Θα ξεκινήσω διασαφηνίζοντας τη λέξη δεδομένα του τίτλου μου. Τα δεδομένα που θα απασχολήσουν το άρθρο μας είναι τα: (το ΧΡΕΟΣ της χώρας μας, το ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ και η Α.Α.Δ.Ε.).
Μα οι εκλογές έγιναν, έχουμε καινούργια κυβέρνηση, τώρα θα γυρίζουμε πίσω στον προεκλογικό λόγο και θα επισημαίνουμε παραλείψεις;
Aναγκάζομαι να εξηγήσω:
Τα όσα θα αναπτύξω, δεν ήταν μόνο για την προεκλογική περίοδο αξιοπρόσεκτα, αλλά εξακολουθούν να είναι επίκαιρα, αξιοπρόσεκτα προς γνώση και περισσή περίσκεψη, μια που απειλούν πολύ επικίνδυνα την υπόσταση της πατρίδας μας. Σας εξομολογούμαι, ότι είχα κατά νου από την επομένη των εκλογών να σκαρώσω ένα τέτοιο άρθρο. Συγκρατήθηκα. Και θέλετε λίγο η καλοκαιρινή ραστώνη, απ’ την άλλη να δω τη στάση της νέας κυβέρνησης απέναντι στα αναφερθέντα δεδομένα, που δυστυχώς μέχρι τώρα είναι «στάση βουβαμάρας». Έτσι λοιπόν σήμερα κρίνω απαραίτητο να αναφερθώ – οι οικονομολόγοι του Ε.ΠΑ.Μ.( Ενιαίο ΠαλλαΪκό Μέτωπο) έξοχα και πειστικά τα αναλύουν – στα προλεχθέντα δεδομένα.
Και πριν προχωρήσω στα θέματα του άρθρου μου, που δεν απασχόλησαν τον προεκλογικό λόγο στις εκλογές της 7/7/2019, θα ’θελα να κάνω ένα σχόλιο για το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών και γιατί καταλήξαμε σε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα. Νομίζω ότι κύριος παράγοντας, που επηρέασε το αποτέλεσμα των εκλογών είναι, ότι πέρασε στον κόσμο η λογική τις κανονικότητας, όπως την πλασάριζαν όλοι, κόμματα και τα ΜΜΕ. Το εκλογικό σώμα μετά από την ξέφρενη προπαγάνδα του συστήματος, είδε το ζήτημα των εκλογών με τα κριτήρια της κανονικότητας και της ομαλότητας, δηλαδή: Ποιον δε θέλω να κυβερνήσει; Ποιον θέλω; Τέτοια κριτήρια ομαλότητας, σα να βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1990 και του 2000, όταν η επιλογή γινότανε μεταξύ των 2 κομμάτων του διπολισμού. Ο λαός μας, ενώ παραπονιόταν για τα δεινά των μνημονίων, δεν έψαξε, δεν αναζήτησε δε συζήτησε το βάθος τους, προσανατολιζόμενος σε πολιτικές δυνάμεις, που εναντιώνονται στα μνημόνια. Έτσι απογοητευμένος κι από τον ΣΥΡΙΖΑ, κινήθηκε μάλλον με την μοιρολατρική εκτίμηση: «Έτσι είναι η κατάσταση, δε γίνεται τίποτε και ψήφισε 70% μνημονιακά κόμματα, μάλλον παραπληροφορημένος και μάλλον παραπλανημένος.
Και το σχόλιο που ανέγραψα έρχεται και δένει με τις ουσιώδεις παραλείψεις του προεκλογικού λόγου, που, αν δεν συνέβαιναν, όλοι πιο υποψιασμένοι θα είμαστε γύρω π.χ. από το ΧΡΕΟΣ της χώρας μας, τη γενεσιουργό αιτία όλων των δεινών της πατρίδας μας με τα μνημόνια κλπ, την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία αλλά και διαφορετική θα ήταν η στάση μας και προς τα κόμματα αλλά και προς τις εν γένει εξελίξεις.
Και ξεκινάμε, τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ δεν απασχόλησαν τον προεκλογικό λόγο, ούτε το ΧΡΕΟΣ, που εκτιμάται, ότι θα ανέλθει περίπου στα 400 δις στο τέλος του 2019. Και εδώ θέλουμε να επισημάνουμε μια σύγχυση έως απάτη στα στοιχεία: Στις 31/12/2018 το δημόσιο χρέος εμφανίζεται να είναι 356 δις, ενώ η έκθεση του ΟΔΔΗΧ (Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους) ανεβάζει το συνολικό δημόσιο χρέος στα 369 δις. Αυτό σημαίνει, ότι το χρέος ισοδυναμεί με ποσοστό 200% του ΑΕΠ της Ελλάδας, με βάση το ΑΕΠ του 2018. Η διαφορά που αναφέραμε παίζει μεγάλο ρόλο, γιατί η αποτίμηση έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση του χρέους και με ό,τι συνδέεται μ’ αυτήν.
Το μεγάλο πρόβλημα του χρέους θα οξυνθεί από το 2022 και μετά. Στις 8 Ιουλίου την επομένη ακριβώς των εκλογών της 7/7/2019 η Κομισιόν παρουσίασε για την ελληνική οικονομία την έκθεση της τρίτης ενισχυμένης εποπτείας και σύμφωνα μ΄αυτή τα σενάρια για μετά το 2022 είναι «τρελά». Δηλαδή , εάν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα θα τρέξει με ρυθμούς ανάπτυξης 4% κάθε χρόνο και θα πιάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5 %, τότε το δημόσιο χρέος θα καταλήξει να είναι περίπου στο 200 με 250% του ΑΕΠ μετά από μια εικοσαετία Αυτά τα εξωπραγματικά νούμερα και τα σενάρια που παρουσιάζει η Κομισιόν είναι απίθανα.
Καμία πολιτική δεν τα κουβεντιάζει αυτά. Επιχαίρουν όμως για την έξοδο στις αγορές και την επιστροφή στην «κανονικότητα», όπως και για την κοινοπρακτική έκδοση ομολόγου 2,5 εκατομμυρίων ευρώ με 4,5 πραγματικό επιτόκιο (εάν προσθέσει κανείς και τον πληθωρισμό ).
Κανένα κόμμα δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα του χρέους!...
Κανένα κόμμα – το τονίζουμε – δεν ασχολήθηκε με το γεγονός ότι όλα αυτά, που προεκλογικά υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης (και τα ακούσαμε και στις προγραμματικές του δηλώσεις), δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα και ότι το κάθε τι είναι απαραίτητο να εγκριθεί από τα όργανα των δανειστών, τα οποία μάλιστα έχουν προειδοποιήσει, ότι η Ελλάδα έχει ήδη δεσμευτεί για 3,5 ετήσιο πλεόνασμα, δέσμευση και της τωρινής κυβέρνησης και της προηγούμενης, του κ. Τσίπρα.
Αλλά μήπως συζητήθηκε το θέμα των τραπεζών; Θίχτηκε από την αντιπολίτευση το μέγα θέμα των πλειστηριασμών, αλλά κανένας δε μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρονται τα κόκκινα δάνεια στις εταιρείες ειδικού σκοπού και στα funds. Kανένας δεν ανέδειξε αυτό το ζήτημα. Κανένας δεν είπε, ότι εδώ μιλάμε για Αρμαγεδδώνα.
Κανένα κόμμα δε μίλησε για το Υπερταμείο, το περίφημο ΕΕΣΥΠ (Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.) Και το Υπερταμείο είναι κατασκεύασμα των δανειστών, που υποθηκεύει τη σημερινή και μελλοντική κινητή και ακίνητη περιουσία του δημοσίου για 99 χρόνια Η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, χωρίς σαφή λόγο, για ένα αιώνα προκύπτει απ’ τον ιδρυτικό νόμο του Υπερταμείου, τα έσοδα του οποίου θα διατίθενται κατά 50% για την αποπληρωμή χρέους και κατά 50% για επενδύσεις προς τα περιουσιακά στοιχεία κάποιων θυγατρικών του ταμείου: Π.χ 1) ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), 2)ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) και 3) ΕΤΑΔ (Εταιρεία Ακινήτων δημοσίου. Και δε θα μπούμε και σε άλλες λεπτομέρειες για το Υπερταμείο.
