Ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, Ορθόδοξος Χριστιανός Ροντ Ντρέχερ μίλησε τον περασμένο μήνα στη Ρώμη με το εξαιρετικά επίκαιρο θέμα:
Το “ξετρύπωσε” ο φίλος, λόγιος και δόκιμος μεταφραστής Ευάγγελος Νιάνιος που μάς το εφοδίασε επισημαίνοντας ότι: «ετερόφωτοι Διαφωτιστές, δισέγγονα τού Λένιν, Νεοδεξιοί και εγχώριοι προκύψαντες Homos SOROSensus συρρικνώνουν την ελληνική παρουσία στα τελευταία διακόσια χρόνια. Μιλάμε για εκείνους που ξεπούλησαν την Μακεδονία στους αλβανοσλάβους των Σκοπίων και τούς «άλλους» που το «τιμούν» υπερηφάνως με το ρωμαϊκό επιχείρημα Pacta sunt servanda που όμως προϋποθέτει ότι η συμφωνία να είναι έγκυρη, όπερ ασφαλώς δεν συμβαίνει εν προκειμένω!
Έχουμε κατά τον Ντρέχερ δύο βασικά πράγματα που μας ξεχωρίζουν από την προ-κομμουνιστική Ρωσία και την προ-ναζιστική Γερμανία:
α) Οι ιδεολογίες μας είναι μια παγκοσμιοποιημένη ταυτοτική και θυματική πολιτική (ρεύμα κοινωνικής διεκδίκησης και ουτοπικής και πολιτικής λατρείας). Τα μέσα τού κράτους και του καπιταλισμού υβριδοποιούνται και γεννούν μια κοινωνία επιτήρησης. Ο Όργουελ φαντάστηκε έναν κόσμο παρόμοιο με τη Ρωσία του Στάλιν, όπου το κράτος ελέγχει την κοινωνία με το φόβο, τον πόνο και την τρομοκρατία. Ο Χάξλεϋ, αντίθετα, φαντάστηκε έναν κόσμο όπου το κράτος ελέγχει τις μάζες παρέχοντας απολαύσεις και ανέσεις στο λαό.
Όταν οι Ναζί εισέβαλαν στη Πολωνία στόχο είχαν να καταστρέψουν το πολωνικό έθνος ελέγχοντας τη μνήμη των Πολωνών.
Οι παγκοσμιοποιητές θέλουν τα έθνη να ντρέπονται για την κληρονομιά τους, όπως έκαναν και οι κομμουνιστές για τις μάζες που ήθελαν να ελέγξουν. Αυτό πρέπει να το αρνηθούμε! Χωρίς τον Θεό της Βίβλου, δεν θα είμαστε σε θέση να αντισταθούμε στον μελλοντικό ολοκληρωτισμό, ούτε στον πειρασμό να υποχωρήσουμε σε κακές μορφές αντίστασης.
Η ροζ δικτατορία είναι πιο αξιαγάπητη από τους ολοκληρωτικούς προκατόχους της. Αλλά η παγκοσμιοποιημένη και τεχνοκρατική της ιδεολογία δεν αποτελεί μικρότερη απειλή για τις θρησκείες, τις οικογένειες, τις παραδόσεις και τους λαούς. Ναι, πρέπει να την πολεμήσουμε πολιτικά όσο μπορούμε, αλλά πρέπει επίσης να την πολεμήσουμε και μέσα μας.
Με τον Κορονοϊό αποκαλύφθηκε η ψευδαίσθηση τού νεοφιλελευθερισμού.
Το ξεκαθάρισε ο Ιταλός φιλόσοφος Diego Fusaro: «Μας είπαν ότι τα σύνορα πρέπει να καταργηθούν. Ότι ο ιδιωτικός ήταν καλύτερος από το δημόσιο. Ότι το κράτος ήταν το κακό. Ότι τα νοσοκομεία έπρεπε να κλείσουν για οικονομικούς λόγους (...) το μόνο που χρειάστηκε ήταν ένας ιός για να δείξει την ψευδαίσθηση του νεοφιλελευθερισμού» (Figaro11-3-20).
«Η Δύση έχασε το χρυσό νήμα με το οποίο ο Θεός, η Δημιουργία και οι άνθρωποι συνδέονταν μεταξύ τους. Δεν μπορεί να ελπίζει – εκτός και αν το ξαναβρεί - ότι θα σταματήσει τη διάλυση της, και αυτή θα την οδηγήσει σύντομα στην εξαφάνιση, αναμφίβολα».
Ο πολιτιστικός πόλεμος τελείωσε: οι ψηφοφόροι αξιών, όπως καλούν στις ΗΠΑ αυτούς που τάσσονται υπέρ των ηθικών αξιών στις επιλογές τους, «έχουν χάσει και βρίσκονται στο περιθώριο της πολιτικής ζωής». Ακόμη και αν αυτοί οι κύκλοι συνέβαλαν εν μέρει στη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, «είναι τελείως μάταιο να φανταζόμαστε ότι κάποιος τόσο απίστευτα χυδαίος και επιθετικός, με ηθική οτιδήποτε άλλο εκτός από άμεμπτη, μπορεί να ενσαρκώνει την αποκατάσταση των χριστιανικών αξιών και της κοινωνικής ενότητας. Δεν είναι η λύση στην πολιτισμική παρακμή: είναι σύμπτωμά της.
Ο (ψευδο)σουλτάνος τής Άγκυρας ονειροφαντάζεται νεοοθωμανικές αυτοκρατορίες. Κούνια που τον κούναγε!
