Με τον θάνατο του Μητροπολίτη Παρθενίου Βαρδάκα 1933, η Ιερά Σύνοδος είχε καταργήσει την Μητρόπολη Κατερίνης για να υπάγει την Επαρχία στην Μητρόπολη Βεροίας.
Αυτό προκάλεσε αναστάτωση στον φιλόθρησκο λαό Κατερίνης και συστήθηκε «Επιτροπή Αγώνος» κι’ άρχισε σκληρός παλλαϊκός αγώνας για την επανίδρυση της Μητρόπολης που και πέτυχε στον σκοπό του.
Τα ονόματα της επιτροπής: Δ. Δημάδης, βουλευτής, Αθ. Βασιλειάδης, πολιτευτής (κάτοπιν βουλευτής), Ν. Κούλας, τ. πρόεδρος της Κοινότητας, Χρ. Κηνατίδης, Λεων. Γιασημακόπουλος, Β. Ταβαντζής, Γ. Λιόντας, Β. Λιόντας κ.α.
Ήταν τόση μεγάλη η συγκίνηση του λαού από την κατάργηση της Μητρόπολης και τόσο εξηρμένος ο ενθουσιασμός του για την επανίδρυση της, ώστε την Μεγάλη Παρασκευή, μέρα που ορίστηκε για την άφιξη του νέου Μητροπολίτη Κωνσταντίνου Κοϊδάκη, χιλιάδες λαού, τις νυχτερινές ώρες, πλημμύρισαν τον Σιδηροδρομικό Σταθμό και τον δρόμο που οδηγεί στην πόλη, για να τον υποδεχτούν. Στο σημείο που συναντιέται, ο δρόμος για τον Σιδ. Σταθμό με την οδό Αναπαύσεως, στήθηκε μεγαλόπρεπη αψίδα με την επιγραφή «ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΚΥΡΙΟΥ – ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΑ ΜΑΣ».
Η επίσημη υποδοχή έγινε εκεί από τον Δήμαρχο, το Δημοτικό Συμβούλιο, τον ιερό κλήρο, τα προεδρεία των σωματείων και οργανώσεων και πλήθος λαού.
Στον λόγο του ο Δήμαρχος Κατερίνης Αιμίλιος Χ. Ξανθόπουλος καλωσόρισε τον νέο Μητροπολίτη καταλήγοντας, "Διερμηνεύων τα αγνά αισθήματα του λαού της επαρχίας μας αναφωνώ και πάλιν": «εύ παρέστητε ποιμενάρχα μας».
Ο Μητροπολίτης συγκινημένος, ασπάστηκε τον Δήμαρχο, ευχαρίστησε για την θερμή υποδοχή, έδωσε τις ευλογίες του σ’ ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο της επαρχίας, και δήλωσε: «Θα ευλογώ και ενισχύω με όλας μου τας δυνάμεις το έργον και την αποστολήν της δημοτικής αρχής για την ευημερίαν και την πρόοδον της πόλεως».
Κατόπιν, ολόκληρη η πομπή με επικεφαλής τον Μητροπολίτη, τον Δήμαρχο και την «Επιτροπή Αγώνος» κατευθύνθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό, που είχε από νωρίς γεμίσει ασφυκτικά από ενθουσιασμένο κόσμο. Καθώς ο Μητροπολίτης, έφτανε στα προπύλαια του Ναού και προχωρούσε στην είσοδο, η ατμόσφαιρα μέσα στην Εκκλησία και στο προαύλιο της σείστηκε από χειροκροτήματα και κραυγές «Άξιος! Άξιος!».
Σε ατμόσφαιρα ιεράς σιωπής ο Μητροπολίτης εκφώνησε τον ενθρονιστήριο λόγο του, που χαρακτηρίστηκε αριστούργημα από άποψη ύφους και περιεχομένου.
Τον λόγο του ο άξιος ιεράρχης έκλεισε, αποτίωντας φόρο τιμής στην μνήμη του προκατόχου του, έτσι: «Ιεράν αισθανόμεθα οφειλήν, ίνα κατά την επίσημον και ιεράν αυτήν στιγμήν μνησθώμεν του καλού και αγαθού και κατά πάντα αξίου προκατόχου ημών ιεράρχου κυρού Παρθενίου Βαρδάκα και ίνα συστήσωμεν εξ’ όλης ψυχής και καρδίας την ψυχήν αυτού είς την άπειρον του Θεού αγαθότητα ικετεύοντος αυτήν όπως κατατάξη την ψυχήν του αοιδίμου προκατόχου ημών εν τω χορώ των δικαίων προς αιώνιων μακαριότητα εν τη Βασιλεία των Ουρανών».
* Από τα απομνημονεύματα του Σάββα Ι. Κανταρτζή, "ΝΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΡΟΜΦΑΙΑ" Η Δαμασκός του 20ου Αιώνα.