Μα μήπως στον προεκλογικό αγώνα μίλησε κανένα κόμμα για την ΑΑΔΕ, για να μάθει το εκλογικό σώμα, ότι υπάρχει μια ιδιωτική εταιρεία, στην οποία έχουν παραδοθεί όλοι οι φόροι, τα πρόστιμα, όπως και το σύνολο των κρατικών εσόδων και αυτή είναι η ΑΑΔΕ(Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων), ιδρύθηκε με το νόμο 4989/27.05.2016 (ΦΕΚ Α΄94) και από 1/1/2017 αντικατέστησε αυτό, που γνωρίζαμε ως «εφορία». Ανεξάρτητη λοιπόν αλλά… Ανεξάρτητη από ποιον; Όντως η ΑΑΔΕ είναι εντελώς ανεξάρτητη! Ανεξάρτητη και ανεξέλεγκτη από το ελληνικό δημόσιο, από την ελληνική κυβέρνηση, από την ελληνική Βουλή.
Ανεξάρτητη ακόμα κι από το Σύνταγμα, το οποίο προβλέπει αποκλειστικά και περιοριστικά την ύπαρξη 5 συγκεκριμένων ανεξάρτητων αρχών (τις αναφέρει ρητά στα άρθρα 9Α , 15 παρ.2, 19 παρ.1, 103 παρ.7 και 9) και πουθενά, μα πουθενά δεν προβλέπει τη σύσταση καμιάς … ΑΑΔΕ.
Η ΑΑΔΕ δε δίνει λόγο και λογαριασμό πουθενά και σε κανέναν θεσμικό φορέα του ελληνικού κράτους και δεν υπόκειται σε κανενός είδους έλεγχο… παρά μόνο στον έλεγχο των δανειστών της χώρας μας.
Και πριν προχωρήσω στα θέματα του άρθρου μου, που δεν απασχόλησαν τον προεκλογικό λόγο στις εκλογές της 7/7/2019, θα ’θελα να κάνω ένα σχόλιο για το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών και γιατί καταλήξαμε σε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα. Νομίζω ότι κύριος παράγοντας, που επηρέασε το αποτέλεσμα των εκλογών είναι, ότι πέρασε στον κόσμο η λογική τις κανονικότητας, όπως την πλασάριζαν όλοι, κόμματα και τα ΜΜΕ. Το εκλογικό σώμα μετά από την ξέφρενη προπαγάνδα του συστήματος, είδε το ζήτημα των εκλογών με τα κριτήρια της κανονικότητας και της ομαλότητας, δηλαδή: Ποιον δε θέλω να κυβερνήσει; Ποιον θέλω; Τέτοια κριτήρια ομαλότητας, σα να βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1990 και του 2000, όταν η επιλογή γινότανε μεταξύ των 2 κομμάτων του διπολισμού. Ο λαός μας, ενώ παραπονιόταν για τα δεινά των μνημονίων, δεν έψαξε, δεν αναζήτησε δε συζήτησε το βάθος τους, προσανατολιζόμενος σε πολιτικές δυνάμεις, που εναντιώνονται στα μνημόνια. Έτσι απογοητευμένος κι από τον ΣΥΡΙΖΑ, κινήθηκε μάλλον με την μοιρολατρική εκτίμηση: «Έτσι είναι η κατάσταση, δε γίνεται τίποτε και ψήφισε 70% μνημονιακά κόμματα, μάλλον παραπληροφορημένος και μάλλον παραπλανημένος.
Και το σχόλιο που ανέγραψα έρχεται και δένει με τις ουσιώδεις παραλείψεις του προεκλογικού λόγου, που, αν δεν συνέβαιναν, όλοι πιο υποψιασμένοι θα είμαστε γύρω π.χ. από το ΧΡΕΟΣ της χώρας μας, τη γενεσιουργό αιτία όλων των δεινών της πατρίδας μας με τα μνημόνια κλπ, την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία αλλά και διαφορετική θα ήταν η στάση μας και προς τα κόμματα αλλά και προς τις εν γένει εξελίξεις.
