που είναι το καταληκτικό όριο για την ΕΕ, ή και το 2038 που προβλέπεται για το κλείσιμο των ανθρακικών μονάδων της Γερμανίας– δεν συνεπάγεται μόνο την άμεση απώλεια θέσεων εργασίας. Καταδικάζει ταυτόχρονα, Δυτική Μακεδονία και Αρκαδία σε οικονομική καταστροφή και κοινωνικό μαρασμό. Τα προγράμματα της ΕΕ, που διαφημίζονται στις τοπικές κοινωνίες, είναι σταχτή στα μάτια προς κατευνασμό και διασκέδαση των λαϊκών αντιδράσεων.
Η «απολιγνιτοποίηση» καθιστά την πατρίδα μας απόλυτα εξαρτημένη από εισαγωγές ενέργειας, πρώτων υλών και καυσίμων. Καθιστά το λαό μας όμηρο στα κερδοσκοπικά παιχνίδια των αγορών. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία μας δεν αντιμετωπίσαμε τέτοια ενεργειακή εξάρτηση από το εξωτερικό με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οι πολιτικές δυνάμεις του δωσιλογισμού και της χρεοκρατίας, οι κατοχικές «δεξαμενές σκέψης», τα συστημικά ΜΜΕ, παρουσιάζουν τη συγκεκριμένη πολιτική επιλογή ως αναπόδραστη αναγκαιότητα για την «προστασία του περιβάλλοντος» και τη «βιωσιμότητα του οικοσυστήματος». Δεν είναι μακριά η εποχή που τα πυρηνικά θα θεωρούνται «πράσινα», όπως θεωρείται σήμερα η κατασπατάληση του Φυσικού Αερίου στην ηλεκτροπαραγωγή και οι «πράσινες» επενδύσεις τα αντίστοιχα ιδιωτικά εργοστάσια!
Στις μέρες μας θεωρείται «οικολογικό» να τσιμεντάρονται και να γεμίζουν ανεμογεννήτριες και πυλώνες οι βουνοκορφές και τα ρουμάνια. Να κατασπαταλώνται μη ανανεώσιμοι πόροι για την ανάπτυξη των ΑΠΕ, όταν αυτές αδυνατούν προς το παρόν αλλά και στο αμέσως επόμενο μέλλον να εξασφαλίσουν τη συνεχή και απρόσκοπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς την ύπαρξη μονάδων βάσης. Παρά το σχετικό προπαγανδιστικό αφήγημα, οι ΑΠΕ είναι πολλαπλά πανάκριβες και πολλαπλά επιδοτούμενες. Επιτρέπουν όμως «επενδυτικές» αρπαχτές και γεωπολιτικά παιχνίδια!
Παρά τις κλοτσοπατινάδες των κατά καιρούς «μονομάχων» της πολιτικής μας σκηνής και των κολαούζων τους, η ενεργειακή πολιτική των τελευταίων χρόνων έχει και συνέπεια και συνέχεια, γιατί είναι αυτή που χαράζουν η Ε.Ε. και οι «Θεσμοί» της χρεοκρατίας. Έχει πολύ χρήμα, έχει κερδισμένους και χαμένους: Η ΔΕΗ ΑΕ έχει σήμερα την ακριβότερη κιλοβατώρα (kwh) στην ΕΕ, όταν η άλλοτε ενιαία κρατική ΔΕΗ είχε το χαμηλότερο οικιακό τιμολόγιο στην ΕΕ. Τότε, στήριζε την εγχώρια βιομηχανία (δηλ. τους βιομήχανους) και δη σκανδαλωδώς. Σήμερα όμως το ενεργειακό κόστος είναι βασικός παράγοντας αποβιομηχάνισης της πατρίδας μας!
Τα γεγονότα δείχνουν πως όσο απελευθερώνονται και διεθνοποιούνται οι ενεργειακές αγορές, όσο πληθαίνουν οι αγωγοί και αυξάνουν οι διασυνδέσεις, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η ενεργειακή ένδεια, τόσο περισσότερες οικογένειες αδυνατούν να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα. Κάτι που δεν συμβαίνει μόνο στη μνημονιακή Ελλάδα, αλλά σε όλες τις χώρες-μέλη της Ε.Ε.
Όλα τούτα, συνοδεύονται από τεκτονικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Η Κυβέρνηση και η «συμμαχία των προθύμων» στα ΜΜΕ και την Αντιπολίτευση πανηγυρίζουν για το «τέλος της μονιμότητας»! Μήπως δεν γνωρίζουν ότι δεν ισχύει καθεστώς μονιμότητας στις πρώην ΔΕΚΟ; Δεν γνωρίζουν ότι ισχύει εργασιακή σχέση ιδιωτικού δικαίου, ότι οι εργαζόμενοι στον κρατικό τομέα της οικονομίας δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι; Προς τι λοιπόν η παραπληροφόρηση και ο καταιγισμός των ψεμάτων του ΥΠΕΝ; Γιατί, με τέτοια καταπληκτική ομοφωνία, τα ΜΜΕ κρύβουν την αλήθεια; Η κυβέρνηση βαφτίζει «κατάργηση της μονιμότητας» την κατάργηση των ΣΣΕ και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Τα ΜΜΕ συμμετέχουν στην παραπληροφόρηση βαφτίζοντας «εθελούσια έξοδο» τις απολύσεις!
Μπροστά μας βρίσκονται εκποιήσεις δικτύων, θυγατρικών και άλλων περιουσιακών στοιχείων. Μαζί μ’ αυτά, θα βγουν στο σφυρί και τα περιουσιακά στοιχεία χιλιάδων οικογενειών που αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στο κόστος του ρεύματος. Σε αυτές τις οικογένειες και τους συμπολίτες μας που βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαθλίωσης, αναφέρονται οι προπαγανδιστές όταν ανερυθρίαστα κάνουν λόγο για «στρατηγικούς κακοπληρωτές»!
Η πάλαι ποτέ κοινωφελής επιχείρηση μετατρέπεται, πλάι στις τράπεζες, σε σεξπηρικό Σάυλοκ. Στόχος των δανειστών, των «επενδυτών», των «Θεσμών», των κατακτητών, είναι η πατρίδα μας, το βιός του λαού μας!
Η όξυνση του «κοινωνικού αυτοματισμού», τους χρειάζεται για να εμποδίσει την κοινωνική αντίσταση στο συνεχώς εντεινόμενο εθνικό ξεπούλημα. Θέλουν τον καθένα από εμάς μόνο του και το λαό μας διχασμένο. Μας θέλουν ολοκληρωτικά ανήμπορους θεατές, αδιάφορους στο δωσιλογισμό, ανίκανους να αντιδράσουμε στην καταστροφή που απειλεί εμάς και τα παιδιά μας.
Η επικείμενη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ δεν είναι «επένδυση», ούτε «αξιοποίηση», αλλά ένα έγκλημα που δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ολοκληρωθεί. Το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό και η ΔΕΗ περιουσία του ελληνικού λαού. Αυτό που χρειάζεται η χώρα μας είναι ένας σχεδιασμός με στόχο την ενεργειακή της αυτάρκεια. Μια ενεργειακή πολιτική που θα εξασφαλίζει φτηνό ρεύμα για όλους τους κατοίκους της χώρας και θα μπορεί να υποστηρίξει την ανάπτυξή της. Αυτά τα στοιχειώδη οφείλουμε να διεκδικήσουμε, για να μη βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να γίνουμε όλοι μας “στρατηγικοί κακοπληρωτές” και ζήτουλες του ηλεκτρικού ρεύματος!
Αθήνα, 8 Νοεμβρίου 2019
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ
