Η ζωή κάθε ανθρώπου μοιράζεται ανάμεσα στο φόβο και την ελπίδα. Οι άνθρωποι σήμερα φοβούνται για το αβέβαιο μέλλον τους...
την υγεία τους, τα γηρατειά, τη μοναξιά , τις αρρώστιες, τα έντονα φυσικά φαινόμενα, την αυξημένη εγκληματικότητα, τους πολέμους, την πτώχεια, και τους πρόωρους θανάτους. Παρά ταύτα σχεδόν όλοι εξακολουθούν ενδιάθετα να ελπίζουν, ότι ακόμη και στις πιο τραγικές στιγμές της ζωής τους μπορεί να βρεθεί μια αναπάντεχη λύση που θα τους λυτρώσει από το άγχος των φοβιών που κυκλώνει τους ίδιους και τα πρόσωπα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Η ελπίδα αυτή είναι η μόνη κινητήρια δύναμη για να αποτρέψει κανείς τα δεινά που σκιάζουν τη ζωή του, όταν γύρω του έχουν καταρρεύσει οι ηθικές αξίες, τα ιδανικά, η αλληλεγγύη και η ανθρώπινη συμπαράσταση.
Χωρίς ελπίδα ο άνθρωπος φθάνει στην απελπισία και απόγνωση που οδηγούν στην παραίτηση από τη ζωή, τον μαρασμό, τις ψυχοτρόπες ουσίες, ακόμη και στην αυτοχειρία. Η ελπίδα αποτελεί το οξυγόνο της ζωής, που μπορεί να οπλίσει τον άνθρωπο με θάρρος, υπομονή και επιμονή και με την πεποίθηση ότι τελικά θα βγει νικητής στα κοινωνικά και ατομικά αδιέξοδα που τον κατακλύζουν. Όταν μάλιστα η ελπίδα δεν αποτελεί μια αόριστη παρηγορητική έννοια, αλλά εδράζεται στη Χριστιανική πίστη αποκτά άλλη διάσταση, καθώς κατά τον Απόστολο Παύλο η πίστη είναι «ελπιζομένων υπόστασις»[Εβρ.11,1] και η ελπίδα στο Χριστό είναι «άγκυρα ασφαλής και βεβαία».[Εβρ,6,19].
Θα κλείσω με τους αισιόδοξους στίχους του τραγουδιστή Joey: “Κι αν τύχει σκούρα και τα βρεις, υπάρχει Ελπίδα, θα το δεις./ Μη φοβηθείς στιγμή γιατί υπάρχει Ελπίδα./Κι αν χαθείς στη διαδρομή, μπροστά σου πάλι θα τη βρεις /να σου φωνάζει πως μπορείς/Υπάρχει Ελπίδα, όσο υπάρχουμε εμείς.
