόσμος να έρθει να μείνει σε αυτά.
Ακούσατε έστω και μια φορά στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» των πολιτικών μας (κυβερνητικών και αυτοδιοικητικών) κανένα τέτοιο σχέδιο;
Θα είχαμε μνημόνια στην πατρίδα μας αν είχαμε ζωντανή επαρχία με ισχυρή γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή και ανάπτυξη;
Θα είχαμε ανάγκη κάθε ξένο χαρτογιακά να μας κουνά το δάχτυλο και να μας λέει πως αν δεν υπακούσουμε στις προσταγές τους θα πεινάσουμε, αν είχαμε υποδομές και παραγωγή στα χωριά μας.
Αν τα χωριά και τα χωράφια μας είχαν ανθρώπους να τα καλλιεργούν και να ζουν σε αυτά;
Και όχι, η νεολαία μας δεν είναι του καφέ και του κινητού.
Η πολιτική και οι πολιτικοί τους οδήγησαν εκεί, αφού τους έκοψαν κάθε εναλλακτική διέξοδο.
Γιατί αν η νεολαία μας είχε εργασία σε χωράφια και μεγάλες μονάδες στην επαρχία δεν θα ήταν και ελεγχόμενη…
Δεν θα χρειαζόταν να παρακαλά και να ψηφίζει όποιον της έταζε 400 ευρώ μισθό για 4-5 μήνες τον χρόνο.
Δεν θα ήταν εξαρτώμενη από τους πολιτικούς.
Δυστυχώς η "θεωρεία του σοκ" είναι η μοναδική ελπίδα για να συμβεί κάτι καλό σε αυτή τη χώρα. Πρέπει να γίνει κάτι το συγκλονιστικό για να αλλάξει η κατάσταση. Αν δείτε τα προγράμματα των πολιτικών κομμάτων τις τελευταίες δεκαετίες, όλα λένε τα ίδια πράγματα και όλα δεν λένε τίποτα για την ελληνική ύπαιθρο, αλλά και για πολλά άλλα θέματα.
*1η δημοσίευση 3/8/18, φυσικά δεν άλλαξε τίποτα από τότε...
**Κανταρτζής Μιχάλης
www.pierikialithia.blogspot.gr