Δυστυχώς εταίροι και σύμμαχοί μας είναι μόνο κατ’ όνομα. Στη πράξη αποδεικνύονται ανύπαρκτοι για μας και χρήσιμοι για τον βρώμικο γείτονά μας. Πρόσφατη κατάπτυστη δήλωση τού ΥπΕξ. της Μέρκελ:
«Στηρίζουμε (μην πέσει καμιά κεραμίδα κατακέφαλα πάνω μας) την Ελλάδα αλλά δεν συζητούμε κατανομή προσφύγων»!!!
* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
Έχουμε κατά τον Ντρέχερ δύο βασικά πράγματα που μας ξεχωρίζουν από την προ-κομμουνιστική Ρωσία και την προ-ναζιστική Γερμανία:
α) Οι ιδεολογίες μας είναι μια παγκοσμιοποιημένη ταυτοτική και θυματική πολιτική (ρεύμα κοινωνικής διεκδίκησης και ουτοπικής και πολιτικής λατρείας). Τα μέσα τού κράτους και του καπιταλισμού υβριδοποιούνται και γεννούν μια κοινωνία επιτήρησης. Ο Όργουελ φαντάστηκε έναν κόσμο παρόμοιο με τη Ρωσία του Στάλιν, όπου το κράτος ελέγχει την κοινωνία με το φόβο, τον πόνο και την τρομοκρατία. Ο Χάξλεϋ, αντίθετα, φαντάστηκε έναν κόσμο όπου το κράτος ελέγχει τις μάζες παρέχοντας απολαύσεις και ανέσεις στο λαό.
Όταν οι Ναζί εισέβαλαν στη Πολωνία στόχο είχαν να καταστρέψουν το πολωνικό έθνος ελέγχοντας τη μνήμη των Πολωνών.
Οι παγκοσμιοποιητές θέλουν τα έθνη να ντρέπονται για την κληρονομιά τους, όπως έκαναν και οι κομμουνιστές για τις μάζες που ήθελαν να ελέγξουν. Αυτό πρέπει να το αρνηθούμε! Χωρίς τον Θεό της Βίβλου, δεν θα είμαστε σε θέση να αντισταθούμε στον μελλοντικό ολοκληρωτισμό, ούτε στον πειρασμό να υποχωρήσουμε σε κακές μορφές αντίστασης.
Η ροζ δικτατορία είναι πιο αξιαγάπητη από τους ολοκληρωτικούς προκατόχους της. Αλλά η παγκοσμιοποιημένη και τεχνοκρατική της ιδεολογία δεν αποτελεί μικρότερη απειλή για τις θρησκείες, τις οικογένειες, τις παραδόσεις και τους λαούς. Ναι, πρέπει να την πολεμήσουμε πολιτικά όσο μπορούμε, αλλά πρέπει επίσης να την πολεμήσουμε και μέσα μας.
Με τον Κορονοϊό αποκαλύφθηκε η ψευδαίσθηση τού νεοφιλελευθερισμού.
Το ξεκαθάρισε ο Ιταλός φιλόσοφος Diego Fusaro: «Μας είπαν ότι τα σύνορα πρέπει να καταργηθούν. Ότι ο ιδιωτικός ήταν καλύτερος από το δημόσιο. Ότι το κράτος ήταν το κακό. Ότι τα νοσοκομεία έπρεπε να κλείσουν για οικονομικούς λόγους (...) το μόνο που χρειάστηκε ήταν ένας ιός για να δείξει την ψευδαίσθηση του νεοφιλελευθερισμού» (Figaro11-3-20).
«Η Δύση έχασε το χρυσό νήμα με το οποίο ο Θεός, η Δημιουργία και οι άνθρωποι συνδέονταν μεταξύ τους. Δεν μπορεί να ελπίζει – εκτός και αν το ξαναβρεί - ότι θα σταματήσει τη διάλυση της, και αυτή θα την οδηγήσει σύντομα στην εξαφάνιση, αναμφίβολα».
Ο πολιτιστικός πόλεμος τελείωσε: οι ψηφοφόροι αξιών, όπως καλούν στις ΗΠΑ αυτούς που τάσσονται υπέρ των ηθικών αξιών στις επιλογές τους, «έχουν χάσει και βρίσκονται στο περιθώριο της πολιτικής ζωής». Ακόμη και αν αυτοί οι κύκλοι συνέβαλαν εν μέρει στη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, «είναι τελείως μάταιο να φανταζόμαστε ότι κάποιος τόσο απίστευτα χυδαίος και επιθετικός, με ηθική οτιδήποτε άλλο εκτός από άμεμπτη, μπορεί να ενσαρκώνει την αποκατάσταση των χριστιανικών αξιών και της κοινωνικής ενότητας. Δεν είναι η λύση στην πολιτισμική παρακμή: είναι σύμπτωμά της.
Ο (ψευδο)σουλτάνος τής Άγκυρας ονειροφαντάζεται νεοοθωμανικές αυτοκρατορίες. Κούνια που τον κούναγε!
Δυστυχώς εταίροι και σύμμαχοί μας είναι μόνο κατ’ όνομα. Στη πράξη αποδεικνύονται ανύπαρκτοι για μας και χρήσιμοι για τον βρώμικο γείτονά μας. Πρόσφατη κατάπτυστη δήλωση τού ΥπΕξ. της Μέρκελ:
«Στηρίζουμε (μην πέσει καμιά κεραμίδα κατακέφαλα πάνω μας) την Ελλάδα αλλά δεν συζητούμε κατανομή προσφύγων»!!!
* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
