Έχω ξαναγράψει γιατί την Μάργκαρετ Θάτσερ την αποκαλούσαν T.I.N.A.1
Η φράση αυτή της σιδηράς κυρίας σηματοδοτεί την απαρχή της νέας εποχής, της ιδιωτικοποίησης των κρατών.
Για να μπορέσουν τα κράτη να περάσουν σε ιδιωτικά χέρια θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να καταργηθεί κάθε έννοια του δημοσίου. Αυτό ήρθε σαν αποτέλεσμα της πρώτης μεγάλης μεταπολεμικής ήττας των μαζών, που ήταν τα κινήματα2 του ‘68.
Να θυμίσω ότι η κινητοποίηση του 68 έγινε για την χειραφέτηση του καπιταλισμού. Τελικά όμως, ο καπιταλισμός χειραφέτησε το κίνημα, αφού κατάφερε να «περάσει» μέσα στα αιτήματα για «ειρήνη και ελευθερία», τις νεοφιλελεύθερες έννοιες για «ανοιχτά σύνορα», για «ανοιχτές κοινωνίες», για «ανοιχτά μυαλά», έτσι ώστε να υπάρχουν ελεύθερες διακινήσεις, π.χ. μεταναστών κι έτσι να γίνονται, άθελά τους, εργαλεία ακύρωσης των εργασιακών κεκτημένων δικαιωμάτων. Έτσι ώστε οι κοινωνίες να δέχονται δίχως αντίρρηση την μετατροπή του ανθρώπου σε εμπόρευμα, όπως π.χ. την εμπορευματοποίηση της γυναικείας μήτρας, όπως το κυνήγι των νέων για την απεριόριστη ηδονή και τα κέρδη που αποδίδει αυτό το εμπόριο ψυχής και γενικώς την κατάργηση των ορίων, αφού ο «πατέρας», σαν ο κύριος υπεύθυνος της εφαρμογής των νόμων και θεμελιωτής των ορίων,3 έγινε εμπόρευμα για ανδρικά καλλυντικά και τατουάζ σε ξυρισμένα χέρια και στήθος που διαθέτουν κεφαλή Χατζηαβάτη (υποτακτικού).
Χαρακτηρίστηκαν οι συντηρητικές μεν θέσεις μιας αστικής τάξης, εμφορούμενης όμως με συνείδηση εθνικών συμφερόντων της χώρας της, σαν «οπισθοδρομικές», με αποτέλεσμα η ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου και των εμπορευμάτων να θεωρείται πλέον σαν «προοδευτική» πράξη (και να τα χάλια μας).
Σταχυολογώ ορισμένες βασικές και αναλλοίωτες αρχές από το Διεθνές Δίκαιο:
– Εθνική κυριαρχία δίχως σύνορα δεν μπορεί να υπάρξει.
– Λαοκρατία δίχως έθνος/κράτος δεν μπορεί να υπάρξει.
– Αυτονομία δίχως όρια (νομικά και ηθικά) δεν μπορεί να υπάρξει.
Από αυτές τις βασικές και αναλλοίωτες αρχές, συνεπάγεται άμεσα ότι, επίσης κράτος δεν μπορεί να υπάρξει δίχως την αποκλειστική διαχείριση, τουλάχιστον, του νομίσματός του και της ενέργειας.
Ο λόγος είναι απλός: όποιος ελέγχει αυτά, είναι αυτός που σου επιβάλει τους ΝΟΜΟΥΣ (βλ. Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο νόμισμα, νόμοι για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ από την Ε.Ε κτλ).
Έτσι λοιπόν, με εντολή της τότε Ε.Ο.Κ, ο Κ. Σημίτης προχώρησε στην εισαγωγή στο χρηματιστήριο της ΔΕΗ, μιας καθαρά δημόσιας επιχείρησης, μετατρέποντάς την έτσι, εν μια νυκτί, σε ιδιωτική.
Δεν είναι τυχαίο που το «έργο» αυτό το ολοκλήρωσε ο κ. Τσίπρας, σαν άξιο τέκνο της γενιάς του ’68 των Σημίτιδων, Λαλιώτιδων και όλων των καλών παιδιών που εκκολάφτηκαν στην μηχανή του δόγματος «Τ.Ι.Ν.Α Θάτσερ» της μετά–68 εποχής, αλλά και σαν υποπροϊόντα πολιτικών που παράχθηκαν στην μετά–89 εποχή, από το «ενιαίο φιλελεύθερο κόμμα του χρηματιστικού κεφαλαίου».
Ας δούμε μερικά βασικά στοιχεία της ΔΕΗ, για να κατανοήσουμε το εθνικό έγκλημα που διέπραξαν αυτά τα υποπροϊόντα που απαρτίζουν το πολιτικό μας σύστημα.
Πριν από την ίδρυση της ΔΕΗ (Αύγουστος 1951), υπήρχαν περίπου 800 ιδιωτικές εταιρίες ανά την Ελλάδα, που κάλυπταν το πολύ το 30% της ανάγκης στην δομημένη όμως χώρα, όπου επακόλουθο ήταν, το τεράστιο κόστος στον πολίτη και η παροχή ρεύματος ήταν για λίγες ώρες την ημέρα, η παροχή δε ισχύος ήταν μηδαμινή κάνοντας έτσι τις βιοτεχνίες να τροφοδοτούνται με δικά τους μέσα, ανεβάζοντας το κόστος παραγωγής των προϊόντων τους.