Και ξεκινάμε, τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ δεν απασχόλησαν τον προεκλογικό λόγο, ούτε το ΧΡΕΟΣ, που εκτιμάται, ότι θα ανέλθει περίπου στα 400 δις στο τέλος του 2019. Και εδώ θέλουμε να επισημάνουμε μια σύγχυση έως απάτη στα στοιχεία: Στις 31/12/2018 το δημόσιο χρέος εμφανίζεται να είναι 356 δις, ενώ η έκθεση του ΟΔΔΗΧ (Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους) ανεβάζει το συνολικό δημόσιο χρέος στα 369 δις. Αυτό σημαίνει, ότι το χρέος ισοδυναμεί με ποσοστό 200% του ΑΕΠ της Ελλάδας, με βάση το ΑΕΠ του 2018. Η διαφορά που αναφέραμε παίζει μεγάλο ρόλο, γιατί η αποτίμηση έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση του χρέους και με ό,τι συνδέεται μ’ αυτήν.
Το μεγάλο πρόβλημα του χρέους θα οξυνθεί από το 2022 και μετά. Στις 8 Ιουλίου την επομένη ακριβώς των εκλογών της 7/7/2019 η Κομισιόν παρουσίασε για την ελληνική οικονομία την έκθεση της τρίτης ενισχυμένης εποπτείας και σύμφωνα μ΄αυτή τα σενάρια για μετά το 2022 είναι «τρελά». Δηλαδή , εάν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα θα τρέξει με ρυθμούς ανάπτυξης 4% κάθε χρόνο και θα πιάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5 %, τότε το δημόσιο χρέος θα καταλήξει να είναι περίπου στο 200 με 250% του ΑΕΠ μετά από μια εικοσαετία Αυτά τα εξωπραγματικά νούμερα και τα σενάρια που παρουσιάζει η Κομισιόν είναι απίθανα.
Καμία πολιτική δεν τα κουβεντιάζει αυτά. Επιχαίρουν όμως για την έξοδο στις αγορές και την επιστροφή στην «κανονικότητα», όπως και για την κοινοπρακτική έκδοση ομολόγου 2,5 εκατομμυρίων ευρώ με 4,5 πραγματικό επιτόκιο (εάν προσθέσει κανείς και τον πληθωρισμό ).
Κανένα κόμμα δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα του χρέους!...
Κανένα κόμμα – το τονίζουμε – δεν ασχολήθηκε με το γεγονός ότι όλα αυτά, που προεκλογικά υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης (και τα ακούσαμε και στις προγραμματικές του δηλώσεις), δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα και ότι το κάθε τι είναι απαραίτητο να εγκριθεί από τα όργανα των δανειστών, τα οποία μάλιστα έχουν προειδοποιήσει, ότι η Ελλάδα έχει ήδη δεσμευτεί για 3,5 ετήσιο πλεόνασμα, δέσμευση και της τωρινής κυβέρνησης και της προηγούμενης, του κ. Τσίπρα.
Αλλά μήπως συζητήθηκε το θέμα των τραπεζών; Θίχτηκε από την αντιπολίτευση το μέγα θέμα των πλειστηριασμών, αλλά κανένας δε μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρονται τα κόκκινα δάνεια στις εταιρείες ειδικού σκοπού και στα funds. Kανένας δεν ανέδειξε αυτό το ζήτημα. Κανένας δεν είπε, ότι εδώ μιλάμε για Αρμαγεδδώνα.
Κανένα κόμμα δε μίλησε για το Υπερταμείο, το περίφημο ΕΕΣΥΠ (Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.) Και το Υπερταμείο είναι κατασκεύασμα των δανειστών, που υποθηκεύει τη σημερινή και μελλοντική κινητή και ακίνητη περιουσία του δημοσίου για 99 χρόνια Η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, χωρίς σαφή λόγο, για ένα αιώνα προκύπτει απ’ τον ιδρυτικό νόμο του Υπερταμείου, τα έσοδα του οποίου θα διατίθενται κατά 50% για την αποπληρωμή χρέους και κατά 50% για επενδύσεις προς τα περιουσιακά στοιχεία κάποιων θυγατρικών του ταμείου: Π.χ 1) ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), 2)ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) και 3) ΕΤΑΔ (Εταιρεία Ακινήτων δημοσίου. Και δε θα μπούμε και σε άλλες λεπτομέρειες για το Υπερταμείο.
Μα μήπως στον προεκλογικό αγώνα μίλησε κανένα κόμμα για την ΑΑΔΕ, για να μάθει το εκλογικό σώμα, ότι υπάρχει μια ιδιωτική εταιρεία, στην οποία έχουν παραδοθεί όλοι οι φόροι, τα πρόστιμα, όπως και το σύνολο των κρατικών εσόδων και αυτή είναι η ΑΑΔΕ(Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων), ιδρύθηκε με το νόμο 4989/27.05.2016 (ΦΕΚ Α΄94) και από 1/1/2017 αντικατέστησε αυτό, που γνωρίζαμε ως «εφορία». Ανεξάρτητη λοιπόν αλλά… Ανεξάρτητη από ποιον; Όντως η ΑΑΔΕ είναι εντελώς ανεξάρτητη! Ανεξάρτητη και ανεξέλεγκτη από το ελληνικό δημόσιο, από την ελληνική κυβέρνηση, από την ελληνική Βουλή.
Ανεξάρτητη ακόμα κι από το Σύνταγμα, το οποίο προβλέπει αποκλειστικά και περιοριστικά την ύπαρξη 5 συγκεκριμένων ανεξάρτητων αρχών (τις αναφέρει ρητά στα άρθρα 9Α , 15 παρ.2, 19 παρ.1, 103 παρ.7 και 9) και πουθενά, μα πουθενά δεν προβλέπει τη σύσταση καμιάς … ΑΑΔΕ.
Η ΑΑΔΕ δε δίνει λόγο και λογαριασμό πουθενά και σε κανέναν θεσμικό φορέα του ελληνικού κράτους και δεν υπόκειται σε κανενός είδους έλεγχο… παρά μόνο στον έλεγχο των δανειστών της χώρας μας.
Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να της αφαιρέσει με νόμο τις αρμοδιότητες που τις έχουν παραχωρηθεί, ούτε και να την καταργήσει, όσο η κυβέρνηση αυτή υποτάσσεται στις μνημονιακές δεσμεύσεις.
Η ΑΑΔΕ είναι εταιρία φάντασμα! Δεν είναι κανενός είδους νομικό πρόσωπο. Δεν είναι δηλ. ούτε ΝΠΔΔ ούτε ΝΠΙΔ, ούτε ΑΕ ή ΕΠΕ κλπ. Έτσι κανείς πολίτης ή φορέας δεν μπορεί να κινηθεί εναντίον της. Ποιον άραγε θα μηνύσεις για τις εγκληματικές πράξεις του, όταν αυτός στερείται νομικής προσωπικότητας και άρα νομικά είναι ανύπαρκτος; Κι όμως υπάρχει, λειτουργεί και λεηλατεί τα πάντα! Διότι Αυτή η νομικά και συνταγματικά ανυπόστατη, ιδιωτική εταιρία σήμερα έχει υπό τον απόλυτο έλεγχο της τις ΔΟΥ (εφορίες) και ετοιμάζει έναν στρατό από 12.000 ιδιώτες με σκοπό τη βεβαίωση οφειλών σε βάρος νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Και σα να μη της αρκούν αυτά, με το νόμο 4549/14.06.2018 από 1 Ιουλίου 2019 η ΑΑΔΕ ετοιμάζεται να αρπάξει τα ταμειακά διαθέσιμα των Δήμων και των Περιφερειών, αλλά και όλων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης (διάφοροι οργανισμοί ΝΠΔΔ υπό τον έλεγχο των υπουργείων, π.χ. νοσοκομεία, πανεπιστήμια, δημόσιες βιβλιοθήκες, μουσεία, το Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Θέατρο Β. Ελλάδας κ.ά.). Από 1 Ιουλίου, οι Δήμοι και όλοι οι παραπάνω φορείς υποχρεούνται να καταθέτουν όλα τα έσοδά τους, αλλά και κάθε κρατική ενίσχυση, που λαμβάνουν, σε ειδικό λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος. Για να εκταμιεύσουν έστω κι ένα ευρώ από τα δικά τους (τα δικά μας) χρήματα, θα πρέπει να παίρνουν την έγκριση της ΑΑΔΕ.
Στους δήμους θα επιτρέπετε να κρατούν χρήματα σε δικό τους λογαριασμό, αυστηρά για τα τρέχοντα έξοδα ενός 15μέρου. Όποιος δεν συμμορφώνεται, θα υφίσταται κυρώσεις, που περιλαμβάνουν καθαίρεση εκτελεστικών οργάνων και περικοπές στην ετήσια επιχορήγηση!
