μένοντας χρόνια στη σιωπή σου.
Κι’αν πρέπει, κρυφά, ας υποφέρω,
λίγο πριν φτάσω, στο χείλος της αβύσσου.
Τρέμω μονάχα, στα όνειρα, μη μείνω,
Τα μάτια μου στα σκοτεινά, σιγά, ανοιγοκλείνω.
Φοβάμαι, το ξημέρωμα, μη νοιώσεις το κενό μου,
Δεν θέλω πάλι να χαθείς, στο βάθος του διαδρόμου.
Τόσο απλά, τόσο πολύ, θέλω να ξαναζήσω,
Νέα σελίδα στην ζωή μου, μαζί σου να αρχίσω.
Τόσο απλά, σε λάτρεψα κι’ας ξέρω, ότι είναι λάθος,
Για πάντα θα είσαι στην καρδιά, το πιο κρυφό μου πάθος.
Τρέμω μονάχα και φοβάμαι, μην κάποτε σε χάσω,
Να σου μιλήσω προσπαθώ, δεν πρέπει να δειλιάσω.
Να ζήσω θέλω μια στιγμή, να με κοιτάς στα μάτια,
Να περπατάμε αγκαλιά, στου έρωτα τα μονοπάτια.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