Η κρατική ΔΕΗ, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα κάλυψε το 85% της ελληνικής επικράτειας, με πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα παροχής ισχύος, είχε την φθηνότερη τιμή/κιλοβατώρα στην Ευρώπη, απασχολούσε 35.000 υπαλλήλους, γενικά συνεισέφερε στην οικονομία της πατρίδας μας αφού παρείχε άφθονο και φθηνό ρεύμα σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα όμως ήταν η αυτάρκεια στην ενέργεια, άρα και η αυτονομία που προσέφερε. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που ο Σημίτης ιδιωτικοποίησε έναν τέτοιο εθνικό κολοσσό. Εκτός του ότι έπρεπε να ικανοποιήσει τα αφεντικά του, τους «γύπες των αγορών», έπρεπε επίσης, ακολουθώντας το δόγμα «Τ.Ι.Ν.Α Θάτσερ», να καταργήσει κάθε έννοια κοινωφελούς επιχείρησης, κάθε έννοια δημόσιου χαρακτήρα, ζητώντας περισσότερη Ε.Ε., περισσότερο ευρώ, αφού δεν υπήρχε άλλη «εναλλακτική».
Έτσι πρέπει να δούμε την διέλευση του καλωδίου από την Πάχη Μεγάρων, σαν απώλεια αυτονομίας, άρα και απώλεια εθνικής κυριαρχίας.
Κατά την γνώμη μου, αυτό είναι η μεγαλύτερη μόλυνση που μπορεί να επιφέρει ένα τέτοιο επιζήμιο έργο. Όταν λοιπόν λέμε ΟΧΙ σε ένα τέτοιο σχέδιο, άμεσα λέμε όχι στην παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις. Δυστυχώς οι ντόπιοι πολιτικοί μας το όχι δεν το είπαν με αυτή την σκέψη (αν το είπαν).
Μόνο λοιπόν από αυτή την σκοπιά θέλω να το δω.
Γι` αυτό άλλαξαν την αρχική μελέτη και την χρηματοδότηση, αποκαλώντας το έργο «διασύνδεση του Ασπρόπυργου με την Κρήτη», ενώ η αρχική μελέτη έλεγε την διασύνδεση του Ισραήλ με την Ελλάδα μέσω Κύπρου και Κρήτης.4 Ήθελαν έτσι να αποφύγουν τον χαρακτηρισμό του σαν διεθνή αγωγό, αποφεύγοντας τις αντιδράσεις.
Εννοείται ότι η δημόσια υγεία είναι το σημαντικότερο απ` όλα αλλά αυτό ισχύει όταν βρισκόμαστε σε φάση κανονικότητας.
Δεν βρισκόμαστε σε φάση κανονικότητας. Βρισκόμαστε σε καθεστώς κατοχής ξένων δυνάμεων οι οποίες μας φτιάχνουν κατοχικούς νόμους που μας οδηγούν στο βάραθρο. Είναι θέσφατο λοιπόν σε τέτοιες καταστάσεις ότι: "Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς."
Η ΠΑΤΡΙΔΑ λοιπόν θα πρέπει να έχει την απόλυτη προτεραιότητα.
Οι λαοί έχουν εναλλακτικές.
Όταν συνειδητοποιήσουν το γκρεμό, σηκώνουν τις κόκκινες σημαίες της εργασίας και της αυτονομίας που προκύπτει από αυτήν, συναδελφώνονται και τραβούν το δρόμο τους μπροστά.
Τούτος ο Λαός το ξέρει αυτό πολύ καλά.
Το έχει κάνει πολλές φορές στην ιστορία του και πάντα έχει βγει νικητής.
Εμείς στο Ε.ΠΑ.Μ., όσο μας κρατούν οι δυνάμεις μας δεν θα πάψουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε για την οργάνωσή Του ενάντια στους κατακτητές, γιατί μόνο Αυτός μπορεί να δώσει την λύση. Δεν θα πάψουμε ποτέ να πιστεύομε σε Αυτόν, γιατί είμαστε αναπόσπαστο μέρος Του.
-----------------------
Σημειώσεις:
1 T.I.N.A = There Is Not Alternative – Δεν Υπάρχουν Εναλλακτικές, πλην της ιδιωτικοποίησης των πάντων. Το Κράτος – Έθνος πρέπει να σταματήσει να υπάρχει.
2 Η αναφορά στον πληθυντικό «κινήματα», έχει να κάνει ότι δεν ήταν το ίδιο π.χ το κίνημα της Νέας Υόρκης με αυτό των Παρισίων.
3 βλ. «Τα ονόματα του Πατρός», Ζακ Λακάν, Εκδόσεις Ψυχογιός.
4 Το γιατί το καλώδιο σταματάει στην Κρήτη θα το αντιληφθούμε αν συνδυάσουμε τους τρεις καθηγητές Ηλεκτρολογίας του ΕΜΠ, με τις μελέτες που έχει κάνει ο ένας (όπως το παραδέχτηκε ο ίδιος στην αίθουσα του Δ.Σ) για ανεμογεννήτριες στην Κρήτη. Το θέμα είναι μεγάλο και χρίζει ιδιαίτερης ανάλυσης, επιφυλάσσομαι σε επόμενο άρθρο, αλλά θα πρέπει να πέσουν οι μάσκες για τα παραμύθια της πράσινης ενέργειας και «πράσσειν’ άλογα».
*Ο Κώστας Αν. Δέδες είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός, Συντονιστής της Τ.Ο. Δήμου Μεγαρέων του ΕΠΑΜ.