Αν ΨΑΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Σ’ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, Σ’ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΣΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, δε θα βρει πουθενά κράτος, όπως η χώρα μας, να έχει παραδώσει τα δημοσιονομικά του και όλο το δημόσιο ταμείο του σε μια ιδιωτική εταιρεία και μάλιστα υπό τον έλεγχο ξένων δυνάμεων και συμφερόντων!
ΨΑΞΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ σε καμία δε βρείτε κάποιον να καταγγέλλει στον ελληνικό τα προαναφερθέντα για την ΑΑΔΕ. Και καλά οι κυβερνητικοί κάναν «τουμπεκί», αλλά οι της αντιπολίτευσης λειτούργησαν σα να είμαστε σε συνθήκες κανονικότητας , σα να ήσαν όλα απολύτως φυσιολογικά.
Και θα αναρωτηθούμε: ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ; Μήπως η ΑΑΔΕ μπορεί να κλείνει συμφωνίες παρασκηνίου με διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, κυκλώματα μαύρου χρήματος, πολιτικούς, κόμματα, ΜΜΕ και δημοσιογράφους, με σκοπό την εξυπηρέτηση των δανειστών; Ή μήπως η ΑΑΔΕ, επειδή γνωρίζει τους οικονομκούς «σκελετούς», που έχουν οι περισσότεροι στα «ντουλάπια» τους απειλεί κι εκβιάζει τη σιωπή τους, ώστε να μένουν στο απυρόβλητο για τις ατασθαλίες τους και τις διαπλοκές τους;
Οι πάντες «εποίησαν σιγήν ιχθύος» για τα προαναφερθέντα. Όμως να το συγκλονιστικό γι’ αυτά: Το ΚΚΕ προσφάτως (στις προγραμματικές δηλώσεις) έκανε «ριζοσπαστικές» προτάσεις σχετικώς, όπως για παράδειγμα να φορολογήσουμε τους εφοπλιστές, διότι δεν φορολογούνται οι εφοπλιστές. Ωραία να φορολογήσουμε τους εφοπλιστές, μόνο που οι φόροι θα πάνε μέσω της ΑΑΔΕ κατ’ ευθείαν στη Φραγκφούρτη της Γερμανίας, στην έδρα της! Τι να πει κανείς…
Τέλος κουβέντα δεν έγινε για την περιβόητη Ελληνογερμανική Συνέλευση, οποία είναι απόρροια μιας συμφωνίας νεοαποικιακού χαρακτήρα του 2010, δεν πέρασε ποτέ από τη Βουλή για έγκριση και με την οποία παραδίδονται στο Βερολίνο στρατηγικοί τομείς της εθνικής μας οικονομίας, της διοίκησης, των υποδομών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Και όσον αφορά τους δήμους της χώρας μας η εν λόγω συμφωνία αποσκοπεί να τους προσαρτήσει οικονομικά σε αντίστοιχα κρατίδια και δήμους της Γερμανίας, προκειμένου να λεηλατηθούν
Επιχειρήσαμε να αναγράψουμε κατά τη γνώμη μας τα σοβαρότερα δεινά – μέγγενη της δύσμοιρης πατρίδας μας, που της επιβλήθηκαν από τους δανειστές της στα τελευταία δέκα χρόνια βιώνοντας αυτή την πιο απρόσωπη και ύπουλη κατοχή. Για τα όσα αναφέραμε και με βαθιά θλίψη παρατηρήσαμε, ότι δεν συζητήθηκαν στο τελευταίο προεκλογικό αγώνα, θέλουμε να τονίσουμε, ότι δε λείπουν οι φωνές στην πατρίδα μας, που με ψυχραιμία και γνώση μας δείχνουν τον τρόπο και μας θυμίζουν το χρέος μας να ξηλώσουμε τις ποοαναφερθείσες οικονομικές γάγγραινες, καθίζοντας στο σκαμνί αυτούς που τις επέβαλαν ανατρέποντας το από το 2010 κατοχικό καθεστώς τους. Ο λαός μας, αν και καθημαγμένος έχει αστείρευτες δυνάμεις – ελπίδα λύτρωσης…
Κατερίνη 24/9/2019
*Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. και ήταν υποψήφιος
με το Ε.ΠΑ.Μ. στις εκλογές της 7/7/2019
